Δεν πέρασαν ούτε εικοσιτέσσερις ώρες από τότε που είχα πάρει την απόφαση να μην ξαναδημοσιεύσω τις σκέψεις μου, εξού και η επικεφαλίδα υστερόγραφο στο άρθρο μου για την κλιματική αλλαγή και τη λειψυδρία στην Κρήτη, και αναγκάζομαι να την αναιρέσω.
Έγραφα λοιπόν σε εκείνο το κείμενο πως ο προεδρικός θίασος του Τραμπ ετοιμαζόταν να εμφανιστεί σε μια παράσταση του παραλόγου. Διορθώνω τη φράση μου, σε παράσταση του Καραγκιόζη. Απίστευτο αυτό που είδαμε να διαδραματίζεται στην πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα του πλανήτη.
Ο Πρόεδρος, παρουσιάστηκε ενώπιον του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ για να εξαγγείλει το φασιστικό του πρόγραμμα με ύφος νταή, παριστάνοντας τον σερίφη της άγριας δύσης. Συνεχίζοντας δε την παράσταση, μετά την ορκωμοσία, υπέγραψε διατάγματα που αφορούν στην πραγματοποίηση των εξαγγελιών του.
Ενδιαφέρον είναι ότι, ουδείς από τους παρευρισκόμενους δεν αντέδρασε, εξαιρουμένης ίσως της κύριας Χίλαρι που μειδιούσε απαξιωτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής, υποθέτω τόσο για το ύφος του Τραμπ, όσο και για το περιεχόμενο της ομιλίας του.
Τα κατάφερε ο τύπος, με τη βοήθεια του Χατζηαβάτη Μασκ και άλλων δισεκατομμυριούχων να απαξιώσει την πολιτική τάξη της χώρας που θα κυβερνά, θέλω να ελπίζω για τέσσερα μόνο (;) χρόνια… Η υπογραφή των διαταγμάτων μου θυμίζει έναν άλλο, Ευρωπαίο θεατρίνο, που έδρασε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το τι προέκυψε από τη θεατρική παράσταση εκείνης της εποχής περιγράφεται στις μελανότερες σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας.
Ίσως όμως το πιο επικίνδυνο από τα τρελά που ακούστηκαν είναι πως ο Θεός εμπόδισε τον επίδοξο φονιά του νυν Προέδρου των ΗΠΑ να είναι ακριβής στον στόχο του, επειδή η εξ’ ουρανού βοήθεια επέλεξε τον Τραμπ για να σώσει τη χώρα του!
Τα πράγματα αγαπητοί φίλοι είναι πολύ σοβαρά. Ξέρετε ότι το μίγμα θρησκείας και πολιτικής είναι ακραία επικίνδυνο, θα έλεγα εκρηκτικό. Ας αναλογιστούμε μόνο, τι συμβαίνει στις μέρες μας σε πολλές Αραβικές χώρες, αλλά και στους πολύπαθους λαούς του Ιράν και του Αφγανιστάν.
Τέλος, δύο λόγια για τον δικό μας χώρο, την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι δημοκρατικές διαδικασίες, που καλώς θεσπίστηκαν πριν από δεκαετίες, για να αισθάνονται και να είναι ισότιμα όλα τα κράτη-μέλη, έχουν δημιουργήσει ένα γραφειοκρατικό κομφούζιο, το οποίο σε συνδυασμό με την έλλειψη ισχυρών ηγετών (βλ. Σαρλ Ντε Γκωλ, Βίλι Μπραντ, Φρανσουά Μιτεράν), καθιστά την Ευρωπαϊκή Ένωση εντελώς ανίκανη, ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες προκλήσεις.
Η εκλογή των παρανοϊκών στις ΗΠΑ είναι η μεγάλη και ίσως η τελευταία ευκαιρία για να αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ενιαία εξωτερική πολιτική και άμυνα, καθώς το ΝΑΤΟ είναι ένα πολεμικό εργαλείο που το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν οι ΗΠΑ για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και μόνο.