Είθισται όλες οι εφημερίδες από παλιά να φιλοξενούν στις στήλες τους άρθρα και σκέψεις αναγνωστών τους μεταξύ των δικών τους δημοσιογράφων, αρθρογράφων κ.ο.κ., μια κατάσταση η οποία στους παλιότερους υπενθυμίζει σπουδαίες εποχές, ειδικά στις τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, δεκαετίες πριν, που βίωσαν οι εφημερίδες εκείνες όχι τόσο σε αριθμό φύλλων που πουλούσαν αλλά σε φανατικούς και εμβριθείς αναγνώστες τους.
Η αρθρογραφία κάποτε, η επιφυλλιδογραφία περισσότερο, η απασχόληση δηλαδή με θέματα δοκιμιακού χαρακτήρα και η παρουσία της σε περίοπτο μέρος της πρώτης σελίδας, αποτελούσε το καμάρι και η αιχμή του δόρατος κάθε σοβαρής εφημερίδας, και δεν ήταν λίγοι οι αναγνώστες που την αγόραζαν αποκλειστικώς και μόνο γι’ αυτό, ελλείψει βεβαίως του παντοδύναμου διαδικτύου.
Στις μέρες μας άλλαξαν πολλά πράγματα και ριζικά. Ο ερχομός της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, άφησε πίσω του πολλά καλά και κακά, και δημιούργησε βεβαίως νέα. Σήμερα σκέψεις και απόψεις αναγνωστών και δημοσιογράφων ταξινομούνται στην πλειονότητα των περιπτώσεων όπου είναι εφικτό, αλλά ευτυχώς όλες κάτω από έναν τίτλο που να παραπέμπει κάπως σε αυτές.
Οι αναγνώστες, δυστυχώς για τον έντυπο Τύπο ολοένα και λιγοστεύουν, και οι σαφώς λιγότεροι εναπομείναντες κατευθύνονται στην αγορά και ανάγνωσή του με γνώμονα κατά κύριο λόγο την κομματική τους τοποθέτηση και ακόμα χειρότερα από το τί ακριβώς θέλουν να διαβάσουν, ή εάν και κατά πόσο συμφωνούν με τις δικές τους γνώμες, πολιτικές πεποιθήσεις και ιδεοληψίες, και χωρίς φυσικά να ανατραπούν διαβάζοντας οι δικές τους βαθιά ριζωμένες βεβαιότητες!
Μεγάλη μερίδα αναγνωστών σήμερα, διαβάζει εφημερίδα όχι τόσο για να πληροφορηθεί όσα γίνονται, αφού άλλωστε αυτό το έχουν κλέψει οι περισσότερο και γρηγορότερα ενημερωμένες ιστοσελίδες ή οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων, αλλά για να τεκμηριώσουν για ακόμα μια φορά την κομματική τους επιλογή και τον πολιτικό τους προσανατολισμό.
Το πόσο αποδεκτή είναι αυτή η θεωρία, φαίνεται και από τις πωλήσεις των φύλλων των εφημερίδων που είναι φίλα προσκείμενες ή αποτελούν κομματικά όργανα των πολιτικών σχηματισμών. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις ο αριθμός αυτών βαίνει συνεχώς μειούμενος, χωρίς διαφαινόμενη ελπίδα ανάκαμψης των μειούμενων αριθμών.
Τους αναγνώστες, όρα οπαδούς, των συγκεκριμένων κομμάτων, είναι προφανές ότι ουδόλως τους απασχολεί η πληρέστερη ενημέρωση, οι διαφορετικές γνώμες πέραν του στενού κομματικού τους χώρου, αρνούνται σθεναρά να δουν έξω από τον μικρόκοσμό τους, κάτι άλλο που έρχεται στον ορίζοντα, ένα διαφορετικό που επιτελείται σε μια άλλη χώρα, ξένη, και αυστηρώς βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα πεδίο με περιορισμένους ορίζοντες με αποκλειστική ενημέρωση τις ανακοινώσεις και απόψεις των υψηλόβαθμων, κατά κανόνα, στελεχών του κόμματος όπου ανήκουν.
Ανατρέχοντας στην ιστορία διαπιστώνουμε πως τέτοια έντυπα βρέθηκαν σε όλους τους χώρους της πολιτικής, από την δεξιά έως την αριστερά, εάν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε όρους που ανάγονται στη φρασεολογία και στις εμμονές του προηγούμενου αιώνα.
Δυστυχώς το σύστημα της παιδείας μας πολλές δεκαετίες τώρα, ουδόλως ασχολήθηκε επισταμένως να μεταδώσει την αγάπη των μαθητών στις έντυπες εκδόσεις του ημερήσιου Τύπου, κι’ αυτό αποτελεί κατά τη γνώμη του γράφοντος ένα από τα σημεία παρακμής του όλα αυτά τα χρόνια.
Ο σεβασμός της γνώμης του άλλου είναι σοβαρή παράμετρος και προϋπόθεση της καλλιέργειας ενός εκάστου ατόμου μιας ευνομούμενης και αξιοσέβαστης από τους άλλους Πολιτείας. Όλα όσα αφορούν το ζήτημα της παιδείας είναι πολύ σοβαρά θέματα πολύ πάνω από άλλα συνήθη.
Πόσοι και πόσοι υπουργοί παιδείας μετά την μεταπολίτευση παρήλασαν από το συγκεκριμένο Υπουργείο, πολλές δεκάδες σίγουρα, και ώ του θαύματος, κανένας δεν κατάφερε να μεταδώσει με τον τρόπο του τον σεβασμό των μαθητών στη γνώμη του άλλου, την αγάπη του για τα έντυπα, για τις εφημερίδες και τα βιβλία. Αντ’ αυτού είδαμε σωρηδόν παλιότερα και ακόμα σήμερα, αν και λιγότερο συχνά, σωρούς σχολικών βιβλίων να γίνονται παρανάλωμα του πυρός μετά το πέρας των καλοκαιρινών εξετάσεων!
Συζητώντας με νέους, μαθητές και φοιτητές και ακούγοντας όσα έχουν να μας πουν για τα εξωσχολικά τους διαβάσματα, ειλικρινά θλίβεσαι. Ίσως μια ακόμα αποτυχία από τις πολλές στρεβλώσεις του πολιτικού μας συστήματος! Όλα αυτά με αφορμή τις τελευταίες σκέψεις των μαθητών στο ένθετο “Τα κρητικόπουλα” που είδαν το φως της δημοσιότητας με την εφημερίδα Πατρίς, στις 19 Μαρτίου.