Αίφνης, όλα άρχισαν να αναδύονται στην επιφάνεια, τη δημοσιότητα και την αποδοχή, με βαθμιαίο και κλιμακούμενο τρόπο, βέβαια, για να μην εκπλαγούμε απότομα! Ο λόγος για την πενταετή αμυντική συμφωνία στην οποία προχώρησε η Τουρκία με την επονομαζόμενη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, στα βαφτίσια της οποίας σημαντικό μερτικό και ευθύνη είχε και η δική μας προηγούμενη κυβέρνηση.
Για πολλούς η συγκεκριμένη συμφωνία αποτελεί την ταφόπλακα κάθε δικαιολογίας για την υπογραφή της από μεριάς μας. Περνώντας ο καιρός, ολοένα και περισσότεροι πολίτες αυτού του τόπου πείθονται ότι η συμφωνία των Πρεσπών, μάλλον δεν ήταν τελικά και τόσο επωφελής για τα ευρύτερα συμφέροντα του Ελληνισμού. Πολλοί την αποκαλούν ακόμα επαίσχυντη, αδικαιολόγητη, προδοτική και κατάπτυστη, και σε πολλά σημεία και επίθετα ίσως να μην έχουν και παντελώς άδικο.
Με την νέα συμφωνία όμως που συνήψε το βόρειο στα σύνορά μας κρατίδιο, για αρκετούς, επαναφέρει πάλι νερό στο μύλο της εθνικής αντιπαράθεσης και του συνηθισμένου πολιτικού διχασμού. Η τότε κυβέρνηση μας είχε αναλύσει κατά κόρον ότι θα ήταν προς το γενικότερο συμφέρον μας, αφού εμείς θα ελέγχαμε τον εναέριο χώρο της χώρας αυτής, πράγμα σωστό, αλλά τώρα τι έμεινε και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Μας είχαν πείσει, σε ένα βαθμό βέβαια και ένα ποσοστό συμπολιτών μας, ότι η συμφωνία θα απέτρεπε μερικώς την πολυποίκιλη, πολιτική, πολιτιστική, οικονομική και στρατιωτική διείσδυση της Τουρκίας στα γειτονικά μας Βαλκάνια, αλλά οποία επιπόλαια ρητορική και έωλα επιχειρήματα, σε τελική ανάλυση! Ξαφνικά ήρθαν τα πάνω κάτω και μας επανέφεραν στην σκληρή πραγματικότητα, τουλάχιστον εκείνους που ζούσαν ως αιθεροβάμονες!
Το γεγονός ίσως δεν πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις και δημοσιότητα, αφού τελευταία άλλα προέχουν! Οι πυρκαγιές σε διάφορα σημεία της χώρας και το τέταρτο κύμα της πανδημίας του κορονοϊού, συνεχίζουν να κλέβουν το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιότητας, κι’ έτσι η προαναφερόμενη συμφωνία τέθηκε στο περιθώριο του γενικότερου ενδιαφέροντος.
Την ίδια ώρα που η γειτονική μας, εξ ανατολών, χώρα αναζητά να βρει ένα καινούργιο βηματισμό στον ταλαίπωρο χώρο του Αφγανιστάν και έτσι να αποκτήσει ένα καινούργιο δεσμό και δημιουργήσει νέα επωφελή σχέση με την υπερατλαντική δύναμη, αναβαθμίζοντας παράλληλα το διεθνές της κύρος, συνάπτει παράλληλα και άλλες μικρότερες, εκ πρώτης όψεως, με τις γειτονικές μας χώρες με τις ευλογίες φυσικά του ΝΑΤΟ, παραπέμποντας σε λανθασμένες εκτιμήσεις και αποτυχία της πολιτικής της χώρας μας, μέλος σημειωτέον της Ε.Ε. και φυσικά του ΝΑΤΟ.
