Είναι εκπληκτικό πως το ενδιαφέρον των τηλεοπτικών σταθμών και των θεατών για το θέμα αυτό, ελαττώθηκε αρκετά τον τελευταίο καιρό.
Ενώ συγκεκριμένα πριν λίγο καιρό ο πόλεμος στην Ουκρανία, πιο σωστά η ρωσική εισβολή σε αυτή τη χώρα, βρισκόταν στην πρώτη θέση των ειδήσεων, παρατηρούμε ότι με την πάροδο λίγων μόνο μηνών βρέθηκε ελάχιστα να απασχολεί, αφού άλλα γεγονότα ήρθαν στην επικαιρότητα, παρακάμπτοντας κι αφήνοντας στο περιθώριο του ενδιαφέροντος μια πολεμική σύρραξη σε εκείνη τη γωνιά της Ευρώπης.
Κι ενώ στην αρχή φάνηκε κάποια διάθεση γενναίας βοήθειας και στήριξης προς τη χώρα αυτή, τώρα διαφαίνεται μια γενικότερη επιθυμία να τελειώσουν όλα αυτά και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν γιατί άλλα προβλήματα καιροφυλακτούν στη γωνία με την έλευση του φθινόπωρου και κυρίως του χειμώνα, ειδικά στην Γηραιά Ήπειρο.
Στο εσωτερικό της Ουκρανίας και κυρίως ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη, παρατηρείται επίσης μια περίεργη διάρρηξη της συνεκτικότητας των σχέσεων που υπήρχαν λίγους μήνες πριν, τη στιγμή που ένα μεγάλο τμήμα της χώρας τους βρίσκεται ήδη υπό τον ρωσικό έλεγχο ή κατοχή. Πολλοί εκεί ομιλούν για κάποιου είδους συμφωνία με τους εισβολείς έστω κι αν αυτό θα συνεπάγεται απώλεια μέρους της επικράτειάς τους.
Η Ρωσία, παράλληλα, παρά το αρχικό σοκ που υπέστη λόγω των οικονομικών μέτρων των άλλων χωρών εναντίον της, αρχίζει να ανακάμπτει και να αντέχει περισσότερο απ’ ό,τι αρχικά είχαν προβλέψει οι δυτικές κυβερνήσεις. Το πολύτιμο φυσικό αέριο που διαθέτει στο πλούσιο και ατέλειωτο υπέδαφός της, αντί να κατευθυνθεί προς την Ευρώπη, βρήκε με ευκολία άλλους πρόθυμους αποδέκτες, με αποτέλεσμα να γεμίζουν τα ταμεία της Ρωσίας.
Έτσι παράλληλα με την εισβολή στην Ουκρανία, ο άλλος πόλεμος που αφορά την ενεργειακή και οικονομική σφαίρα, γέρνει καταφανώς προς την πλευρά της Ρωσίας, επηρεάζοντας όμως και άλλες παραμέτρους των διακρατικών σχέσεων, ειδικά στο επίπεδο των μεγάλων δυνάμεων. Η Ρωσία ήρθε κοντύτερα με την Κίνα και με το Ιράν, όπως είδαμε πριν λίγο καιρό με την συνάντηση της Τεχεράνης στην οποία σημειωτέον ήταν παρών και ο Τούρκος πρόεδρος.
Τα όσα διημείφθησαν εκεί, είναι φυσικά άγνωστα παρά τις γενόμενες δηλώσεις των ηγετών αυτών. Είναι σίγουρο όμως ότι η μεν Κίνα ενδυνάμωσε την σχέση της με τη Ρωσία, την τόσο απαραίτητη τελευταία λόγω της γνωστής της διένεξης με την Ταϊβάν, ενώ ο Ερντογάν κατάφερε και κέρδισε οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία με πρόσχημα το πυρηνικό εργοστάσιο που κατασκευάζει η Ρωσία στα εδάφη της.
Το τι ακριβώς συμβαίνει στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εύκολο να το μαντέψει κάποιος. Ανεβοκατεβάσματα ηγετών και κυβερνήσεων και αγωνία για τον επερχόμενο χειμώνα όσον αφορά την ενεργειακή επάρκεια, με περιοριστικά μέτρα τα οποία ήδη άρχισαν να ανακοινώνονται.
Κεντρικής σημασίας θέμα είναι η κατάσταση στο εσωτερικό της Γερμανίας, αλλά με επιπτώσεις που αφορούν όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ένα σοβαρότερο πρόβλημα που διαβιοί διαχρονικά στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Εκείνο της περίφημης ευρωπαϊκής ενοποίησης. Είναι περίεργο πραγματικά, ακόμα και τώρα σε μια ακόμα κρίση στο εσωτερικό της να μην μπορεί να προχωρήσει στην ουσία του θέματος που αναφερόμαστε, παρά τις κάποιες λιλιπούτειες προσπάθειες και πολυποίκιλους υπαινιγμούς. Αλλά αν η πολυθρύλητη ενοποίηση βρίσκεται ακόμα σε εμβρυικό στάδιο, δρομολογείται η ανάδυση μιας άλλης, εν υπνώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα χώρας, όχι μόνο οικονομικής δύναμης όπως ήταν έως τώρα, αλλά και στρατιωτικής, ταυτόχρονα.
Και ίσως ο λαός της, με τα πλεονεκτήματα που διαθέτει, ταλαιπωρηθεί για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά η ενεργειακή λαίλαπα που σαρώνει την Ευρώπη, σύντομα θα δώσει γένεση σε μια πανίσχυρη, και στρατιωτικά, χώρα, όπως αποφασίστηκε με διάθεση σχεδόν εκατό δισεκατομμυρίων ευρώ για εξοπλισμούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλους. Όσοι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή και εκτός αυτής εθελοτυφλούν ή αδυνατούν να προβλέψουν τη συνέχεια, μάλλον θα απογοητευτούν μακροπρόθεσμα.
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός, διευθυντής του χειρουργικού τομέα στο ΠΑΓΝΗ