Από το 2019 και τις πρώτες συναντήσες του Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη με στελέχη της νέας του Κυβέρνησης ήταν με την νέα Υπουργό Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη. Μαζί της ήταν και η πρόσφατα εκλιπούσα, πρέσβειρα της Ουνέσκο στην Ελλάδα, μεγάλη φιλάνθρωπος και πρόεδρος του συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ, προστασίας των παιδιών με καρκίνο, κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη, της οποίας η θέση ως πρέσβειρα παραμένει κενή.
Κύριο θέμα συζήτησης το παράδοξο και δυσεξήγητο γεγονός της απουσίας των Μινωικών Ανακτορικών κέντρων του πρώτου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, από το καλεντάρι του Διεθνούς αυτού Οργανισμού 57 χρόνια μετά την διατύπωση, για πρώτη φορά,του δίκαιου αιτήματος.
Έδωσε μάλιστα ρητές και κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις στον κ. Πρωθυπουργό ότι αυτή η εκκρεμότητα θα τακτοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν, Είναι γεγονός για αυτή την πολιτιστική «αταξία» ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση και μετά, που υποτάχθηκαν στις απόψεις των Μανδαρίνων του ΥΠΠΟ, που με διάφορες ψευδείς αιτιάσεις κράτησαν, τόσα χρόνια, τα Μινωϊκά Ανακτορικά κέντρα εκτός Ουνέσκο, ενώ έχουν ενταχθεί άλλα 16 τουλάχιστον, ίσης ή ήσσονος αρχαιολογικής σημασίας μνημεία (Ακρόπολις, Ολυμπία, Δελφοί, Δήλος, κ.λπ.).
Άλλωστε η απουσία της Κνωσού λίκνου αυτού του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, από το Καλεντάρι της ΟΥΝΕΣΚΟ είναι ένα από τα πολιτιστικά διεθνή παράδοξα, που αντιστοιχεί επακριβώς σαν να απουσιάζει η ΒΗΘΛΕΕΜ από την Καινή Διαθήκη. Ο μεγάλος μάλιστα Γενετιστής του Πανεπιστημίου του Σιάτλ των ΗΠΑ, Σταματογιαννόπουλος εξετάζοντας το μιτοχονδριακό DNA σκελετών Μινωιτών γνωμοδότησε ότι οι Μινωίτες ήσαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι.
Το ερώτημα που τέθηκε τότε, ήταν αν η συνάντηση αυτή θα έδιδε ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα η θα ήταν ξανά μία κίνηση δημοσίων σχέσεων.
Η πραγματικότητα απέδειξε, μετά τεσσερα και πλέον χρόνια, ότι οι υποσχέσεις για τελική λύση του γρίφου, έμειναν απραγματοποίητες.
Η υπόθεση αυτή βέβαια έχει μακρά περιπετειώδη διαδρομή…
Η ένταξη, βέβαια, ενός μνημείου στον επίσημο κατάλογο της UNESCO δεν αποτελεί μόνο αναγνώριση της πολιτιστικής σπουδαιότητας του και ως εκ τούτου προκαλεί ικανοποίηση και υπερηφάνεια στην χώρα και στον λαό που το δημιούργησε, αλλά έχει και μία ουσιαστική και πρακτική διάσταση.
Συγκεκριμένα:
α) Το ενταγμένο σε αυτό τον κατάλογο μνημείο βρίσκει θέση στην ιστοσελίδα της UNESCO, που την επισκέπτονται καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών, μέσω του διαδικτύου και αποτελεί τεράστια δωρεάν διαφήμιση του Μνημείου, με αποτέλεσμα να προσελκύσει εκατομμύρια επισκεπτών, απ’ όλο τον κόσμο, στα πλαίσια του αρχαιολογικού τουρισμού με αυτονόητη ωφέλεια για την τοπική οικονομία.
Η Κνωσός, δυστυχώς, λάμπει δια της απουσίας της από την ιστοσελίδα της UNESCO.
β) Με την ένταξη ενός μνημείου στον κατάλογο αυτό, τίθεται, αυτόματα υπό την αιγίδα της UNESCO και χρηματοδοτείται γενναία για την αναστύλωση, την συντήρηση και την προστασία του.
