Η απόφαση της τοπικής κυβέρνησης της Καταλωνίας να οργανώσει το δημοψήφισμα την Κυριακή, 1η Οκτωβρίου, με σκοπό την ανεξαρτησία της περιοχής από το σημερινό ισπανικό κράτος, σίγουρα δημιούργησε και ίσως οδηγήσει και σε άλλες απρόβλεπτες, επί του παρόντος, συνέπειες και επιπτώσεις σε πολλές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η κυβέρνηση Ραχόϊ φάνηκε αποφασισμένη να μην επιτρέψει τη διεξαγωγή του βασιζόμενη στο γεγονός ότι κρίθηκε παράνομο από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, αφού αντίκειται στο Σύνταγμα το οποίο δεν επιτρέπει την αυτοδιάθεση των αυτόνομων περιοχών της, με το σκεπτικό ότι απειλείται ευθέως η ακεραιότητα του κράτους.
Στην συγκεκριμένη αντιπαράθεση μπήκαν στο χορό κόμματα τα οποία βρίσκονται απέναντι από την κυβέρνηση της Ισπανίας, ορισμένοι εκπρόσωποι των οποίων μάλιστα ανέβασαν στο διαδίκτυο φωτογραφίες αιμορραγούντων διαδη- λωτών με πολυποίκιλα, ειρωνικά ως επί το πλείστον, σχόλια. Όλα τα παραπάνω γεγονότα έχουν προκαλέσει πρωτοφανή κατάσταση η οποία μάλιστα για πολλούς σχολιαστές και δημοσιογράφους είναι άκρως επικίνδυνη.
Ο εθνικός διχασμός βρίσκεται κατά τα φαινόμενα προ των πυλών, με το όνομα του δικτάτορα Φράνκο και του ισπανικού εμφυλίου να ξαναέρχονται απειλητικά στο προσκήνιο. Άλλωστε είναι επικίνδυνο να γίνει κάτι ανάλογο και σε άλλες περιοχές της ισπανικής επικράτειας.
Μια ενδεχόμενη ανεξαρτητοποίηση της Καταλωνίας από τον ισπανικό κορμό, τώρα, θα περιόριζε αισθητά την πολιτική και στρατηγική επιρροή της Ισπανίας σε διεθνές επίπεδο, και κυρίως στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στη βορειοατλαντική συμμαχία, με την ανάλογη βέβαια εξασθένηση των δύο αυτών σχηματισμών. Ευρισκόμενη στο μεταίχμιο Ευρώπης-Βόρειας Αφρικής, η Ισπανία, είναι χώρα με σημαντική γεωστρατηγική θέση, παρά τη χρόνια οικονομική κρίση από την οποία μαστίζεται κι αυτή, εμπλεκόμενη ενεργά στις προσπάθειες εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης, και ακόμα στις ενέργειες που αφορούν την διαχείριση της τελευταίας προσφυγικής κρίσης και γενικότερα την μεσογειακή ασφάλεια. Έχει σημαντικό έργο να επιτελέσει στις μερικές υποθέσεις της Αφρικής, και ακόμα περισσότερο της Λατινικής Αμερικής, και μια ακρωτηριασμένη Ισπανία, αναμφίβολα, θα διαδραμάτιζε και θα είχε αναγκαστικά μικρότερο ρόλο και θέση στην δρομολογούμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ενώ παράλληλα θα αποδυναμωνόταν και η θέση της στην ευρωατλαντική ασφάλεια.
Πέρα απ’ όλα αυτά, η απόσχιση της Καταλωνίας θα είχε οικονομικές συνέπειες αφού θα στερούσε από την κεντρική κυβέρνηση σημαντικούς πόρους με αντίστοιχη εκτόξευση του δημοσίου χρέους, δεδομένου ότι η περιοχή συνεισφέρει ετησίως πάνω από το ένα πέμπτο του ισπανικού ΑΕΠ, το οποίο σημειωτέον αντιστοιχεί σχεδόν σε εκείνο ολόκληρης της διπλανής Πορτογαλίας. Είναι περιττό να τονισθεί η σημασία που έχει η συγκεκριμένη περιοχή σε όλες τις εκφάνσεις της ανάπτυξης της χώρας, όπως εξαγωγές, τουρισμός, πανεπιστήμια, έρευνα και ανθρώπινο δυναμικό.
Ίσως, αν δούμε τα πράγματα ψυχραιμότερα, τα πρόσφατα γεγονότα στην Καταλωνία και να μην αποτέλεσαν βόμβα εν αιθρία! Τα τελευταία χρόνια η Ισπανία μαστίζεται από σοβαρά προβλήματα και οικονομική κρίση, η οποία και υπήρξε το έναυσμα για την εκδήλωση τέτοιων αποσχιστικών τάσεων. Εάν δοθεί συνέχεια στα γεγονότα στην Καταλωνία, ειδικά μετά την αποχώρηση της Μεγάλης Βρεττανίας από το λεγόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, οι κλυδωνισμοί στη γηραιά ήπειρο θα γίνουν ανεξέλεγκτοι. Εντύπωση προκαλεί από την άλλη μεριά, η παγερή αντιμετώπιση του θέματος από την ιθύνοντες στην Ε.Ε.
Καμία σοβαρή και στιβαρή δήλωση δεν ακούστηκε πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για το μέλλον της Καταλωνίας εκτός της ευρωπαϊκής οικογένειας, όπως θα είχαν άλλωστε ιερή υποχρέωση. Συνεπώς είτε δεν ενδιαφέρθηκαν είτε δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία στο γεγονός!
Αμφότερες οι δύο απόψεις, όμως, είναι άκρως κατακριτέες, σε υπέρτατο μάλιστα βαθμό. Δεν έλαβαν υπόψη τους το γεγονός ότι υπάρχουν στην Ευρώπη αναρίθμητες περιοχές με παρεμφερή προβλήματα; Δεν τους λέει κάτι το όνομα της Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία ή κάποιες χρόνιες αντιπάθειες στο εσωτερικό του Βελγίου;
Δεν κατανοούν ότι η συνέχιση τέτοιων τάσεων θα σημάνει και το τέλος της σημερινής κατάστασης, ή σωστότερα τη συνέχιση του ξηλώματος του ήδη αντιαισθητικού ευρωπαϊκού πουλόβερ που οι ίδιοι δημιούργησαν;