Με οδύνη και θλίψη πληροφορήθηκα το Σάββατο 23.7.22 την εκδημία του επί οκτω χρόνια συμμαθητή και, σχεδόν οκτώ δεκαετίες αγαπητού φίλου μου Τάκη.
Με τον Τάκη και τον αείμνηστο και επίσης αγαπητό μου φίλο Μάριο Φερετζάκη, καθόμασταν στο ίδιο (τελευταίο) θρανίο στην 5η και 6η τάξη του Πρότυπου Δημοτικού Σχολείου της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου που στεγαζόταν στο χώρο που στεγάζεται σήμερα επίσης σχολείο κοντά στον Άγιο Μηνά. Θυμάμαι ότι ακόμα στην 5η τάξη του Δημοτικού ο Τάκης ήθελε να γίνει αεροπόρος.
Μετά την αποφοίτησή μας από το Δημοτικό ο Μάριος γράφτηκε στο Γυμνάσιο, ενώ ο Τάκης και εγώ, με επιλογή των γονέων μας, γραφτήκαμε στη Μέση Εμπορική Σχολή Ηρακλείου που στεγαζόταν, μαζί με Γυμνάσια, στο πολυώροφο κτήριο του, κατεδαφισθέντος από τη χούντα, ναού του Σωτήρος.
Οι γονείς μας είναι πιθανόν να μη γνώριζαν ότι, κατά παράβαση του Συντάγματος, οι απόφοιτοι των Μέσων Εμπορικών Σχολών δεν δικαιούνταν να δώσουν εξετάσεις και να εισαχθούν σε Πανεπιστήμια ή στο Πολυτεχνείο, αλλά μόνο στην Ανωτάτη Σχολή Εμπορικών και Οικονομικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ).
Σε όλο το διάστημα των έξι ετών στη Μέση Εμπορική Σχολή, ο Τάκης και εγώ το καλοκαίρι προπονούμασταν στην κολύμβηση από τον αείμνηστο και πολυτάλαντο Γιώργο Πιτσιδιανό στον, καθαρό τότε, χώρο κάτω από τον Κούλε και μετείχαμε σε κολυμβητικούς αγώνες, ο Τάκης στο πρόσθιο και εγώ στο ελεύθερο. Το χειμώνα κολυμπούσαμε στα «Μπάνια» έξω από το μικρό λιμενοβραχίονα.
Από τότε άρχισε η ανοδική πορεία του στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας (βλέπε σχετικά το βιογραφικό του στο φύλλο της 23.7.22 της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ). Εγώ πήγα στην Αγγλία όπου σπούδασα και εργάστηκα την περίοδο 1961-1975.
Όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθούσα τα δυστυχήματα (πτώσεις) των αεροσκαφών τύπου (αν θυμάμαι καλά) F4, τα οποία είχαν χαρακτηριστεί «ιπτάμενες νεκροφόρες». Σε μια πτήση με ένα από τα σκάφη αυτά, το αεροπλάνο έπαθε βλάβη και έπεσε στη θάλασσα, ο Τάκης εκτινάχτηκε με αλεξίπτωτο, κολύμπησε δύο χιλιόμετρα και σώθηκε. Στην Αγγλία πληροφορηθήκαμε και τη συμμετοχή του στο Κίνημα του Ναυτικού, τη σύλληψη, φυλάκιση, βασανισμό και, τελικά, απόταξή του από τη χούντα των Συνταγματαρχών.
Μετά την επάνοδό του στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας, ανήλθε σε όλους τους βαθμούς. Το 1981 με την άνοδό του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, η κυβέρνηση, με υπουργό Άμυνας τον Ανδρέα Παπανδρέου και αναπληρωτή υπουργό του Γιάννη Χαραλαμπόπουλο (στην οποία μετείχα και εγώ ως υπουργός Οικονομικών), έπρεπε να επιλέξει Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας και επέλεξε τον Τάκη.
Όλα τα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση συναντιόμασταν οικογενειακώς, όταν τα παιδιά μας ήταν μικρά και αργότερα όταν μεγάλωσαν τόσο στην Αθήνα όσο και στο Ηράκλειο και κολυμπούσαμε στο Παλαιόκαστρο. Σε μια από τις συναντήσεις μας αυτές, πριν δύο-τρία χρόνια, ήταν και ο αδελφός του Γιώργος. Πριν από την πανδημία συναντιόμασταν και στην αίθουσα του συλλόγου Ηρακλειωτών ΚΝΩΣΟΣ, στην Αθήνα.
Στην τελευταία τηλεφωνική μας επικοινωνία συμφωνήσαμε να συναντηθούμε και πάλι στο Παλαιόκαστρο. Δυστυχώς, η συνάντησή μας θα γίνει σήμερα στη 1 ή ώρα στον Άγιο Μηνά. Ένας πολύ πικρός αποχαιρετισμός. Θα ξασυναντηθούμε,
όμως, όταν ο Θεός με καλέσει και εμένα. Εκεί θα σμίξουμε πάλι ο Μάριος, εσύ και εγώ.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και να παρηγορήσει τη σύζυγό του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του.
Αιωνία η μνήμη του.
*Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι πρώην: Αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