Ναι δεν λέμε, να δώσουμε χρόνο στο νέο – λέγε με Στέφανο – ηγέτη να δείξει την αξία του και μετά να τον κρίνουμε. Τι γίνεται όμως όταν δεν τον δίνει ο ίδιος στον εαυτό του; Όταν ο ίδιος ξύνεται στη γκλίτσα του τσομπάνη;
Γιατί, τι άλλο από ξύσιμο στην γκλίτσα του τσομπάνη είναι το τελευταίο του -μετά την προηγηθείσα του «ταρζανιά» στα κάγκελα – «ανδραγάθημα», σε σχολική δομή ΑμεΑ με την κ. Δόμνα Μιχαηλίδου, Υφυπουργό παιδείας, αρμόδια για την βασική, μέση και ΑμεΑ εκπαίδευση; Μια ομολογουμένως σοβαρή πολιτικό και υπουργό.
Διότι δεν είναι δυνατόν αρχηγός κόμματος και μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να δηλώνει μετά περισσής – και πολιτικής – αναίδειας ότι: «Στη χθεσινή μου επίσκεψη στο ΕΕΕΚ, η κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου εμφανίστηκε απρόσκλητη. Επειδή το έχει ξανακάνει στον ΣΥΡΙΖΑ, την παρακαλώ στο μέλλον να είναι πιο προσεκτική».
Θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίζεται – που δεν το βλέπω – πολιτικός 35 ετών να αγνοεί βασικά, βασικότατα της πολιτικής πράγματα όπως π.χ. τι εκπροσωπεί ο ίδιος και τι σημαίνει αρχηγός κόμματος, και τι σημαίνει υπουργός και τι αυτός εκπροσωπεί.
Ούτε καν έχει περάσει από το… μυαλό του ότι η κ. Μιχαηλίδου εκπροσωπεί δέκα εκατομμύρια Έλληνες (η εκάστοτε κυβέρνηση εκπροσωπεί θεσμικά – είτε το θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Κασσελάκης είτε όχι – όλο το λαό), ενώ ο ίδιος μέχρι τώρα εκπροσωπεί μόνον αυτούς που τον ψήφισαν την Κυριακή, δηλαδή μόλις εβδομήντα χιλιάδες κόσμο. Ούτε καν όλους του Συριζαίους αν κρίνουμε από τις δηλώσεις πολλών κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, και μόνον το μισό ΣΥΡΙΖΑ αν κρίνουμε από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Ούτε καν αντιλήφτηκε, ότι η κ. Μιχαηλίδου, εκτός από υπουργός, πρώτα και καλύτερα – και με την κύρια ιδιότητά της – είναι βουλευτής. Δηλαδή εκλεγμένη αντιπρόσωπος από ένα μεγάλο τμήμα του λαού της εκλογικής της περιφέρειας και από τη στιγμή που εκλέχτηκε, εκπρόσωπος όλου του λαού. Ενώ ο ίδιος δεν είναι καν βουλευτής. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς και δίκαιοι, είναι αποτυχημένος υποψήφιος βουλευτής αφού έλαβε μέρος στις εκλογές – έστω και στην τελευταία θέση της λίστας του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματός του – και απέτυχε να εκλεγεί. Άρα είναι και ο ίδιος συνυπαίτιος καθ’ ο ποσοστό του αναλογεί, για την εκλογική καταρράκωση του κόμματός του τον περασμένο Ιούνιο, αφού το όνομά του επηρέασε ή έστω μπορούσε να επηρεάσει, το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματός του.
Και έρχεται παρ’ όλα αυτά ο κ. Κασσελάκης και με ύφος χιλίων… εκλεγμένων βουλευτών, προσβάλλει μια εκλεγμένη βουλευτή, αγνοώντας ο δυστυχής ότι προσβάλλοντας την κ. Μιχαηλίδου δεν προσβάλλει την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη. Προσβάλλει πρωτίστως και κυρίως, τους Έλληνες ψηφοφόρους και τον Ελληνικό λαό. [Και έρχονται ύστερα οι του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα μετά τις εκλογές, και αναρωτιούνται τι είχαν τα έρμα και… ψοφούσαν!].
Ο άνθρωπος λοιπόν δεν κατάλαβε καν ότι ο απρόσκλητος στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο ίδιος (όπως άλλωστε και στον μισό ΣΥΡΙΖΑ) και όχι η κ. Μιχαηλίδου, της οποίας ως αρμοδίας υφυπουργού, το εν λόγω σχολείο είναι το… σπίτι της, και ότι στην προκειμένη περίπτωση η κ. υφυπουργός ήταν η οικοδέσποινα και εκείνος ο καλεσμένος της.
