«Ο μη μετέχων των κοινών ουκ απράγμων αλλ’ αχρείος»
(Μτφ. Αυτός που δεν ασχολείται με τα δημόσια πράγματα, δεν είναι φιλήσυχος πολίτης. Είναι άχρηστος και περιττός για την πόλη)
Θουκ. Επιτάφιος
Οι λέξεις δεν είναι αθώες. Υπάρχουν λέξεις που όποιος τις πει, αν μάλιστα είναι παιδί, λέμε ότι θα του βάλουμε πιπέρι στο στόμα. Είναι οι περίφημες δισύλλαβες λέξεις, με σεξουαλικά υπονοούμενα, όπου βάζουμε μπιπ!
Υπάρχουν λέξεις, που είναι πράξεις π.χ. όταν ο περιφερειάρχης πει «εγκρίνω» ή ο παππάς πει «βαφτίζεται ο δούλος του Θεού Ζαχαρίας» αποτελούν δεσμευτικέ πράξεις.
Αν το πούμε εμείς, που δεν έχουμε τον νόμιμο κοινωνικό ρόλο είναι λόγια του αέρα. Επίσης, αν η μπάλα μπει στα δίχτυα, πριν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη του αγώνα, δεν είναι γκολ. Μόνο αν έχει σφυρίξει την έναρξη τότε είναι γκολ. Επομένως μια λέξη αποκτά τη σημασία της ανάλογα με το γλωσσικό περιβάλλον στο οποίο εντάσσεται.
Δεν έχω πρόθεση να κάνω μάθημα γλωσσολογίας. Ιδιαίτερα σ’ έναν λαό, που όλοι τα ξέρουν όλα εκτός από τη δουλειά που κάνουν. Και σε μια πόλη, όπου οποιοσδήποτε κάνει οτιδήποτε, οπουδήποτε και αδιαφορεί ακόμα και για τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, σε μια πόλη όπου σε κάθε ευκαιρία οι δημότες είναι έτοιμοι να αποδείξουν ότι «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγόν δεν υπομένει». Ο ηρωισμός, όμως, για να μην είναι βλακεία έχει κι εκείνος τους περιορισμούς του. Άλλο πυροβολώ στη μάχη, κι άλλο στο γάμο του Καραγκιόζη.
Μετά απ’ αυτές τις διευκρινίσεις, καιρός να δώσουμε το στίγμα μας για τις επικείμενες εσωκομματικές διαδικασίες της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης
- Με έχει εντυπωσιάσει το ήθος και η ποιότητα του λόγου και των 9 υποψηφίων. Δυστυχώς όχι και η ποιότητα του πολιτικού τους λόγου. Κοινοτοπίες και αόριστες υποσχέσεις για το κυβερνητικό τους πρόγραμμα, λες και γίνονται εθνικές εκλογές. Για την ταμπακιέρα ούτε λόγος. Έφτασε να θεωρούνται συνώνυμες οι λέξεις Κεντροαριστερά και Σοσιαλδημοκρατία. Αυτό σημαίνει ή άγνοια ή σκόπιμη αποσιώπηση, ώστε να αντληθούν ψήφοι πανταχόθεν. Οι περισσότεροι συγχέουν τη λέξη φιλελεύθερος και τη λέξη δεξιά. Αγνοούν την παράδοση του πολιτικού μας χώρου. Π.χ. ο Ελευθέριος Βενιζέλος, το κόμμα του το ονόμασε «Φιλελεύθερο» και φυσικά εντάσσεται στο χώρο της σημερινής Σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί άλλο ο οικονομικός φιλελευθερισμός και άλλο ο φιλελευθερισμός στην πολιτική, που σημαίνει κοινωνικό κράτος, ατομικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και επομένως εκσυγχρονισμό των θεσμών.
Και τώρα αναγκαστικά συνθηματικά
Αναγνωρίζω στην κ. Φώφη Γεννηματά ότι κατόρθωσε, και δεν ήταν εύκολο, να ενώσει ένα πολυδιασπασμένο χώρο. Έπρεπε, όμως, να κάνει ό,τι έκανε κάποτε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς που όταν είδε ποιήματα του Ρίτσου είπε «παραμερίζω ποιητή για να περάσεις». Να κάνει, δηλαδή, πράξη ό,τι έκαναν οι προηγούμενοι πρόεδροι. Γιατί το μεγάλο όνομα που φέρει από πολλούς ερμηνεύεται αρνητικά. Και κάτι ακόμη, σε καμιά ομιλία της δεν είπε ότι εκφράζει τη Σοσιαλδημοκρατία.
