Α’ Μέρος
Οι εσωκομματικές διαδικασίες της Δημοκρατικής Παράταξης ή – όπως προτιμώ για πολλούς λόγους -Σοσιαλδημοκρατικής– έληξαν απολύτως θετικά.
Όσοι ενδιαφέρονται θα πρέπει να συμβουλευτούν το αναλυτικό δοκίμιο, που πρόσφατα κυκλοφόρησε “Η Σοσιαλδημοκρατία σήμερα” του ειδικού πανεπιστημιακού Ξενοφώντος Κοντιάδη. Προηγήθηκε ένας πολιτισμένος διάλογος εννέα ώριμων και με υψηλό ήθος διεκδικητών της ηγεσίας. Εκείνοι που διακρίθηκαν απέδειξαν ότι είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν μπροστά. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τα «π τ ε ρ ό ε ν τ α» λόγια όλων, αλλά και από την έμπρακτη απόφασή τους να υπερβούν προσωπικές φιλοδοξίες, να αφήσουν πίσω τους όσους σκόπιμα μάχονται να αναδείξουν διαφορές, να αποδειχθούν αμετανόητοι εκφραστές του παρελθόντος.
Όλοι είναι έτοιμοι να αρχίσουν τις απαραίτητες ενέργειες για ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, ώστε η χώρα να μαζέψει τα κομμάτια που φαίνεται ότι αφήνει πίσω της η περίφημη (!) Αριστερά (!), όπου και όποτε άσκησε εξουσία, και η ίδια φαίνεται θα παραμείνει και στο μέλλον -γιατί δεν έχει καμιά σχέση με τη Γαλλική Αριστερά, αλλά παπαγαλίζει τις μεταμαρξιστικές ιδεοληψίες.
Από τις βασικές αξίες -ε λ ε υ θ ε ρ ί α, ι σ ό τ η τ α, δ η μ ο κ ρ α τ ί α, α λ λ η λ ε γ γ ύ η που υποστήριξαν οι επαναστάτες του 1789 – επιδιώκει μόνο την ισότητα προς τα κάτω για να οδηγηθούμε κάποτε (!) στον Παράδεισο της κομμουνιστικής κοινωνίας. Οι συνεχείς αποτυχίες δεν τους απογοήτευσαν. Όμως, όπως διαπιστώνει ο Enzo Traverso, όλο και μεγεθύνουν την αριστερή μελαγχολία (Enzo Traverso, Αριστερή μελαγχολία. Η δύναμη της κρυφής παράδοσης, εκδόσεις του Εικοστού Πρώ- του).
Οι φθαρμένες έννοιες, αριστερά, δεξιά, κεντροαριστερά, κεντροδεξιά, μόνο τοπογραφικά εκφράζουν έναν περίπου θολό χώρο. Το 1891 δυο ηγετικές φυσιογνωμίες του SPD, ο Καρλ Κάουτσκι και ο Έντουαρντ Μπερνστάιν, θεμελιώνουν την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και συγκρούονται με τον Μαρξ. Έκτοτε η σοσιαλδημοκρατία κατόρθωσε να αλλάξει την Ευρώπη.
Ας αφαιρέσουμε επιτέλους το φωτοστέφανο από τους δήθεν αγωνιστές της μετακομμουνιστικής Αριστεράς για να απομείνει η ουσία. Ένα ωραίο παιδί με ελάχιστες γραμματικές γνώσεις, αφού στα χρόνια των σπουδών έδρεψε μόνο τις δάφνες του καταληψία, γοήτευσε με τα ψέματα και τις ουτοπικές υποσχέσεις ως νέος Τσε Γκεβάρα «έναν ευκολόπιστο λαό». Έλεγε κομψά ψέματα και καβάλησε το άλογο του οργισμένου και αγανακτισμένου όχλου, χωρίς να ξέρει σήμερα πώς θα ξεπεζέψει. Ευτυχώς δεν αποδείχτηκε για τη χώρα μας ένας νέος Αλκιβιάδης, που κατέστρεψε την Αθήνα με τη Σικελική εκστρατεία (415 π.Χ.).
