Στις Δαρβινικές Δευτέρες, που είναι ένας από τους πιο ισχυρούς θεσμούς του Ηρακλείου, χάρη στον Καθηγητή κ. Ελευθέριο Ζούρο, είχα την χαρά να παρακολουθήσω μια εμπνευσμένη ομιλία περί της δημιουργίας του Σύμπαντος.
Θαύμασα τον άθλο της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας που έχει επιτύχει θεωρητικά να γνωρίσει πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος λίγα δευτερόλεπτα μετά την αρχή του, όπως συνεχώς επιβεβαιώνεται από τις νεώτερες παρατηρήσεις η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν.
Μακάρι όλα να προχωρήσουν κατ’ ευχήν και στο κοντινό μέλλον να λυθούν οι απορίες μας για τη ζωή και το μέλλον μας πάνω στον υπέροχο πλανήτη, την Γη, που μας φιλοξενεί.Επιτρέψτε μου, όμως, να εκφράσω την προτίμηση μου στην άποψη του Οσκαρ Ουάιλντ που υποστηρίζει ότι «ο κόσμος φτιάχτηκε από τον τραγουδιστή για τον ονειροπόλο». Τουλάχιστον έτσι θα προτιμούσα να είχε φτιαχτεί. Η επιλογή της λέξης κ ό σ μ ο ς κάπου εκεί μας παραπέμπει.
Η μαγεία μιας ξάστερης νύχτας, το άρωμα ενός ρόδου, η μεγαλοπρέπεια και αρμονία μιας στιγμής «παραδομού» μας υπενθυμίζει την εμπνευσμένη σκέψη του τραγικού παραδοξολόγου Άγγλου συγγραφέα που λάτρεψε την ομορφιά.
Όσοι παρακολουθούν με μικροσκόπιο το απείρως μικρό και όσοι αφήνονται με τα σύγχρονα τηλεσκόπια στη θέαση του κόσμου, προχωρούν είτε στην ανακάλυψη νέων άστρων ή απείρως μικρών σωματιδίων και εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας. Απομαγεύουν το σύμπαν. Και φυσικά δεν ονειροπολούν. Σπάνια αφήνονται, υπερβαίνοντας την ερευνητική τους αγωνία να θαυμάσουν μια πορεία που ανοίγει νέους αξιοθαύμαστους ορίζοντες.
Η αλήθεια των ποιητών είναι πιο στέρεη από εκείνην που ανακαλύπτουν οι ιστορικοί, οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι. Οι ειδικοί επιστήμονες αγωνίζονται συνεχώς, καθένας στο εργαστήριο του να μελετήσουν επιμέρους αντικείμενα και να κάνουν προβλέψεις.
“Ο κόσμος φτιάχτηκε απ’ τον τραγουδιστή για τον ονειροπόλο”
Οι ποιητές, οι μουσικοί, οι μεγάλοι δημιουργοί όλων των τεχνών έχουν μιαν άλλη στόχευση, ένα άλλο χάρισμα. Αποκαλύπτουν την κρυμμένη ομορφιά του σύμπαντος κόσμου. Την αποκαλύπτουν και μας την χαρίζουν. Μόνο που για να την απολαύσουμε πρέπει να διαθέτουμε την αντίστοιχη αίσθηση. Να είμαστε ονειροπόλοι. Να εξακολουθούμε να θαυμάζουμε και να βλέπουμε τα θαύματα που συντελούνται καθημερινά δίπλα μας.
Ο ρόλος των επιστημόνων είναι αρκετά σημαντικός. Έχουν όμως πάντα μιαν αδυναμία. Αν σήμερα ή χθες δεν είχαν ανακαλύψει κάτι, είναι βέβαιο ότι κάποιος αυριανός συνάδελφος τους με τελειότερα μέσα θα επιτύγχανε να βρει, γιατί λειτουργούν κινούνται και μεταβάλλονται τα πάντα έτσι και όχι αλλιώς.
Θα ανακάλυπταν τις αιτίες των μεταβολών, τις κινήσεις και τους νόμους με τους οποίους η ύλη μετασχηματίζεται σε ενέργεια. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι αν ο Μπετόβεν δεν έγραφε μία από τις συμφωνίες του ή αν ο Όμηρος ή ο Σαίξπηρ δεν δημιουργούσαν τα έργα τους, ο κόσμος θα ήταν φτωχότερος και η ανθρώπινη ζωή λιγότερο γοητευτική.
Το ερώτημα πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν αξίζει να μας απασχολεί. Μακάρι κάποτε να απαντηθούν όλα τα ερωτήματα από τους επιστήμονες. Μακάρι να δημιουργήσουμε ζωή και να διευρύνουμε τις γνώσεις μας τόσο όσο δεν πάει άλλο.
Μακάρι επίσης να ελέγξουμε τη δύναμη που μας χαρίζει η γνώση. Να μάθουμε τους νόμους με τους οποίους λειτουργεί η κοινωνία και να καθορίσουμε τους κανόνες μιας ειρηνικής συνύπαρξης χωρίς φτώχεια, πόνο και δυστυχία. Αν δεν αποκτήσουμε την ικανότητα να βλέπουμε την ομορφιά, αν πάψουμε να ονειροπολούμε και να ερωτευόμαστε η πραγματική αξία της ανθρώπινης ζωής δεν θα διαφέρει από τους υπόλοιπους οργανισμούς.
Τη μετατροπή της ζωής σε βίο τη δημιουργεί ο τραγουδιστής, ο ποιητής κάθε μορφής. Ταυτίζω τον έρωτα με την Τέχνη γιατί και οι δύο δρόμοι στην ουσία είναι αναζήτηση και κατάκτηση της ομορφιάς. Όταν η σκέψη μας απελευθερώνεται από τις βιολογικές λειτουργίες και τις ενστικτώδεις αναγκαιότητες κερδίζουμε την εσωτερική γαλήνη, απαλλασσόμαστε από τις φοβίες για το αύριο, γαληνεύουμε και αναπηδά μέσα μας η σπίθα που φωτίζει τα σκοτάδια που μας τυραννούν, τότε θα έχουμε κερδίσει το στοίχημα της ανθρωπιάς.
Δεν υποτιμώ τους επιστήμονες καθόλου. Θαυμάζω τον αγώνα τους, τις κατακτήσεις τους, την προσφορά τους.
Ούτε φοβούμαι τους κινδύνους που επισημαίνουν διάφοροι από τον πολλαπλασιασμό των γνώσεων και τα σχετικά ηθικά διλήμματα. Θα προτιμούσα καθώς προχωρούν στον ερευνητικό τους δρόμο τελικά να συγκλίνουν στην εμπνευσμένη σκέψη του Οσκαρ Ουάιλντ και να συμπράξουν, ώστε να αυξάνονται συνεχώς οι ονειροπόλοι που καμαρώνουν και χαίρονται τις υπέροχες μελωδίες που εκπέμπει ο τραγουδιστής που έφτιαξε τον κόσμο.