- Στον προεκλογικό αγώνα έχουν ξεχωρίσει δυο, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Γιώργος Καμίνης. Μιλήσαμε μαζί του την προηγούμενη Κυριακή στην εκπομπή «Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας» στο ΣΚΑΙ Κρήτης Ο διάλογός μας έχει αναρτηθεί στο γιουτιουμπ. Είναι ένας λαμπρός επιστήμονας, νικητής 2 φορές στο Δήμο Αθηναίων η απόφασή του να μπει στην προεκλογική σκηνή μόνο ως θυσία και όχι ως φιλοδοξία μπορεί να ερμηνευτεί.
Ας θυμηθούμε τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη. «Εν τω αχρείω της ηλικίας ου το κερδαίνειν φιλεί άνθρωπος, αλλά το τιμάσθαι» μτφ: “Στην ώριμη ηλικία ο άνθρωπος δεν επιδιώκει το κέρδος, αλλά την κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση”. Απολαύσαμε την ομιλία του στο Ατλαντίς.
Ούτε κορώνες, ούτε ρητορείες μπροστά σε ένα κοινό που εκπροσωπούσε ό,τι καλύτερο έχει η τοπική κοινωνία. Γι αυτό το περίφημο «τιμάσθαι» αξίζει όλοι να μετέχουμε στον πολιτικό στίβο για να μην είμαστε άχρηστοι πολίτες και «άχθος αρούρης».
Ο ευρωβουλευτής κ. Νίκος Ανδρουλάκης είναι ένας νέος επιστήμονας.
Αν πω ότι η καταγωγή του είναι από την Ζίντα Αρκαλοχωρίου, το χωριό μου, θα με κατηγορήσετε για τοπικισμό. Όμως δεν βάρυνε στην κρίση μου η καταγωγή του. Επίσης είναι ο μόνος Κρητικός στα 43 χρόνια ΠΑΣΟΚ, που διεκδικεί με πολλές πιθανότητες την ηγεσία της Σοσιαλδημοκρατικής Παράταξης. Επίσης δεν έχει τόσο υψηλές προγονικές δάφνες.
Είναι όμως οι γονείς του έντιμοι, εργατικοί και με καθαρή πολιτική θέση. Στην πολιτική φυσικά η επιλογή μας δεν πρέπει να γίνεται με συναισθηματικά κριτήρια αλλά ούτε με ψυχρό ορθολογισμό. Κύριο ρόλο στην πολιτική μου επιλογή ώστε να τον ξεχωρίσω από τους άλλους υποψηφίους δεν ήταν ούτε τα νιάτα του. Ήταν ο καθαρός πολιτικός του λόγος διαρθρωμένος με προγραμματικές θέσεις.
Δεν κενολογεί. Δεν δίδει σωτηριολογικές υποσχέσεις. Έχει απόψεις και για τις αιτίες της κρίσης και για την αναγκαία αναδιάρθρωση του πολιτικού φορέα ώστε να θεσμοθετηθεί η εσωκομματική δημοκρατία και να πάψουμε επιτέλους να είμαστε ένα επαρχιακό αρχηγικό κόμμα. Να γίνουνε επιτέλους σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Το ίδιο υποσχέθηκε και ο κ. Καμίνης.
Αν μίλησα κάπως αινιγματικά και τελικά δεν σας λέω ποιο ψηφοδέλτιο θα ρίξω στην κάλπη, δεν το κάνω επειδή η ψήφος είναι μυστική, αλλά επειδή θα έπρεπε η παράταξη να είναι τριπλάσια και να μην χρεωθεί όλες τις αμαρτίες από κτίσεως κόσμου. Εν πάση περιπτώσει, όπως λέει ο Πλάτων «αιτία ελομένου, το θείον αναίτιον», εσείς επομένως έχετε ακέραιη την ευθύνη της επιλογής.
Και επειδή πιστεύω ότι η εσωκομματική διαδικασία είναι ιστορική όχι μόνο για την παράταξη αλλά και για τον τόπο, αποφασίσετε με ώριμη κρίση και όχι με το συναίσθημα ή την οργή. Μόνο όταν γράφουμε ποίηση, αποφασίζουμε με το συναίσθημα. Όταν ψηφίζουμε πρέπει να υπερισχύει η λογική. Ειδικά σε μια περίοδο κρίσης, απαιτείται να χρησιμοποιήσουμε την κρίση μας.
Ας κερδίσει ο καλύτερος. Η ποσότητα κάποτε αλλάζει την ποιότητα. Αν μετέχουν πολλοί τότε είναι βέβαιο ότι ο καλύτερος θα κερδίσει.
*Ο κ. Ζαχαρίας Καραταράκης είναι φιλόλογος