Η ενημέρωση του Προέδρου της Δημοκρατίας και των πολιτικών αρχηγών από τον πρωθυπουργό για τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων του Σκοπιανού ζητήματος έγινε καθυστερημένα, σε δεύτερο χρόνο, και μετά τη συνάντηση με τον ομόλογό του των Σκοπίων, με αποτέλεσμα να έχουν ελαχιστοποιηθεί τα περιθώρια διαμόρφωσης πλαισίου εθνικής συναίνεσης για το μείζον αυτό εθνικό θέμα.
Η ευθύνη για τη διαχείριση του σοβαρού αυτού εθνικού ζητήματος και η ανάληψη πρωτοβουλιών για την επίλυσή του είναι αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρνησης.
Η επιλογή του χρόνου συνάντησης ήταν λανθασμένη και έπρεπε να είχε γίνει από πριν, για να αναβαθμιστεί η θέση της ελληνικής πλευράς αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Νταβός δεν εκπροσωπούσε την κυβέρνησή του, αλλά ολόκληρο τον ελληνικό λαό.
Ποια είναι τα συμπεράσματα με τα ενδεχόμενα σενάρια που προκύπτουν, για τα επικίνδυνα παιχνίδια που μπορεί να παίζονται, με την αφορμή της επίλυσης του Σκοπιανού ζητήματος;
-Επειδή η κυβέρνηση έχει μείνει δημοσκοπικά πίσω, σύμφωνα με όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, είδαν το Σκοπιανό ως ευκαιρία «αποπροσανατολισμού» της ελληνικής κοινής γνώμης από τα οικονομικά προβλήματα στα εθνικά ζητήματα, για να αναστρέψουν την πορεία των πολιτικών εξελίξεων.
Στόχος η ανάδειξη του εθνικού θέματος μικρότερης επικινδυνότητας από το Κυπριακό ή το Τουρκικό, με σκοπό στην πορεία της συζήτησης και στις τοποθετήσεις των κομμάτων για την ονοματοδοσία, να προκληθούν εσωτερικά προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία και στο Κίνημα Αλλαγής και στις σχέσεις τους με τους διεθνείς συμμάχους Η.Π.Α. και Ε.Ε.
-Δεύτερο σενάριο είναι να φέρουν συμφωνία στη Βουλή στη βάση της εθνικής γραμμής Βουκουρεστίου, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό και αφαίρεση από το Σύνταγμα όλων των αλυτρωτικών διαθέσεων των Σκοπίων.
Με αυτή την κίνηση και την πίεση των ΗΠΑ μπορεί να υποχωρούσε η κυβέρνηση των Σκοπίων, θα επετύγχαναν ευρεία στήριξη στη Βουλή και το πρόβλημα θα μεταφερόταν στο βασικό πολιτικό αντίπαλο τη Νέα Δημοκρατία, που αναγκαστικά θα στήριζε τη συμφωνία.
-Τρίτο σενάριο για την παρούσα περίοδο είναι οι διαβουλεύσεις να μην καταλήξουν σε συμφωνία και το νέο αδιέξοδο να χρεωθεί στην αδιαλλαξία των Σκοπίων, αναδεικνύοντας την κυβερνητική ελληνική θέση ως πατριωτική υπερήφανη εξωτερική πολιτική.
Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα και για τις δυο κυβερνήσεις της Ελλάδας και των Σκοπίων. Τα σενάριο που τελικά θα επικρατήσει είναι η απόφαση των συμμάχων – εταίρων στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. να λυθεί το Σκοπιανό μέχρι τον Ιούνιο 2018, με το όνομα « Νέα Μακεδονία» χωρίς άλλη καθυστέρηση.
Εκείνο που έχει σημασία είναι να καταλάβουν επιτέλους οι Έλληνες ότι το βασικό πρόβλημα που έχουμε με τα Σκόπια δεν είναι το όνομα που θα συμφωνηθεί να δοθεί στη γειτονική χώρα, αλλά ο αλυτρωτισμός που εκφράζει η Π.Γ.Δ.Μ. και οι εθνικοί κίνδυνοι που απορρέουν απ’ αυτόν.
Δεν λέμε ότι πρέπει υποχρεωτικά να συμφωνήσουμε στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία», αλλά σίγουρα πρέπει να επιδιώξουμε τη λύση με το ζήτημα του αλυτρωτισμού στοχεύοντας τη συνταγματική αναθεώρηση στη γείτονα χώρα και μετά να συζητήσουμε για το όνομα, για το οποίο καταναλώνεται εθνική ενέργεια της ελληνικής πλευράς μέχρι σήμερα.
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής του οποίου το δάκρυ για τη Μακεδονία έχει μείνει στην ιστορία, είχε δηλώσει ότι τα εθνικά ζητήματα δεν λύνονται με τα συλλαλητήρια. Η ιστορία πρέπει επιτέλους να διδάξει τους Έλληνες, γιατί όσες φορές τα εθνικά θέματα αντιμετωπίστηκαν με όρους εσωτερικής κατανάλωσης ο λαός διχάστηκε, αποδυναμώθηκαν οι ελληνικές θέσεις και τελικά νικηθήκαμε κατά κράτος.