Αν καθυστερήσει να έρθει το λεωφορείο, ίσως να χάσεις το ραντεβού σου. Αν καθυστερήσει να έρθει το ασθενοφόρο, μπορεί να χάσεις τη ζωή σου! Μέσα σε μόλις 48 ώρες χάθηκαν τρεις ανθρώπινες ζωές στη χώρα μας, λόγω της απουσίας ασθενοφόρου, αποκαλύπτοντας με τον πλέον τραγικό τρόπο τις σοβαρότατες ελλείψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Αποκαλύπτεται όμως ταυτόχρονα και η πραγματική γύμνια του επιτελικού κράτους, που συνεχίζει να αδιαφορεί απροκάλυπτα για τη Δημόσια Υγεία των πολιτών.
Κι όλα αυτά τα «μαγικά» συμβαίνουν στη χώρα μας, τον 21ο αιώνα.
Συνεχίζει δυστυχώς να μας εκπλήσσει αρνητικά αυτή η χώρα και κυρίως οι άνθρωποι που τυχαίνει να κρατάνε τις τύχες μας στα χέρια τους. Το μάθαμε και τούτο. Τα νησιά μας θα «βουλιάξουν» λέει και φέτος από τουρίστες, αλλά αλίμονό τους αν χρειαστούν ασθενοφόρο. Το ταξίδι τους αυτό κινδυνεύει να είναι και το τελευταίο. Ολόκληρα νησιά διαθέτουν ένα μόνο ασθενοφόρο. Κάποια άλλα έχουν περισσότερα, αλλά παραμένουν παροπλισμένα και καταστρέφονται, αφού δεν έχουν προσωπικό για να τα καταστήσουν μάχιμα. Παρόμοια εικόνα επικρατεί και σε άλλους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της φιλόξενης χώρας μας.
Σαν τη Χαλκιδική… δεν έχει! Ούτε ασθενοφόρα όμως έχει. Ολόκληρη η όμορφη Χαλκιδική, μια τεράστια τουριστική περιοχή, διαθέτει μόνο πέντε ασθενοφόρα. «Στη χώρα που ηγείται της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης» – Ουαί ημίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί – τα ασθενοφόρα έχουν αντικατασταθεί από τις καρότσες των φορτηγών και από τα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς, όταν βεβαίως υπάρχουν κι αυτά. Στην Κω, υπήρξε καρότσα φορτηγού διαθέσιμη, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να κρατήσει στη ζωή την άτυχη 63χρονη που άφησε εκεί την τελευταία της πνοή.
Δεν πεθαίνουν όμως μόνο στην περιφέρεια περιμένοντας το ασθενοφόρο, αλλά και δίπλα από το κέντρο της Αθήνας. Ο άδικος χαμός της 19χρονης ετοιμόγεννης στη Νέα Μάκρη και μαζί του αγέννητου μωρού της, ελλείψει διαθέσιμου ασθενοφόρου, ήρθε κι αυτός για να αναδείξει με εκκωφαντικό τρόπο το μέγεθος της εγκατάλειψης του ΕΣΥ, στα χέρια των κυβερνώντων.
Όλα αυτά τα τραγικά περιστατικά δεν αποτελούν απλώς σατανικές συμπτώσεις. Αποτελούν σατανικές εγκληματικές αμέλειες. Είναι «σειρήνα συναγερμού» ολόκληρης της κοινωνίας. Μια κραυγή αγωνίας από ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας που νοσεί βαριά. Είναι η επιτομή του κυνισμού ενός συστήματος εξουσίας, που, αν μη τι άλλο, αδιαφορεί προκλητικά για τις πραγματικές ανάγκες της Δημόσιας Υγείας. Άλλος ένας «μαρτυριάρης» υποψήφιος, «Πνευματικό» τέκνο αυτού του συστήματος, αποκάλυψε πρώιμα την πολιτική που πρόκειται να ακολουθήσει η επόμενη κυβέρνηση στο χώρο της Υγείας. Οι τελευταίες ανθρώπινες τραγωδίες, αποτελούν ένα ηχηρότατο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως, εδώ διακυβεύεται η ίδια η ανθρώπινη ζωή και κάτι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό.
Μόνο που το μήνυμα αυτό, αν και απεστάλη ηχηρά, εντούτοις ουσιαστικά δεν παραδόθηκε, ως φαίνεται στους αποδέκτες του. Γιατί ο χρόνος, «στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας», φαίνεται πως έχει σταματήσει στις επερχόμενες εκλογές και στα ανάγωγά τους. Η Γη θα συνεχίσει και πάλι να γυρίζει μετά την 25η του Ιούνη, όχι γύρω από τον ήλιο, αλλά γύρω από τον εαυτούλη μας. Ο μόνος κίνδυνος που απειλεί σήμερα τους Έλληνες είναι ο κίνδυνος της ακυβερνησίας. Δεν βλέπουν κανέναν άλλον κίνδυνο στον ορίζοντα και έχουν πειστεί γι’ αυτό οι περισσότεροι. Τούτος είναι ο φόβος που έχει κατακυριεύσει τις ζωές τους, μέσα σε ένα πρωτοφανές περιβάλλον ανοχής, ατομικισμού και ανασφάλειας.
Πρώτος αποδέκτης του μηνύματος – όπως είναι φυσικό – ήταν ο ίδιος ο απερχόμενος πρωθυπουργός. Μόνο που αυτό επεστράφη ως «μη αναγνωσμένο». Περιορίστηκε μόνο στο να δηλώσει πως, κατανοεί το πρόβλημα και ότι η επίλυσή του θα αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησής του για την επόμενη τετραετία. Αρκεί αυτή να αναδειχθεί αυτοδύναμη και κατά προτίμηση, παντοδύναμη. Έτσι, αν δεν κατορθώσει να δώσει λύση στο πρόβλημα στην επόμενη τετραετία, θα το επιχειρήσει και πάλι στην μεθεπόμενη.
