Η φράση «Η κάλπη είναι γκαστρωμένη» αποδίδεται στον Χαρίλαο Φλωράκη ο οποίος με τον υπαινικτικό του τρόπο δήλωνε πως η εκλογική διαδικασία συχνά εγκυμονεί εκπλήξεις, και ιστορικά αν το εξετάσει κάποιος δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει μαζί του.
Όμως με μια προϋπόθεση θα προσθέταμε με τη σειρά μας, αν υπάρχει τουτέστιν ή όχι διαθέσιμο «υπερηχογραφικό» μηχάνημα γιατί αυτό δεν το έλαβε υπ’ όψιν του εκείνη την εποχή ο φιλοσοφημένος πολιτικός μας.
Και σήμερα έχουμε πολλά τέτοια! Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση κατά τα φαινόμενα δρομολογείται από την κυβέρνηση μέσα στους ανοιξιάτικους μήνες, εκτός βεβαίως απροόπτου.
Στα τρία χρόνια που πέρασαν, βιώσαμε τρανταχτά γεγονότα που άφησαν το αποτύπωμά τους στην κοινωνική ζωή του τόπου, όπως η πανδημία του κορονοϊού, η προσπάθεια παράνομης εισβολής από κατευθυνόμενα στίφη παράνομων μεταναστών στον Έβρο, τουρκικές θαλάσσιες διεκδικήσεις οι οποίες δυστυχώς συνεχίζονται ακάθεκτες, η ρωσική εισβολή στην μαρτυρική Ουκρανία, ακραία καιρικά φαινόμενα και τελευταία την ενεργειακή κρίση η οποία όπως προοιωνίζεται θα παραμείνει μαζί με ολόκληρο τον κόσμο για πολύ καιρό.
Η κυβέρνηση άντεξε όλο αυτό το χρονικό διάστημα και αντιμετώπισε σχετικά υπεύθυνα και σταθερά τις αναφυόμενες και αναδυόμενες στην επιφάνεια, κάθε φορά, καταστάσεις.
Φυσικά σε αυτήν θα έπρεπε να χρεώσουμε κάποιες άστοχες και εν πολλοίς αψυχολόγητες ενέργειες, καθώς και την φυσιολογική φθορά της εξουσίας.
Όμως για να επανέλθουμε στην αρχική παρατήρηση, οι διαθέσιμες δημοσκοπήσεις και σφυγμομετρήσεις, σημειώνουν μικρές σχετικά απώλειες στο εκλογικό της σώμα.
Οι εξηγήσεις είναι άφθονες. Στους πολίτες είναι πρόσφατες οι μνήμες από την προηγηθείσα διακυβέρνηση των Σύριζα/Ανελ, συγκριτικά πάντοτε με την σημερινή.
Ακόμα και ο πιο αυστηρός και δίκαιος παρατηρητής δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί πως η χώρα ισχυροποιήθηκε στρατιωτικά με τις, χωρίς τις γνωστές χρονοτριβές, παραγγελίες απαραίτητων οπλικών συστημάτων και την σύναψη στρατιωτικής φύσεως συμφωνιών, κυρίως με τις δύο γνωστές μεγάλες χώρες.
Ταυτόχρονα, η ανεργία πήρε την κατιούσα κατεύθυνση, αυξήθηκαν οι τόσο απαραίτητες επενδύσεις από το εξωτερικό, αρκετοί φόροι που για διάφορους λόγους είχαν επιβληθεί παλιότερα καταργήθηκαν οριστικά, και όπως έδειξε η έως τώρα πείρα δρομολογήθηκε μεγάλης σημασίας ψηφιακός μετασχηματισμός της χώρας ο οποίος συνεχίζεται σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας.
Η ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών, κατά κοινή ομολογία, μειώθηκε, και ακόμα οδεύει προς μηδενισμό ο χρόνος απονομής των συντάξεων, ένα μεγάλο αγκάθι της κοινωνίας, διαχρονικά. Αλλά και σε πολλά άλλα υπουργεία έγινε πρωτοποριακή εργασία, όπως για παράδειγμα με την ψήφιση άλλου νομοσχεδίου για κάποια ειδεχθή εγκλήματα, ή με το ξεκίνημα μεγάλων δημοσίων έργων.
