Μια σπουδαία μεγάλη ταινία σε διάρκεια αλλά κυρίως σε περιεχόμενο, είναι αυτή με τον τίτλο «Οπενχάιμερ» που ήρθε και μπόρεσε να μας ξαναβάλει, ελπίζω, μέσα στις «μεγάλες» κινηματογραφικές αίθουσες.
Η διαφορά όμως είναι ότι με το διάστημα που μεσολάβησε της πανδημίας, οι απαιτήσεις μας για μια άνετη θέαση συχνά δεν επαληθεύονται.
Οι κινηματογραφικές παραγωγές ως μια πολύπλευρη πηγή τέχνης, ευτυχώς με όχι μόνο στεγνό ψυχαγωγικό χαρακτήρα, νομίζω ότι δικαιούνται να προβάλλονται σε αίθουσες που μπορούν ακόμα και να προάγουν την ποιότητα ταινιών με συγκεκριμένες προδιαγραφές που ακολουθούν το σήμερα κι όχι το χθες.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης αλλά και παραγωγός, παραδίδει ένα φιλμ που το πλούσιο περιεχόμενό του συναγωνίζεται σθεναρά με την δομημένη του μορφή.
Οι ακριβείς πληροφορίες που συνέλεξε είναι από το βιβλίο δύο συγγραφέων, του Κάι Μπερντ και του Μάρτι Τζ με τίτλο “American Prometheus.
Τα φανταστικά εφέ των εκρήξεων με το πολύχρωμο φωτογραφικό υλικό αντιπαρατίθενται στα κοντινά πλάνα των ηθοποιών, διεισδύοντας στο αποκαλυπτικό βλέμμα τους με κορυφαίο βέβαια αυτό του Κίλιαν Μέρφι, που κυριολεκτικά μαγνητίζει ενσαρκώνοντας τον Οπενχάιμερ.
Το παρελθόν και η πορεία του επιστήμονα αλλά και του ανθρώπου που έμεινε στην ιστορία ως “ο άνθρωπος της ατομικής βόμβας”, με παράλληλες χρονικές αναφορές, δίνουν στοιχεία που σκιαγραφούν την εποχή, τις συνθήκες αλλά και τα χαρακτηριστικά κοινωνικά και πολιτικά, τουλάχιστον δύο δεκαετιών.
Γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι ο χαρισματικός αυτός επιστήμονας, με το ανήσυχο πνεύμα, ήταν ικανός και για προσωπική ζωή που προϋπόθετε στοιχεία ενός ευαίσθητου και αισθησιασκού ατόμου, με καθαρή σκέψη αλλά και υπαρξιακά διλήμματα.
Γίνεται φανερό ότι ο Οπενχάιμερ χρησιμοποιήθηκε από την στρατιωτική κυρίως σε συνάρτηση με την πολιτική ηγεσία της Αμερικής, ως ένα εργαλείο επιστημονικής ισχύος που θα της εξασφάλιζε την αναμφισβήτητη υπεροχή στην έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Παρά το άστατο πολιτικό παρελθόν του υπήρξε μια έντιμη, πολυσχιδής προσωπικότητα που σχεδόν λοιδορήθηκε όταν διαπιστώθηκε ότι οι επιπτώσεις της ατομικής ενέργειας είναι ανεξέλεγκτα καταστροφικές.
Η καπηλεία της γνώσης που προάγεται μέσω της επιστήμης θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την ανθρωπότητα.
Οι μέθοδοι που ακολουθούνται στην πολιτική σφαίρα ανά τους αιώνες έχουν πολλά στοιχεία μαφιόζικης συμπεριφοράς. Η ανάγκη χειραγώγησης με γνώμονα την επικράτηση του ενός η του άλλου, ελαχιστοποιεί κάθε μορφή ηθικών αρχών απαραίτητων για την επίτευξη οποιουδήποτε στόχου. Νομίζω ότι οι αληθινοί επιστήμονες είναι άνθρωποι με αυταπόδειχτη αξία που πρέπει να λαμβάνεται πάντοτε υπόψιν.
Αυτές είναι μερικές από τις σκέψεις που εύκολα μπορεί να κάνει κανείς παρακολουθώντας αυτή την ταινία με τα βιογραφικά στοιχεία μιας προσωπικότητας που η επίδρασή της φέρει τεράστιο στίγμα στην παγκόσμια ιστορία.