Πάντοτε στην Ελλάδα υπήρχαν πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, από την εποχή της Απελευθέρωσης μετά την Τουρκοκρατία. Υπήρξαν διαχρονικά συγκρούσεις, πολιτικές αναταραχές, χρεωκοπίες, πόλεμοι, γεωγραφικές ανακατατάξεις, Μικρασιατική Καταστροφή, Γερμανική Κατοχή, Εμφύλιος Πόλεμος, δικτατορίες κ.λ.π.
Ήρθε η πολυσυζητημένη μεταπολίτευση με τη Δημοκρατία στην Ελλάδα και η ευλογημένη ώρα της εισόδου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση. Όλοι πίστεψαν ότι ήταν ώρα τα βάσανα των Ελλήνων να τελειώσουν, τότε που η Ελλάδα έγινε ευρωπαϊκή χώρα. Το ΠΑΣΟΚ την ΕΟΚ δεν την ψήφισε, όμως μπήκε στον πειρασμό και τη «βύζαινε αχόρταγα» σαν παχιά αγελάδα. Επιδοτήθηκε, δανείστηκε, δημιούργησε, σπατάλησε, χρεοκόπησε.
Η φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία του Κων/νου Μητσοτάκη αποπειράθηκε να σταματήσει την πορεία της σπατάλης, της οικονομικής παραζάλης, αλλά δεν τα κατάφερε. Η μακρά περίοδος της «ευφορίας» της κάλπικης «ευημερίας» συνεχίστηκε, μέχρι που οι Έλληνες από τα πολλά χρήματα που έπαιρναν δανεικά το έριξαν στον τζόγο και τα έχασαν όλα στο χρηματιστήριο και στα δομημένα ομόλογα.
Η Νέα Δημοκρατία ξαναγύρισε το 2004 αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Ο λαός είχε μπει στο παιχνίδι και δεν του άρεσε να αλλάξει τακτική. Ούτε την επανίδρυση του κράτους ήθελε ούτε να σταματήσουν οι διορισμοί στο Δημόσιο και όπως ήταν φυσικό τα δανεικά συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση.
Η συμφωνία για τον ενεργειακό αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη έγινε, ένα παιδί σκοτώθηκε άδικα στα Εξάρχεια και η Ελλάδα μια εβδομάδα καιγόταν από άκρη σε άκρη. Τα πράγματα τα πολιτικά άλλαξαν γρήγορα, αφού οι Έλληνες πίστεψαν ότι υπήρχαν λεφτά, δεν είχαν τελειώσει.
Όλα αυτά τα χρόνια οι δυνάμεις της Αριστεράς προπαγάνδιζαν, “δώστε κι άλλα στον λαό »έλεγαν, λεφτά, δουλειά και κεκτημένα δικαιώματα… Οι Ευρωπαίοι εταίροι επονομαζόμενοι και ως δανειστές σήμερα, που με ύφος χιλίων καρδιναλίων απαιτούν να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, παριστάνουν τους «κουτόφραγκους», σαν να μην ήξεραν τόσα χρόνια τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Δυστυχώς αργά ή γρήγορα η ώρα της «κρίσεως» έφθασε στην Ελλάδα και ακόμη οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ότι η οικονομική κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι τα μνημόνια την κρίση.
Αφού έγινε ό,τι έγινε από το 2010 μέχρι το 2014 με στερήσεις, περικοπές και φορολογικές επιβαρύνσεις οι Έλληνες την ώρα που ήταν έτοιμοι να ανακάμψουν, δεν τα κατάφεραν, λιγοψύχησαν και πίστεψαν πάλι τα “ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα”…
Πίστεψαν ότι υπάρχει ελπίδα που έρχεται, χωρίς μνημόνια, χωρίς ΕΝΦΙΑ και δανειστές, αλλά τους «Δαναούς και δώρα φέροντας», πολιτικούς άξιους για τον μισθό τους…
Πολλοί πίστευαν ξένοι και Έλληνες ότι μετά από οκτώ χρόνια οικονομικής κρίσης και μνημονίων στην Ελλάδα πολλά θα άλλαζαν, όμως διαψεύστηκαν. Πάντα υπήρχαν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες ξένες χώρες, όμως αυτό που συμβαίνει στη δική μας χώρα δεν έχει άλλο προηγούμενο.
Δεν έχουμε προθέσεις απαξίωσης των προσπαθειών που έγιναν όλα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, ούτε και για τη συγκυβέρνηση της Αριστερός. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η κοινωνία επιβεβαιώνει τα λόγια μας.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στα όρια βαριάς κατάπτωσης. Οι πράξεις βίας και ανομίας έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας, που δηλητηριάζουν τον δημόσιο βίο. Αυτόκλητοι δικαστές αναλαμβάνουν να αποδώσουν δικαιοσύνη σπάζοντας και λεηλατώντας δημόσια κτήρια, τρομοκρατώντας όποιον θεωρούν αντίπαλό τους.
Η ατιμωρησία σε κραυγαλέες περιπτώσεις βίας και αυτοδικίας αποθαρρύνει τους γνωστούς – άγνωστους δράστες, που κλιμακώνουν την απαράδεκτη παράνομη συμπεριφορά τους. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση φαίνεται ότι έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Η οικονομική κρίση δεν είναι δικαιολογία μπροστά στην κρίση των αξιών που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία. Όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου καλούνται να αντιδράσουν, για να τελειώσει η περίοδος της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής παρακμής που διανύει σήμερα η Ελλάδα.