Όμως, η Τουρκία εδώ και δεκαετίες αγωνίζεται να προσπορισθεί συμμάχους στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις με την Αλβανία, το Κόσοβο, την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, κ.ο.κ., είτε κάνοντας χρήση της συμμετοχής της στο σύμφωνο της βορειοατλαντικής συμμαχίας, είτε της θρησκείας της, είτε χρηματοδοτώντας έργα, απαραίτητες υποδομές και εκσυγχρονίζοντας και εκπαιδεύοντας τους γειτονικούς στρατούς.
Οι πολιτικοί των Σκοπίων την ίδια ώρα μας ειρωνεύονται ανοιχτά αφού δείχνουν ότι λησμονούν, κατά τα λεγόμενά τους, κάποιες λεπτομέρειες του ονόματος της χώρας στους σε διεθνείς συναντήσεις και εμφανίσεις, αλλά μας ευχαριστούν και μας κάνουν να αισθανόμαστε υπερήφανοι αφού εμείς προστατεύουμε τους ορίζοντες τους. Υπενθυμίζοντας κάποια πράγματα από την υπογραφείσα συμφωνία των Πρεσπών, μας κάνει εντύπωση πως ακόμα δεν ήρθε προς κύρωση από την κυβέρνηση της χώρας μας στο εθνικό κοινοβούλιο.
Η μεν αντιπολίτευση την θεωρεί επιτυχία της όταν κυβερνούσε, η δε σημερινή κυβέρνηση περί άλλων τυρβάζει αφού ενέχει ύπουλους εσωτερικούς, για την παράταξη, κινδύνους. Όμως για έναν καλόπιστο και υποψιασμένο Έλληνα πολίτη, η συγκεκριμένη αντιπαράθεση έχει τη βάση της αλλού. Αλήθεια, υπάρχει Έλληνας πολίτης σήμερα που μπορεί να πιστεύει ότι την παραπάνω συμφωνία θα μπορούσε να την υπογράψει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προ πολλών ετών;
Προφανώς και κατηγορηματικά, όχι! Μήπως τότε έπρεπε με κάποιο τρόπο πριν κάποια χρόνια να αποχωρήσει από την διακυβέρνηση του τόπου η Νέα Δημοκρατία και να έρθει μια άλλη η οποία και θα απολάμβανε κάποια χρόνια εξουσίας; Τα ‘Δεύτερα Δεκεμβριανά’ που έλαβαν χώρα και κατέστρεψαν το κέντρο της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 2008, ακόμα δεν αναλύθηκαν και δεν αποτυπώθηκαν στις σελίδες της ιστορίας, όπως έπρεπε!
Αλλά πηγαίνοντας το συλλογισμό μας ένα βήμα παραπέρα, τι θα γινόταν άραγε εάν συμφωνούσαν τότε τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα και κρατούσαν ενιαία γραμμή στο επίμαχο αυτό θέμα και αποφεύγοντας τις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας πληθυσμού της βόρειας Ελλάδας καθώς και τις επιθέσεις των αστυνομικών οργάνων εναντίον των διαδηλωτών;
Σίγουρα δεν θα είχαμε τώρα όλα όσα υφιστάμεθα, ούτε εθνικούς διχασμούς, ούτε ανούσιες και γελοίες δικαιολογίες ένθεν κακείθεν, και το σπουδαιότερο θα είχαμε πετύχει καλύτερη συμφωνία σε σχέση με εκείνη που φορτωθήκαμε και δεν θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε τις παράπλευρες επιπτώσεις όλων εκείνων των γεγονότων!
Γιατί, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι η κυβέρνηση τότε εκβιάστηκε και πιέστηκε ποικιλοτρόπως να την ψηφίσει τόσο από την υπερατλαντική δύναμη όσο και από την Γερμανία που κρύβεται από πίσω, για τους λόγους που όλοι γνωρίζουμε πλέον και με τα γνωστά ανταλλάγματα!
Γιατί πάνω σε αυτή δεν υπάρχουν οπαδοί, θιασώτες, υποστηρικτές και ενάντιοι, αλλά μόνον αγνοί Έλληνες χωρίς εθνικιστικές, το σπουδαιότερο, κονκάρδες!
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός και διευθυντής του χειρουργικού τομέα στο ΠΑΓΝΗ