Κάθε πόλη και χωριό της Κρήτης έχει τις δικές του ομορφιές. Εξαρτάται πάντα από τις αναμνήσεις που διατηρεί καθένας μας από τον συγκεκριμένο τόπο.
Ιδιαίτερα αγαπητές παραμένουν οι αναμνήσεις από το γενέθλιο τόπο, όπου χαρήκαμε τα ανέμελα παιδικά χρόνια. Οι μεγάλες πόλεις της Κρήτης διαφέρουν ουσιαστικά η μια από την άλλη.
Εξομολογούμαι την αδυναμία μου για την Σητεία. Όχι μόνο γιατί εκεί ζει ο αγαπημένος φίλος και πρώην Δήμαρχος Νίκος Πετράκης και ο Γιάννης Χλουβεράκης, όχι μόνο γιατί είναι τόπος καταγωγής του Β. Κορνάρου και του Κ. Φραγκούλη. Κυρίως, επειδή η μουσική και τα ήθη είναι ήρεμα, γοητευτικά. Είναι τόπος του έρωτος χωρίς εγκληματικότητα και ψευτοπαληκαρισμούς.
Όμως, σήμερα θα ήθελα να συνταχθώ με όσους, Χανιώτες και μη, γοητεύονται από τα Χανιά. Η αισθητική της πόλης, η ευγένεια του τόπου με γοήτευσαν, όταν την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα στου Αλικιανού, προσκεκλημένος από τον συμφοιτητή και ξεχωριστό φίλο κ. Ερατοσθένη Καψωμένο για να παρακολουθήσω το Συνέδριο «Εκκλησιαστική Ρητορική και Υμνογραφία. Ιστορία και ποιητική» για να τιμηθούν τα 50 χρόνια της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης.
Ο Ομότιμος Καθηγητής Ερατοσθένης Καψωμένος έχει δωρίσει το κτήριο, όπου λειτουργούσε το σχολείο του πατέρα του και αντί να απολαμβάνει τις αργίες που αποτελούν για άλλους ηλικιωμένους μέρες σχόλης, διοργανώνει αλλεπάλληλες σημαντικές συναντήσεις με αρτιότητα, υψηλή επιστημονική ποιότητα και ομιλητές ειδικούς για τα θέματα που έχουν επιλεγεί.
Την όλη ευθύνη του συνεδρίου είχε φυσικά ο κ. Καψωμένος, ο Ομότιμος Καθηγητής του Παν. Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Κασίνης και ο κ. Κωνσταντίνος Ζορμπάς, Γενικός Διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης με τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής. Επειδή το άρθρο μου δεν έχει χαρακτήρα ρεπορτάζ για να αναφέρω όλους τους εισηγητές και άλλες λεπτομέρειες, μια προσωπική αίσθηση μεταφέρω απλώς, μαζί με ένα μεγάλο “ευχαριστώ” για τον κόπο όλων. Και των ομιλητών και του προσωπικού που μας εξυπηρετούσε. Πριν σταχυολογήσω κάποιες στιγμές να πω ότι στις 15, 16 και 17 Σεπτεμβρίου οργανώνεται επίσης άλλο Συνέδριο για τον Παντελή Πρεβελάκη.
Η “κρίση” της Εκκλησίας δεν επέτρεψε να παραστούν όλοι οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, αφού εκκλήθησαν από τον Οικουμενικό Πατριάρχη να διαβουλευθούν για επείγοντα θέματα.
Η συνοδική διάρθρωση της Ορθοδοξίας είναι ένας θεσμός με παράδοση και συμβάλλει, ώστε να πορεύεται διαχρονικά με σύνεση και ιδιαίτερη φρόνηση. Οι εκπρόσωποί τους ήταν επαρκέστατοι.
Θα επιλέξω αυθαίρετα και υποκειμενικά στην αναφορά μου 2-3 συνέδρους.
Πρώτα-πρώτα τον κ. Κωνσταντίνο Κασίνη. Ήταν ο βασικός λόγος που πήγα να τον γνωρίσω από κοντά, αφού είχαμε μιλήσει στο ΣKAI ΚΡΗΤΗΣ. Με είχε εντυπωσιάσει και είχε την ευγένεια να μου στείλει όχι μόνο τον Α’ τόμο των Απάντων του Εθνικού μας Ποιητή Κωστή Παλαμά, αλλά και τη διδακτορική του διατριβή που είχε εκπονήσει στο Παν. Θεσσαλονίκης.
Ήταν απόλαυση η ομιλία του για την ρητορική τέχνη, η ανάγνωση με ήθος κειμένων της Εκκλησιαστικής Ρητορικής και η γενικότερη στάση του, καθώς και οι συνομιλίες μας. Επιβεβαίωσε την μόνιμη αγάπη μου για την Κύπρο απ’ όπου κατάγεται.