γ) Ένας άλλος σοβαρός λόγος είναι ότι για να γίνει πράξη ο φιλόδοξος στόχος, το Ηράκλειο κάποτε να επιλεγεί ως η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, προϋπόθεση αποτελεί η ένταξη της Κνωσού στον περίφημο κατάλογο της UNESCO. Παρά, όμως, τον αγώνα που κατέβαλε η προηγούμενη Νομαρχιακή Αρχή, αλλά και η σημερινή Περιφέρεια Κρήτης προσκρούουμε στο αδιαπέραστο τείχος του Υπουργείου Πολιτισμού.
Σύμφωνα με την UNESCO τα κριτήρια ένταξης ενός μνημείου στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς είναι:
α. Να είναι αντιπροσωπευτικό αριστοτεχνικό δημιούργημα του ανθρώπου.
β. Να είναι ενδεικτικό της ανθρώπινης ευφυίας.
γ. Να εμφανίζει μια μοναδική η τουλάχιστον μια εξαιρετική μαρτυρία κάποιας πολιτιστικής παράδοσης ή ενός πολιτισμού που εχει εξαφανισθεί.
δ. Να είναι εξαίρετο παράδειγμα ενός τύπου οικοδομήματος ή αρχιτεκτονικής δομής ή τεχνολογικού συνόλου και να εικονογραφεί ένα σημαντικό σταθμό στην ανθρώπινη ιστορία.
ε. Να είναι έξοχο παράδειγμα της παράδοσης της ανθρώπινης διαχείρισης της γης και να αντιπροσωπεύει έναν πολιτισμό ,ειδικά μάλιστα στην εποχή που είχε παρακμάσει και περνούσε σε αμετάκλητες αλλαγές…
στ. Να συνοδεύεται με γεγονότα ή ζωντανές παραδόσεις, με ιδέες ή με πιστεύω, με καλλιτεχνικές ή λογοτεχνικές δημιουργίες που έχουν παγκόσμια σημασία.
Ειναι σαφές ότι η ΚΝΩΣΟΣ τα καλύπτει πλήρως.
Ο Πρεσβευτής της Χώρας μας, τότε, στην UNESCO με επιστολή του στην τότε Νομαρχιακή Αρχή, ανέφερε απλά την ανάγκη Δημιουργίας Ζώνης Προστασίας, γύρω από τον Αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού (εντελώς αόριστα, χωρίς να καθορίζει τις διαστάσεις αυτής της Ζώνης), καθώς και η εκπόνηση ενός ΣΧΕΔΙΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ για την συντήρηση του Μνημείου.
Είναι, δε, γνωστό και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα ευρήματα δεν καλύπτουν παρά μόνο ένα μικρό μέρος των καθορισμένων, από το 1976, Αρχαιολογικών Ζωνών. Απαιτείται, λοιπόν, πιθανά, νέα απλή Απόφαση του ΚΑΣ, για τον επανακαθορισμό των ζωνών Προστασίας του Μνημείου, σε λογική βάση, και ένα σχέδιο Διαχείρισης.
Γιατί λοιπόν καθυστερεί τόσο πολύ η υλποίηση ενός δίκαιου και αιτιολογημένου αιτήματος του Κρητικού Λαού;
Αληθεύουν άραγε, οι πληροφορίες ότι κάποιοι Μανδαρίνοι του ΥΠΠΟ, υπάκουοι σε ξένα κέντρα έχουν μπλοκάρει την υπόθεση, και θέτουν μάλιστα, δημόσια, ανυπόστατες απόψεις αμφισβήτησης της Ελληνικότητας του Μινωϊκού Πολιτισμού;
Τι λέει, λοιπον, η αξιότιμη κυρία Υπουργός, γιατί οι ρητές διαβεβαιώσεις της στον Πρωθυπουργό, τέσσερα και πλέον χρόνια, μετά, αποδεικνύονται απραγματοποίητες;
* Ο Δημ. Κων. Σαρρής είναι π. ΓΓΑ, νομάρχης Ηρακλείου – υφυπουργός