Τα πρώτα συμπεράσματα μετά τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών: Όλοι όσοι αφελώς γοητεύτηκαν από τις ουτοπικές υποσχέσεις του νεαρού γόη-καταληψία άρχισαν να επιστρέφουν στο σπίτι τους και συνεχώς θα πληθύνονται.
Η παράταξη έχει ηγέτη, έχει ώριμα στελέχη και πιστεύω όπως γράφει ο Έλιοτ, «όλα θα πάνε καλά. Κι αυτό θα πάει καλά» ή όπως ο ποιητής μας ο Ελύτης «εγώ φεύγω, εσείς να δούμε τώρα».
Β’ Μέρος
Χθες, Κυριακή, στην εκπομπή που επιμελούμαστε με την Κατερίνα Ζωγραφιστού και παρουσιάζουμε από το ΣΚΑΙ ΚΡΗΤΗΣ, 92,1 , κάθε Κυριακή 10-12 το πρωί, είχαμε προσκεκλημένο τον Δ/ντή της εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Αλέξη Παπαχελά με αφορμή δύο βιβλία του.
Πρώτο: “Ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Αμερικανικός παράγων 1947-6”7, Εκδ. ΕΣΤΙΑ, βρίσκεται ήδη στην 22η συμπληρωμένη έκδοση με πρόλογο του Λέοντος Καραπαναγιώτη, ενός φίλου που αγάπησε το Ηράκλειο, και μιας παρέα φίλων συνεργατών της ιστορικής εφημερίδας ΤΟΛΜΗ που βιάστηκε, δυστυχώς, να φύγει από τη ζωή. Στον πρόλογό του καταλήγει για τον σημερινό Αλέξη Παπαχελά προφητικά: «Την αυτογνωσία αυτή προσφέρει ένας δημοσιογράφος για έναν άλλο δημοσιογράφο», είναι σήμερα λόγος ικανοποίησης και υπερηφάνειας.
Στα δικά του προλεγόμενα ο συγγραφέας γράφει «Η εργασία αυτή άρχισε τον Ιανουάριο του 1994….». Το ότι επέλεξε να προλογίσει το βιβλίο του ένας δάσκαλος της δημοσιογραφίας τιμά και τον ίδιο, γιατί έτσι ανταποδίδει ως μαθητής τα τροφεία προς τον δάσκαλο.
Το δεύτερο βιβλίο του κ. Παπαχελά είναι “Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια”, Τόμος Α’, 1942-1974, Νοέμβριος 2017, Εκδ. Παπαδόπουλος. Είχαμε πριν την κυκλοφορία του νέου βιβλίου συμφωνήσει για τη συνέντευξη που αναρτήθηκε ήδη στο Γιου Τιουμπ και μπορείτε να παρακολουθήσετε.
Σε 20 μέρες κυκλοφορίας βρίσκεται ήδη στη 10η χιλιάδα και, σ’ εμάς, είναι η πρώτη συνέντευξη του συγγραφέα σε Ρ/Σ και μάλιστα περιφερειακό.
Η όποια τιμή φυσικά ανήκει στον ιδιοκτήτη του Ραδιοφωνικού Σταθμού και τον διευθυντή του, κ. Γιάννη Χρονάκη, που έθεσε από την αρχή ως στόχο του να δημιουργήσει έναν πόλο πολιτισμού με έγκυρη πληροφόρηση, σεβόμενος τη δημοσιογραφική δεοντολογία, που υπάρχει, αλλά ελάχιστοι τηρούν.
Επειδή ο χώρος που φιλοξενεί το κείμενό μου έχει εξαντληθεί, θα συνεχίσουμε μετά από 15 ημέρες.
Καλό Δεκέμβριο με εορταστικές προσδοκίες και να «βελτιοδοξείτε». «Κι αυτό θα περάσει» και θα ’ρθουν καλύτερες μέρες. Ίσως να διδαχθούμε κάποτε από τα λάθη μας και να μην τρέχουμε ως αφελείς πίσω από κάθε Σώρα.