«…στο αίμα μου κρατώ κι από μια στάλα
ξένες κι οχτρές κάθε λογής πατρίδες
και βουλγάρα η ψυχή μου και τουρκάλα»
(Κ. Παλαμάς)
«κι η πατρίδα μια τοιχογραφία μ’ επιστρώσεις διαδοχικές φράγκικες ή σλαβικές που αν τύχει και βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή και δίνεις λόγο σ’ ένα πλήθος Εξουσίες ξένες μέσω της δικής σου πάντοτε»
(Ο. Ελύτης)
Ότι η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει δεν απαιτεί ιδιαίτερη τεκμηρίωση. Γι αυτό ακριβώς θεωρείται «η των ονομάτων επίσκεψις αρχή σοφίας». Τα ονόματα που με ιδιαίτερα διαβολική σοφία προέκυψαν τα τελευταία χρόνια π.χ. μνημόνιο, συλλογικότητες, μερκελιστές, θεσμοί και αρκετές απόψεις οικονομικού περιεχομένου π.χ. «όσοι σε δανείζουν στην ανάγκη σου είναι τοκογλύφοι ανεξαρτήτως, αν το επιτόκιο είναι πολύ χαμηλότερο από εκείνο που δανείζονται οι ίδιοι» είναι ακριβώς διαστροφικοί συλλογισμοί που φαίνεται ότι δημοσιογράφοι και δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών αποδέχονται ευχαρίστως, αφού με « ηρωική μωρία» συνεχίζουν να ακολουθούν μια Κυβέρνηση που απαιτεί η ίδια να έχει δίσημο λόγο και η αντιπολίτευση να τοποθετείται υπευθύνως σε προτάσεις που η Κυβέρνηση μόνη της διαμορφώνει και πρόκειται να φέρει κάποτε στη Βουλή.
Θεωρώ ως αξιώματα που δεν απαιτούν τεκμηρίωση ότι:
α) Η Βουλή δεν κυβερνά και φυσικά δεν διαπραγματεύεται ούτε εκείνη, ούτε η αντιπολίτευση. Απλώς οφείλουν οι βουλευτές όλων των κομμάτων να μελετήσουν προσεκτικά την πρόταση που η υπεύθυνη κυβέρνηση θα καταθέσει και να ψηφίσουν “ναι” ή “όχι”.
β) Τα εθνικά θέματα δεν λύνονται στις πλατείες με συλλαλητήρια και εθνικές κορόνες, αλλά με σύνεση, γνώση και ορθολογική σκέψη πεπειραμένων διπλωματών.
Όσοι διαφωνούν έχουν το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται υπερπατριώτες ή εθνικιστές. Η Ιστορία δυστυχώς «κουβαλάει στην πλάτη της υπολείμματα Παραδείσου». Αν δεν την διαβάσουμε σωστά και αναζητούμε δίπλα μας αγγέλους που οφείλουν να μας αγαπούν, γιατί είμαστε απόγονοι ενδόξων προγόνων, αγνοούν ένα άλλο αξίωμα ότι στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν φιλίες, αλλά συμφέροντα, όπου επικρατεί το δίκιο των ισχυρών και μόνο μεταξύ ίσων είναι δυνατόν να αναζητηθούν αρχές δικαίου. Οι Μήλιοι, που αγνόησαν τις προτάσεις των δημοκρατικών Αθηναίων το πλήρωσαν με σφαγή.
Έχω την αίσθηση ότι μέχρι εδώ φτάσαμε με «παραμύθια και παραβολές» γιατί, όπως, λέει ο εθνικός μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης «ακούγονται γλυκύτερα». Οι στίχοι έχουν αυτό το χάρισμα, να υπερβαίνουν την επικαιρότητα και να έρχονται συχνά από το μέλλον.
Κλείνοντας τη σημερινή επικοινωνία μας, θα μιλήσω όσο πιο απλά μπορώ. Φυσικά όλα τα παραπάνω αναφέρονται στο περίφημο (!) Μακεδονικό ζήτημα, που η συγκυρία έφερε στην επικαιρότητα και άρχισαν πάλι να ηχούν καμπάνες και αμοιβαίες αλληλοκαταγγελίες εθνοπροδοσίας. Μια κατάρα διχασμού, που μας δέρνει και αποτελεί κύριο στοιχείο των εθνoλαϊκιστών.
Οι μεν είναι για τους δε προδότες. Δεν μας ενδιαφέρει να λυθεί το πρόβλημα αυτό. Ό,τι καταγγέλλουμε, όταν οι άλλοι κυβερνούν, είναι αγία πράξη, όταν κυβερνούμε εμείς ακραίος αμοραλισμός.
Οι προδότες των λαών είναι φίλοι μας, όταν εμείς κυβερνούμε. Δεν μας ενδιαφέρουν βασικές προϋποθέσεις για να επιτύχουμε εθνικούς στόχους. Γι’ αυτό, άλλωστε, θεωρείται στη χώρα μας τελείως φυσικό να σχηματίζεται Κυβέρνηση με ακραιφνώς ριζοσπάστες αριστερούς και με υπερπατριώτες ακροδεξιούς και η κατάσταση να προχωρεί ωραία (sic). Όπου υπάρχει διαφωνία, μεταθέτουμε τις ευθύνες στην αντιπολίτευση.
Έτσι διατηρείται στην εξουσία μια κυβέρνηση που κορυφαίοι υπουργοί της και η κεντρική επιτροπή και των δύο κυβερνώντων κομμάτων υποστηρίζουν αντιφατικά αντίθετες απόψεις. Ακόμα και ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός θεωρούνται ταυτόσημες έννοιες. Όμως ο υπερπατριώτης είναι αντίθετη έννοια με τον πατριωτισμό.
Επειδή όλοι τελευταία καταθέτουν προτάσεις για το Σκοπιανό, οφείλω καταλήγοντας να καταθέσω κι εγώ τη δική μου, που ίσως φαίνεται αφελής, αλλά δεν είναι. Αν θέλουμε να αποφύγουμε και τις πιέσεις και τις διχαστικές λογικές, που αποτελούν κατάρα για το έθνος μας, αμέσως με τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, μπορούμε να ονομάσουμε μονομερώς την Περιφέρεια Μακεδονίας “Αρχαία Μακεδονία”.
Εάν επικρατήσει διεθνώς, ας αφήσουμε τους εθνικιστές της γειτονικής χώρας να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν. Ήδη έχουν σχεδόν παγκόσμια αναγνώριση. Έχουμε επιτέλους χρέος να βρούμε τα φτερά μας και να υπερβούμε τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε και όχι να ψάχνουμε συνεχώς τις ρίζες μας. Να κοιτάξουμε το μέλλον και όχι να προχωρούμε όπως είπε ο ήρωας-ποιητής Λορέντζος Μαβίλης
«Με γενικές απόλυτες και ισόκωλα, αντί να πάμε μπρος πάμε πισώκωλα».