Όσα αφορούσαν τις ευρωεκλογές ανήκουν στην ιστορία! Η συνέχειά τους θα δοθεί προσεχώς και με άλλο τρόπο στις γνωστές ευρωπαϊκές αίθουσες της κεντρικής Ευρώπης.
Σε μας, εδώ, τα πολιτικά κόμματα έλαβαν το μήνυμα και προφανώς από τούδε και στο εξής είναι αναγκασμένα να πράξουν τα δέοντα για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, όσο είναι δυνατόν.
Όλα παρουσίασαν εαυτόν να ανήκει στους νικητές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παρά το γεγονός ότι ο μεγάλος νικητής ήταν σίγουρα η αποχή των ψηφοφόρων από την εκλογική διαδικασία για λόγους που έχουν αναλυθεί κατά κόρον τελευταία, μια συζήτηση η οποία θα συνεχιστεί, αναμφίβολα, για πολύ καιρό ακόμα.
Όμως για το χώρο του ΠΑΣΟΚ, και κυρίως για τον αρχηγό του, τον Νίκο Ανδρουλάκη, οι ευρωεκλογές προανήγγελλαν θύελλες. Κι’ αυτό γιατί το ιστορικό κόμμα, κατάφερε μόλις και μετά βίας να τερματίσει τρίτο απέναντι σε μια ΝΔ η οποία απώλεσε δεκατρείς μονάδες και στον άπειρο πολιτικά και ουρανοκατέβατο Στέφανο Κασσελάκη.
Τώρα λοιπόν, πολλοί αναρωτιούνται, εντός και εκτός του εν λόγω κόμματος, τι μέλει γενέσθαι με τον επικεφαλής του, αφού ο ίδιος δήλωνε ότι η τρίτη θέση θα αποτελούσε ήττα; Και πέρα από αυτή τη δήλωση, όμως, έτσι που είναι διαμορφωμένη η πολιτική κατάσταση σήμερα, όλοι γνώριζαν ότι η θέση αυτή θα αποτελούσε βραχνά για τον αρχηγό του, ο οποίος θα ήταν αναγκασμένος να αντιμετωπίσει σοβαρά και δυσοίωνα, γι’ αυτόν, εσωκομματικά προβλήματα.
Έτσι τελικά έγινε με το κόμμα ετούτο! Η λαϊκή εντολή, έστω αυτή η περιορισμένη αριθμητικά, έσπρωξε το ΠΑΣΟΚ σε περιδίνηση η οποία είναι, επί του παρόντος, άγνωστο πού θα καταλήξει. Αμέσως σχεδόν μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της εκλογής, άρχισαν οι φωνές αμφισβήτησης του Ανδρουλάκη.
Το πιθανότερο είναι ότι όλες αυτές ετοιμάζονταν από πολύ πριν, που σημαίνει ότι η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ήταν χρόνια και με την δεδομένη ευκαιρία εκδηλώθηκε ακαριαία.
Αρχής γενομένης από τη Νάντια Γιαννακοπούλου, που δήλωνε πιεζόμενη από τον συντονιστή δημοσιογράφο εκπομπής σε τηλεοπτικό κανάλι ότι όλα είναι στο τραπέζι, ακόμη και το θέμα ηγεσίας, το θέμα πήρε εκρηκτικές διαστάσεις με αρκετές άλλες φωνές να έρχονται στην επιφάνεια ευθέως ή συγκεκαλυμμένα.
Άλλωστε, «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», έλεγαν κάποιοι παλιότεροι. Εκτός από την αμφισβήτηση του αρχηγού τους, αναδύθηκαν και τα γνωστά στο χώρο συντροφικά μαχαιρώματα. Έτσι ειπώθηκε ότι η κ. Γιαννακοπούλου, είχε ήδη έτοιμη τη δήλωση από καιρό, ενώ στην όλη κατάσταση προστέθηκαν φωνές από τον Παναγιώτη Δουδωνή, τον Παύλο Γερουλάνο, με κατηγορίες ανάμεσά τους και διάφορα επιχειρήματα ένθεν κακείθεν, για το απογοητευτικό αποτέλεσμα του κόμματός τους.
Δεν πέρασαν λίγες ώρες και η επόμενη λυπητερή είδηση ήρθε από τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, ο οποίος παρά τις παλαιόθεν γνωστές καλές σχέσεις του με τον αρχηγό του κόμματος, ανακοίνωνε ότι δεν ήταν δυνατόν να χάνουν από τον Κασσελάκη και απαιτώντας επανεκκίνηση του κόμματος, μιας μεγάλης παράταξης της Κεντροαριστεράς, με ό,τι βεβαίως υπαινισσόταν αυτό.
Κάπως έτσι ήταν η κατάσταση, μέχρι που ο Νίκος Ανδρουλάκης, από τη Χαριλάου Τρικούπη, δήλωσε ότι θα ακολουθήσει το καταστατικό του κόμματος, γνωστού όντος ότι οι όποιες αλλαγές αφορούν την ηγεσία της παράταξης, προβλέπονται για το επόμενο έτος, το 2025.
Μπροστά μας λοιπόν βρίσκονται εν εξελίξει πολλά. Διαδικασίες, δηλώσεις, αντιδράσεις, συνέδρια, συλλογικά όργανα, και τόσα άλλα που θα δούμε οσονούπω να εξυφαίνονται. Μαζί με όλα αυτά, και ο Νίκος Παπανδρέου, στο χορό της αμφισβήτησης. Ίσως περισσότερο για προσωπικούς λόγους εκείνος, αφού δεν ετέθη από τον Ν. Ανδρουλάκη επικεφαλής της ευρω-ομάδας του ΠΑΣΟΚ!
Οι κατηγορίες φυσικά πολλαπλασιάστηκαν γεωμετρικά με διάφορα βέλη, και όλοι θυμήθηκαν την παραμονή του τελευταίου μέχρι αργά στην ευρωβουλή αποκομίζοντας το μισθό του ευρωβουλευτή, αντί να παραιτηθεί και να έρθει στη χώρα του, επικεφαλής ων του κόμματος.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι περισσότεροι βουλευτές του παρουσιάζονται προβληματισμένοι για την παραπέρα παραμονή του Ανδρουλάκη στην ηγεσία και την πορεία του ΠΑΣΟΚ. Όμως το γυαλί ράγισε και αυτού του είδους οι ρήξεις είναι πάντα οριστικές. Η ανάδυση στο προσκήνιο των υποψήφιων αρχηγών έχει ήδη δρομολογηθεί, αν και πολλοί στρέφουν την προσοχή τους λίγο μακρύτερα, στην αυτοδιοίκηση.
Όπως και να έχει, όμως, οι ευρωεκλογές σημάδεψαν αλλαγή πορείας και πλεύσης στον ιστορικό σχηματισμό, απαιτώντας νέους πολιτικούς στο τιμόνι του. Για τους εμπειρότερους στο χώρο, πρέπει να γνωρίζει κάποιος πότε οφείλει και πότε είναι καλύτερα να φύγει! Και γι’ αυτόν και για το κόμμα του!