Συνάντησα επίσης τον καθηγητή κ. Θανάση Νάκα. Μας συνέδεαν χρόνια ιεροί δεσμοί και τηλεφωνικές επικοινωνίες. Τώρα γνωριστήκαμε και κουβεντιάσαμε. Απόλαυσα έναν μελετητή της γλώσσας μας που ξέρει να αξιοποιεί τα «ου φωνητά» ή όπως λένε οι γονείς στα παιδιά λέξεις που, αν τις πουν, θα τους βάλουν «πιπέρι στο στόμα».
Άλλωστε, το βιβλίο με αυτόν τον τίτλο που παρουσίασα στο ΣKAI ΚΡΗΤΗΣ είναι μια άριστη επιστημονική γλωσσολογική μελέτη που προλογίζει ο κ. Θ. Νάκας και η εισήγησή του στο συνέδριο με θέμα «Εκκλησιαστική Ρητορική και Υμνογραφία. Μια νέα ρητορική ανάγνωση του Ακάθιστου Ύμνου» έδειξε την αρτιότητα και την ποιητική τέχνη του ποιήματος. Η παρουσία του στη συντροφιά ήταν ότι καλύτερο. Μείναμε σύμφωνοι να ξαναβρεθούμε σύντομα.
Μια απλή αναφορά στον σεμνό καθηγητή του Παν. Κρήτης κ. Νίκο Παπαδογιαννάκη με την όλο φως εισήγησή του με τίτλο «Φως αυτολαμπές και παρεκτικόν φάους»: Μοτίβα Φωτός σημαντικά στον Κανόνα της Πεντηκοστής».
Θα κλείσω με την φιλοξενία του Γενικού Διευθυντή της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης κ. Κων. Ζορμπά. Ευφρόσυνη και μαγευτική και η φιλοξενία και η δέσμευση ότι θα συμβάλει η Εκκλησία στην έκδοση των πρακτικών. Στο διαδίκτυο θα αναρτώνται σταδιακά όλες οι ομιλίες.
Θα αδικούσα τους φίλους κ. Σήφη Μιχελογιάννη και τον άξιο Γενικό Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» κ. Ν. Κ. Παπαδάκη για την ποιότητα και την φιλοξενία τους. Αναλυτικά θα αναφερθώ αλλού.
Όποιος δεν επισκεφθεί το Ίδρυμα και το σπίτι του Βενιζέλου, όπως έχει σήμερα αποκατασταθεί , είτε Κρητικός, είτε όχι, δεν θα μπορέσει ποτέ να συνειδητοποιήσει πόσο μίσος, πόση χολή είχαν οι τότε αντίπαλοί του. Μια κατάρα που μας βαρύνει. Το αίμα του υπάρχει ακόμη στη φανέλα που εκτίθεται και το αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο που τον μετέφερε από την Κηφισιά. Σώθηκε χάρη στην αυτοθυσία της φρουράς του και της συζύγου του που τον αγάπησε και του χάρισε κάποιες παυσίλυπες στιγμές, εκείνου που η πρώτη του αγάπη και μητέρα των παιδιών του έφυγε νεότατη. Τότε άφησε μόνιμα την γενειάδα. Δεν ήταν μόνο πολιτικός ο Βενιζέλος, παρέμεινε και ένας ευαίσθητος, λεπτός άνθρωπος γεμάτος φως που ακόμα λάμπει.
Οι αναθεματιστές του ας μείνουν εκεί στο σκοτάδι. Κλείνω με την προτροπή επισκεφθείτε το Ίδρυμα. Η νεαρή φοιτήτρια που μας ξενάγησε ήταν επαρκέστατη. Σήμερα, κάποιοι ανιστόρητοι μεγεθύνουν τα λάθη και μηδενίζουν το τεράστιο έργο του μεγαλύτερου πολιτικού της νεώτερης Ελλάδας, που διέθετε «λογισμό και όνειρο», ήταν οραματιστής αλλά και ρεαλιστής, διπλωμάτης και επαναστάτης όταν έπρεπε.
Δεν θα πω τίποτε. Απλώς, ας μελετήσουν την δίτομη έκδοση του Ν. Παπαδάκη «Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο άνθρωπος. Ο ηγέτης. Βιογραφία» που κυκλοφορεί για να διδαχθούν την απλή αλήθεια, ότι τώρα, που το σκέλεθρο της διχόνοιας με τη μορφή π α λ ι ο ί – ν έ ο ι ή θα εξαφανίσουμε τους πολιτικούς αντιπάλους ή δεν θα επιτύχουμε να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε χώρα ευημερούσα όπως η Κούβα ή η Νικαράγουα γιατί δεν μας αρέσει η Ευρώπη, αλλά ο Μαδούρο, ας παραδειγματιστούν και ας σκεφτούν ότι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ μόνο μαζί μπορούν να υπάρξουν.
Όσοι ασκούν κριτική στην κυβέρνηση δεν είναι προδότες. Δεν ταυτίζεται ποτέ και με κανένα τρόπο το έθνος και η εκάστοτε κυβέρνηση. Το πληρώσαμε πολλές φορές ιδιαίτερα με τον εμφύλιο. Ας μην την ξαναπάθουμε.