Για την αντίπερα όχθη, την αξιωματική συγκεκριμένα αντιπολίτευση, κάποια πράγματα είναι τελείως διαφορετικά από τα προηγούμενα χρόνια με τα οποία όμως αδυνατεί να συγχρονίσει τον βηματισμό της.
Όταν κέρδισε την εξουσία υπήρχαν μνημόνια πάνω στα οποία πάτησε και ανέβηκε για να φτάσει εκεί υποσχόμενη τα χιλιοειπωμένα αφηγήματα και με τα γνωστά συνθήματα.
Σήμερα, ελπίζει σε κυβερνητικό στραβοπάτημα ώστε να προσπορισθεί κάποια οφέλη, πράγμα οφθαλμοφανές, αντί να έρθει σε επαφή με την σύγχρονη πραγματικότητα, με τις πάμπολλες καθημερινές άναρθρες κραυγές των στελεχών της και μακρυά από κάθε έννοια σοβαρής αντιπολίτευσης.
Η έως τώρα στάση της υπήρξε αποκαρδιωτική για μεγάλη μερίδα της κοινωνίας στο θέμα του τείχους του Έβρου, στην καταψήφιση των στρατιωτικών δαπανών και στη συμφωνία αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής με τη Γαλλία, και ακόμη αρνητική στάση σε πολλές άλλες κοινωνικές υποθέσεις, απλώς και μόνο για αντιπολιτευτικούς σκοπούς.
Βεβαίως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, στο κυβερνητικό στρατόπεδο, διαφάνηκαν αρκετές επιπόλαιες συμπεριφορές, όπως η κατάργηση και εν συνεχεία η επανίδρυση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, η αναποφασιστικότητα, τρία χρόνια τώρα, με την πανεπιστημιακή αστυνομία, κάποιες τρανταχτές κομματικές τοποθετήσεις στελεχών στην δημόσια διοίκηση που έρχονταν σε εμφανή αντίθεση με τα υπεσχημένα, προεκλογικά, και η ασυγχώρητη ολιγωρία που επέδειξε σε μερικές αιφνίδιες θεομηνίες, όπως το κλείσιμο της Αττικής Οδού, είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Φαίνεται, όμως, ότι η κοινωνία έδειξε κάποιας μορφής ανοχή σε όλα αυτά με αποτέλεσμα μόνο μικρή δημοσκοπική φθορά.
Τους τελευταίους μήνες ήρθε όλως αιφνιδίως η υπόθεση των παρακολουθήσεων, που για αρκετούς θα της στερήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία, μελλοντικά. Μια υπόθεση για την οποία ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιος συνέλαβε την ιδέα να την υλοποιήσει και κυρίως γιατί.
Όμως και πάλι, δεν φαίνεται πως στοίχισε στην κυβέρνηση πολλούς τριγμούς στο εσωτερικό της. Το τελευταίο γεγονός που την σημάδεψε, με την υπόθεση Πάτση, αναμφίβολα την έπληξε ξανά δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά ακόμα και στα στελέχη της σχετικά με την αξιοκρατική και σωστή επιλογή των υποψηφίων βουλευτών και τον αποτελεσματικό έλεγχο του περιβόητου πόθεν έσχες.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι έτσι, φαίνεται πως έχει τον πρώτο λόγο στην πολιτική ζωή του τόπου και πως μόνος και κύριος αντίπαλος είναι ο κακός της εαυτός, λαμβάνοντας πάντοτε υπ’ όψιν μας τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης.
Άλλωστε στη φαρέτρα της υπάρχουν επίσης οι γνωστές αυξήσεις από την αρχή του χρόνου σε μισθούς και συντάξεις, η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και τα λοιπά μέτρα που ανακοινώθηκαν για την οικονομία.
Ο αγώνας για τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης στην ελληνική οικογένεια, φυσικά συνεχίζεται, με την κυβέρνηση να αυτοσχεδιάζει καθημερινά στις επερχόμενες θύελλες και την αντιπολίτευση να αναμένει στη γωνία για να καρπωθεί από κοινωνικές εκρήξεις.
Οι δημοκοπήσεις πάντως σίγουρα θα παίξουν ένα ρόλο ‘προεκλογικού υπερηχογραφήματος’ στην εγκυμονούσα εκλογική κάλπη, γιατί σίγουρα οι εποχές άλλαξαν ανεπιστρεπτί!