Και φυσικά ούτε καν υποψιάστηκε ο άνθρωπος ότι αυτό που έκανε η κ. Μιχαηλίδου είναι το θεσμικό πολιτειακά και το πρέπον πολιτικά, έννοιες τις οποίες – λόγω της πρωτοφανούς πολιτικής του ένδειας – αγνοεί ακόμα ο κ. Κασσελάκης.
Ένοιωσε απειλή από μία κίνηση η οποία μόνον τιμή μπορούσε να τον περιποιήσει – τόσον από την κ. Μιχαηλίδου ως πρόσωπο, όσο και από την θέση της ως υφυπουργού Παιδείας. Αλλά και από οποιονδήποτε αρμόδιο υπουργό, οποιασδήποτε κομματικής προέλευσης και οποιασδήποτε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας προέρχόνταν.
Γι’ αυτό, επειδή δεν γνωρίζει πολιτικά που παν τα τέσσερα, και οι όποιες χαμηλού επιπέδου παρατηρήσεις του και τοποθετήσεις του ήταν μόνον ποσοτικού χαρακτήρα (γιατί το σχολείο δεν είναι μεγαλύτερο, θα σας φτιάξω σχολείο σε μια βδομάδα, θα σας βάλω αιρκοντίσιον με δικά μου χρήματα κ.λ.π.). Για τα υπόλοιπα, δηλαδή: λειτουργία, μαθησιακές ανάγκες, προγράμματα, συνθήκες κ.λ.π., τα ποιοτικά χαρακτηριστικά δηλαδή του θέματος, πέρα (κατά Αμερική μεριά) βρέχει! Και αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που η κ. Μιχαηλίδου του έδωσε, να μάθει δηλαδή κάποια πράγματα για τα παιδιά ΑμεΑ και την εκπαίδευσή τους, από μια θεσμική και άριστη γνώστρια των πραγμάτων, αυτός ένοιωσε ότι απειλείται και ενοχλείται από την παλιά του συμμαθήτρια.
Όσο για τα παιδαριώδη περί «αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας κ.λ.π.» με τους υπαλλήλους εκπαιδευτικούς, τι να πει κανείς: στο πολιτειακό σύστημα στο οποίο εδώ και κάποιους μήνες πολιτεύεται, οι πολιτικοί προϊστάμενοι των υπηρεσιών – της κεντρικής διοίκησης αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης αμφοτέρων των βαθμών – εδώ και πολλούς καιρούς είναι αιρετοί και όχι εγκάθετοι όπως φαίνεται ο ίδιος να πιστεύει. Και ο ίδιος πήγε εκεί ως αιρετός-όργανο συνταγματικό εν ευρεία εννοία της δημοκρατίας μας ως αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι ως Ρομπέν των δασών και Ταρζάν των… καγκελών ή μυστικός εισαγγελέας, όπως ο ίδιος νομίζει ότι είναι.
Και επίσης οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι δεν βρίσκονται στην εποχή της πλατείας Κλαυθμώνος του 1911 – όπου προφανώς βρίσκεται ο κ. Κασσελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ- για να έχουν ανάγκη από Ρομπέν των… υπαλληλικών, ούτε και είναι κακοποιημένα παιδιά για να έχουν ανάγκη από αυτόκλητους εισαγγελείς. Εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν στη διάθεσή τους όλα τα μέσα, νομικά, συνδικαλιστικά και πολιτειακά για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά τους. Δεν έχουν ανάγκη από αυτόκλητους rec-προστάτες.
Σ’ αυτήν λοιπόν την λάιφ στάιλ σκηνή που είδαμε να παίζεται προχθές στο σχολείο των ΑμεΑ, η κ. Μιχαηλίδου εκπροσωπεί το λαϊφ-την πραγματική ζωή, ενώ ο κ. Κασσελάκης το στάϊλ και μόνον αυτό. Η κ. Μιχαηλίδου εκπροσωπεί την ουσία και ο κ. Κασσελάκης τον τύπο (όχι όμως και τον υπογραμμό). Η κ. Μιχαηλίδου το (πολύτιμο) ύφασμα και ο κ. Κασσελάκης τα (ψεύτικα) στρας.
Είναι γνωστό όμως πως, ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός! Γι’ αυτό «σύντροφοι» προσοχή! Κι ο…. πάφιλας γυαλίζει!
* Ο Θανάσης Καραγιάννης είναι δικηγόρος Ηρακλείου