Παρακολουθήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα τον Υπουργό Εσωτερικών να υπερασπίζεται με πάθος ένα νομοσχέδιο για την Α’ και Β’ βαθμού Αυτοδιοίκηση. Θα περιμέναμε να δοθεί έμφαση σε θεσμικές ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στον θεσμό να αποκτήσει επιτέλους πραγματικό περιεχόμενο και η αποκέντρωση εξουσιών να δώσει τη δυνατότητα στους δημότες να αποφασίζουν για τα του οίκου τους. Να προχωρήσει επιτέλους η οικονομική αυτοδυναμία και η λειτουργική αυτοτέλεια. Ο έλεγχος των αποφάσεων που είναι προληπτικός να περιοριστεί στην νομιμότητα των αποφάσεων και με κανένα τρόπο να μην επεκτείνεται στην σκοπιμότητα.
Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο συναινεί, αλλά πρωτοπορεί στην περιφερειακή αντίληψη οργάνωσης του κράτους. Ένα κράτος που οι πάντες αναγνωρίζουν ότι είναι γραφειοκρα- τικό, αναποτελεσματικό, αντιπαραγωγικό. Αντί γι’ αυτό ο κ. Υπουργός με πάθος θέλησε να διαλύσει ό,τι όρθιο υπάρχει και να θεσπίσει την απλή και άδολη αναλογική(!) που συνεχώς προβάλλεται ως σημαία της αριστεράς.
Έτσι δήθεν θα επιτυγχάνεται η σύνθεση των απόψεων. Το παρελθόν του, αλλά και η μηδενιστική και ακραία λαϊκιστική αντιμετώπιση που έδειξαν ως αντιπολίτευση καταμαρτυρούν ότι άλλη είναι η σκοπιμότητα που επιδιώκουν. Ο εκλογικός νόμος δεν λύνει τα προβλήματα.
Απλώς με την επίφαση μιας δημοκρατικότητας θα αδρανοποιηθεί η Αυτοδιοίκηση και αντί να γίνει μοχλός ανάπτυξης θα εξαντλείται σε τριβές, άγονες αντιπαραθέσεις και συναλλαγές. Η σκανδαλολογία, η συνεχής ποινικοποίηση των αποφάσεων δεν επιτρέπουν να προχωρήσουν χωρίς καθυστερήσεις έργα που και την ανάπτυξη θα βοηθήσουν και την καθημερινότητα των πολιτών θα βελτιώσουν. Όλοι γνωρίζουν ότι και οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες συχνά κινούνται στα όρια της νομιμότητας.
Δημοκρατία και αποτελεσματικότητα είναι συχνά αντιτιθέμενες λειτουργίες. Η εκτελεστική εξουσία της Αυτοδιοίκησης δεν είναι δυνατόν να μην έχει πλειοψηφία στα συμβούλια. Ακόμα και τη δυνατότητα στους Δήμους να θεσπίσουν ειδικό τέλος για συγκεκριμένα έργα έπρεπε να δώσει η Πολιτεία. Ίσως με αυξημένη πλειοψηφία. Επίσης, μεταθέτουν τις εκλογές σε χρόνο που θεωρούν ότι θα τους δώσει το χρονικό περιθώριο ανασύνταξης για να κερδίσουν. Είναι φανερό ότι δεν είναι το συμφέρον του τόπου, αλλά του κόμματος που υπαγορεύει παρόμοιες ρυθμίσεις.
Η αντίδραση και των αυτοδιοικητικών και της αντιπολίτευσης δεν πρέπει να επιτρέψει να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο που θα ακυρώσει ένα θεσμό από τον οποίο οι πολίτες προσδοκούν να αντιμετωπίσουν και τις κοινωνικές ανεπάρκειες του κράτους και την ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και να προωθήσουν την τοπική κουλτούρα ενισχύοντας και στηρίζοντας το έργο δημιουργών που η Αθήνα αγνοεί. Το μακρύ χέρι του εκάστοτε υπουργού δεν είναι δυνατόν να έχει τον πρώτο λόγο στον περιφερειακό και τοπικό σχεδιασμό. Έτσι, θα είχαμε παραδείγματα και αντιπαραδείγματα τοπικών αρχόντων που με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες και την αξιοποίηση των τοπικών κοινωνιών συχνά κάνουν θαύματα.
Σημείωση:
Στο άρθρο της προηγούμενης Δευτέρας 16 Απριλίου 2018 που είχε τίτλο « Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων» είχε γραφτεί κατά λάθος «Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα…» που υπάρχει στον τάφο του Ν. Καζαντζάκη αντί « Δεν φοβούμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα…» που είναι το σωστό. Σας ζητώ συγνώμη.