Σε κάθε μεγάλη μεταβολή που γίνεται στη Χώρα, όπως ήταν η Γερμανική κατοχή 1941-1945, η επιβολή της δικτατορίας 1967-1974, αλλά ακόμη και σε μια αλλαγή κυβέρνησης, μερικοί καιροσκόποι βρίσκουν την ευκαιρία, να εκδηλώνουν τα κτηνώδη αισθήματα τους για να εκδικηθούν αυτούς που για διαφόρους λόγους αντιπαθούν.
Έτσι λοιπόν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο πρόεδρος του χωριού Αχεντριά Εμμανουήλ Γ. Ξηρουχάκης, ο οποίος πολλές φορές ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τουόταν χρειάστηκε να υπερασπιστεί συγχωριανούς του και όχι μόνο, το έπραξε με θάρρος και παρρησία, ενώ προσέφερε σημαντική βοήθεια σε Άγγλους – Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στη φυγάδευσή τους από τα νότια παράλια της Κρήτης (Μαριδάκι) και γι’ αυτό το λόγο αυτό τού απονεμήθηκε πιστοποιητικό ευγνωμοσύνης από τον Άγγλο στρατάρχη ύπατο αρμοστή συμμάχων της Μεσογείου, το οποίο και επισυνάπτεται.
Ένας όμως γνωστός και μη εξαιρετέος, λόγω κυρίως πολιτικής αντιπαλότητας, κατέδωσε τον πρόεδρο του χωριού Αχεντριά ως συνεργάτη των Γερμανών και εστάλη μήνυμα στο οπλαρχηγό της αντίστασης Μπουτζαλή, να συλλάβει τον πρόεδρο του Αχεντριά.
Ο Θεός όμως αγαπά τον κλέφτη, αλλά πιο πολύ το νοικοκύρη. Έτσι λοιπόν όταν ο Μπουτζαλή πήρε το σχετικό μήνυμα, βρισκόταν στο χωριό Δραπέτι και ρώτησε εμπιστευτικά τον Αχεντριά και αυτός αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια, λέγοντάς του ότι ο πρόεδρος το Αχεντριάς είναι ο καλύτερος πατριώτης της περιοχής μας, μόνο να πας να συλλάβει αυτούς που κάνουν την καταγγελία.
Ο Μπουτζαλής όμως για να εξακριβώσει, αν τα λεγόμενα του παππά Μανουσάκη είναι αληθινά, πήγε στο διπλανό χωριό Καλύβια και ρώτησε τους Γεώργιο Παπαμαστοράκη και Γ. Μπριτζολάκη και αυτοί αναφέρθηκαν ακόμα πιο επαινετικά για τον πρόεδρο του Αχεντριά. Συνέχισε λοιπόν και πήγε στο χωριό Αχεντριά και συνάντησε τον φίλο του Πετρογιάννη και αφού του είπε το περιστατικό, απαντά ότι, ο πρόεδρος είναι ο αθέρας του χωριού μας, μόνο αυτά που μου λες να τα ξεχάσεις.
Ο Μπουτζαλής λοιπόν κατάλαβε, ότι πρόκειται για σκευωρία και του λέει, “εγώ αυτόν τον άνθρωπο θέλω να τον γνωρίσω. Πήγαν λοιπόν στο σπίτι του προέδρου και αφού καθίσανε και φάγανε, λέει ο οπλαρχηγός Μπουτζαλής στον πρόεδρο, αγαπητέ Μανωλάκη να προσέχεις, γιατί υπάρχουν κάποιοι, που θέλουν να σου κάνουν μγάλο κακό.
Ο Μπουτζαλής λοιπόν έκτοτε οσάκις επισκεπτόταν τον Αχεντριά, πήγε καταυθείαν στο σπίτι του προέδρου και τον Αύγουστο μήνα του έτους 1943 εν Μπουτζαλής βρισκόταν στο σπίτι του προέδρου, ήρθαν δύο Γερμανοί στον Αχεντριά κατευθυνόμενοι για το σπίτι του προέδρου. Ευτυχώς όμως απέναντι από το σπίτι προέδρου και συγκεκριμένα στη θέση πηγάιδα, που απείχε λίγα μέτρα από το σπίτι του προέδρου, είδαν οι δύο Γερμανοί έναν σκύλο, ο οποίος ήταν του δασκάλου του χωριού και τον έλεγαν Λίζα, τον οποίο σκότωσαν.
Ακόυσαν λοιπόν τους πυροβολισμούς σηκώθηκε ο Μπουτζαλής και ψύχραιμα έφυγε από το σπίτι του προέδρου, χωρίς ευτυχώς να αντιληφθούν οι Γερμανοί το ελάχιστο. Ο άνθρωπος λοιπόν καταδότης προσπάθησε, να υπονομεύσει με ψευδείς καταγγελίες τον πρόεδρο του Αχεντριά, ήταν ο ίδιος που μετά τη λήξη του πολέμου, τοποθέτησε δυναμίτη στο εργοστάσιο ιδιοκτησίας του προέδρου και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές.
Δυστυχώς τέτοιοι άνθρωποι υπερπατριώτες – προδότες υπήρχαν, υπάρχουν κα υπάρχουν πάντα. Σημείωση: Το παρόν περιστατικό αποτελεί συνέχεια τριών προηγουμένων, τα οποία δημοσιεύθηκαν στην έγκριτη εφημερίδα σας στις 29-06-2018 με τίτλο “Μνήμες που ο χρόνος δεν σβήνει ποτέ”.
* Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην δ/ντής ΕΛΤΑ