Η παθολογική ζήλια είναι αρρώστια πολύ καταστροφική, κι όποιος την έχει υποφέρει και πονεί με τον σύντροφο μαζί.
Αν ζεις μόνος σου, στον εαυτό σου μόνο κάνεις το κακό, αν είσαι παντρεμένος δυστυχώς, υποφέρετε κι οι δυο!
Όπως η σκουριά τρώει τα σίδερα και τα κάνει να σαπίσουνε, έτσι και η ζήλια τρώει τα ανδρόγυνα μέχρι να ξεχωρίσουνε.
Η ζήλια είναι δύο λογιώ, η φυσιολογική και η παθολογική, η φυσιολογική σε όλους υπάρχει, η παθολογική είναι καταστροφική.
Η παθολογική ζήλια δεν είναι αθώα σαν την άλλη, αυτή έχει τον διάβολο μέσα της και προσπαθεί τον άλλο να ξεβγάλει! Είναι τόσο βλαβερή που το άτομο υποφέρει και πονεί, ακόμη και αθώο να ‘ναι το ταίρι του και να μην έχει δώσει αφορμή.
Ζηλεύει και οδύρεται ο άρρωστος χωρίς καθόλου λόγο, το ίδιο με τον άλλο που τους πιάνει.. επ’ αυτοφόρω!
Το παράξενο είναι ότι δεν ζηλεύει μόνο αν ο άλλος τον απατά, μα ζηλεύει ακόμη κι αν τον βλέπει να χαίρεται και να περνά καλά!
Το άτομο αυτό είναι δύσκολο σχεδόν αδύνατον να του γυρίσεις το μυαλό, γιατί αυτό το οποίο πιστεύει στο βάθος είναι το λογικό. Αφού προτιμά να το φτάσει ο άλλος στον χωρισμό παρά να παραδεχτεί την αλήθεια, πώς έχει… κάλο στο μυαλό; Γι’ αυτό όπου υπάρχει αυτή η καταραμένη ζήλια, χωρίζουνε τα ανδρόγυνα και… κάνουνε ξεφίλια.
Όταν ζηλεύεις τον άλλο, μπορεί να θέλεις το καλό του; Όχι, αφού η ζήλια είναι γεμάτη μίσος για το άτομό του.
Μπορεί να αγαπήσεις το άτομο που ζηλεύεις και μισείς και σε κάνει να λιώνεις σαν κερί και να λες να ζεις ή να μη ζεις;
Μπορείς να βλέπεις τον άλλο να χαίρεται και να γελά, όταν το αρρωστημένο συναίσθημα της ζήλιας όλα τα ξεπερνά;
Μπορείς να δώσεις αγάπη, στοργή, τρυφερότητα και ευχαρίστηση όταν το κακό συναίσθημα μέσα σου ζητάει μόνο εκδίκηση;
Μπορείς να έχεις την απαίτηση απ’ τον άλλο μ’ αυτό το χάλι, να σου φέρνει λουλούδια και λουκούμια στο χαρτί και κομπλιμέντα να σου κάνει;
Ο έχων τη ζήλια παραπονιέται μετά ότι δεν του φέρεται καλά ο άλλος, και δεν καταλαβαίνει ότι ο θυμός και ο πόνος που τον προκαλεί είναι μεγάλος!
Θέλει το έτερο ήμισυ να περνάνε καλά και προσπαθεί την κατάσταση ν’ αλλάξει, μα ο διάβολος που έχει καβαλικέψει το άλλο ήμισυ δεν το αφήνει.. ν’ αγιάσει!
Σ’ αυτή την καταραμένη πάθηση άραγε, υπάρχει θεραπεία; Όχι, γιατί το διεστραμμένο συναίσθημα, δύσκολα αλλάζει πορεία.
Είναι σαν μια μόνιμη, ανίατη πάθηση η οποία σε βασανίζει είναι μια εμμονή που φύτρωσε βαθιά και δε θέλει να ξεκουμπίσει.
Η μόνη λύση είναι η λογική να πρυτανεύσει, αλλά αυτό μόνο αν ο ήλιος ανάποδα… βασιλέψει.
Το πιο λογικό είναι να χωρίσουνε αφού δεν κάνουνε μαζί, πριν φτάσουνε να πούνε: «Παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή!».