Η προηγούμενη τετραετία δεν ήταν αρκετή, φαίνεται, για να διατεθεί ένα κονδύλιο στήριξης του ΕΚΑΒ με βελτίωση των υποδομών του, και άμεση αντιμετώπιση της υποστελέχωσης με το ανθρώπινο δυναμικό που έχει ανάγκη. Η «Άμεση Βοήθεια» μάλλον περιορίζεται μόνο στην ονομασία του Εθνικού μας Κέντρου. Αλήθεια, τέσσερα χρόνια τώρα δεν ήταν αρκετά για να αγοραστούν εκείνα τα ρημάδια τα ασθενοφόρα που μας λείπουν, όπως ακριβώς αγοράστηκαν «τσακ μπαμ» και τα περιπολικά που επίσης μας έλειπαν;
Το μήνυμα το άρπαξε αμέσως η Αξιωματική αντιπολίτευση και το αξιοποίησε στο κατά δύναμιν. Αλλά το «κατά δύναμιν» είναι περιορισμένο σήμερα και η συγκυρία δεν βοηθά.
Γιατί, «κανείς δεν θα θυμόταν τον Καλό Σαμαρείτη αν είχε μόνο καλές προθέσεις. Είχε επίσης και χρήματα», είχε πει η Μάργκαρετ Θάτσερ. Και αυτή η τετραετία είχε χρήματα. Εξήντα δισ. δόθηκαν σε επιστρεπτέες και μη προκαταβολές και σε επιδόματα διαφόρων τύπων «pass», τα οποία και καλοδέχτηκαν οι πολίτες. Τα 37 δισ. από αυτά ήταν η «προίκα» της προηγούμενης Αριστερής κυβέρνησης. Τα λεφτά όμως, όπως έχει πει κάποιος, είναι σαν την κοπριά. Αν τα σκορπίσεις τριγύρω κάνουν καλό. Αν τα μαζέψεις σ’ ένα σωρό, βρωμάνε απαίσια. Το διαχρονικό σύνθημα «Τσοβόλα δώστα όλα», δεν ήταν καθόλου τυχαίο…
Το μήνυμα πήγε και στα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, αλλά στον μαγικό μικρόκοσμό τους, συνήθως δεν έχει «καλό σήμα» και ίσως δεν παραδόθηκε. Έτσι κι αλλιώς όμως σε αυτές τις «χαμηλές συνοικίες», οι ένοικοί τους τελούν υπό το άγχος της «συγκομιδής» των ψήφων ετούτο τον καιρό που, με περισσό πολιτικό επαρχιωτισμό, τις «κλέβουν» ο ένας από τον άλλον, προσβλέποντας και μόνο στην κομματική τους επιβίωση.
Ο επόμενος αποδέκτης ήταν η κοινωνία. Όμως, το μήνυμα μάλλον πως πήγε στα «ανεπιθύμητα». Το καταλάβαμε από τα αποτελέσματα της επόμενης δημοσκόπησης που ήρθε στη δημοσιότητα. Δεν είχε μέσα «ασθενοφόρα», όπως οι προηγούμενες δεν είχαν «τρένα». «Δεν υπάρχει θεωρία, ούτε τρένα ούτε πλοία, κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί», όπως λέει και το τραγούδι «Το πεπρωμένο». Και το πεπρωμένο μας είναι ο ωχαδερφισμός. Τι με νοιάζει εμένα τι έπαθε ο «άλφα» και τι ο «βήτα»; Αγνοούμε όμως μέσα στον αθεράπευτο ατομικισμό μας, μια μεγάλη αλήθεια. Πως ό, τι συμβαίνει σήμερα στους άλλους, μπορεί αύριο να συμβεί και σε εμάς. Γιατί σήμερα άλλοι είχαν σειρά. Όταν έρθει κι η σειρά μας, κανένα επίδομα δεν θα μας σώσει. Μόνο το ασθενοφόρο μπορεί…
Δίνουν καθημερινές μάχες για να σώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές. Ο λόγος για το προσωπικό του ΕΚΑΒ, το οποίο αν και υποστελεχωμένο και με αρκετά προβλήματα – όπως όλες οι υπηρεσίες άλλωστε – καλείται και αντιμετωπίζει κάθε χρόνο χιλιάδες περιστατικά σε όλη την επικράτεια. Οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ με ηρωισμό και αυταπάρνηση, ανταποκρίνονται στον κοινωνικό τους ρόλο, αλλά στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Είναι εργαζόμενοι σε ένα σκληρό και ψυχοφθόρο επάγγελμα, οι οποίοι, χωρίς ρεπό και χωρίς άδειες, δίνουν έναν καθημερινό υπεράνθρωπο αγώνα, σώζοντας ανθρώπινες ζωές. Ζητάνε όμως βοήθεια, συμπαράσταση, υποστήριξη, που μέχρι σήμερα πάντως δεν την έχουν.
Μακάρι να υπήρχε ένα μαγικό ραβδί που να εξαφάνιζε όλη αυτήν την ασχήμια. Τέτοιο μαγικό ραβδί δεν υπάρχει ούτε στα χέρια του κ. Μητσοτάκη, όπως ο ίδιος τονίζει σε κάθε του συνέντευξη. Υπάρχει όμως στα χέρια του λαού – όσο και να φαίνεται παράξενο – αλλά δεν το ξέρει ούτε και ο ίδιος ο λαός. Και μπορεί να μην είναι μαγικό, είναι όμως… ραβδί.
https://moschonas.wordpress.com