Ο πολυδιαφημισμένος απ’ όλα τα ΜΜΕ – και τα ηλεκτρονικά – ανασχηματισμός της κυβέρνησης πραγματοποιήθηκε. Ο πρωθυπουργός, πιεζόμενος απ’ τις κοινωνικές αντιδράσεις που δημιούργησε η απόφαση πρώην και νυν υπουργών της κυβέρνησής του – αριστεροί οι πλείστοι εξ αυτών, μερικοί δε και αρκετά πλούσιοι – να λαμβάνουν και το – παχυλό – επίδομα ενοικίου, πράξη νόμιμη μεν αήθης δε, σε εποχή τραγικής πορείας της οικονομίας μας και της κοινωνίας, υποχρεώθηκε να προχωρήσει στον – μίνι αυτόν – ανασχηματισμό.
Ήταν μια πρωτοβουλία του αναγκαστική και υπό πίεση, με την οποίαν κράτησε και τις εσωκομματικές ισορροπίες με τα νέα μέλη που εισήλθαν στην κυβέρνηση, ενώ συγχρόνως προσπάθησε να καταλαγιάσει και τις αντιδράσεις του λαού, κι όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αφού αντιλήφθηκε και ο ίδιος ότι το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό.
Και, μιας και μιλάμε για προνόμια βουλευτών και υπουργών που ξεσήκωσαν αυτές τις αντιδράσεις, θα αποτελούσε μέγιστη προσφορά προς τη Δημοκρατία αλλά και τη βαριά πληγωμένη κοινωνία μας να επανεξετασθούν από όλα τα κόμματα της Βουλής – από ολόκληρο δηλαδή το πολιτικό μας σύστημα – τα προνόμια βουλευτών και υπουργών, εν όψει αναθεώρησης του Συντάγματος.
Οι συνθήκες και η κοινωνία το επιβάλλουν και αξιώνουν από την κυβέρνηση, τα κόμματα και τους βουλευτές να πράξουν το αυτονόητο. Άλλωστε, το οφείλουν στον λαό γιατί ορισμένα εξ αυτών των προνομίων ηχούν παράταιρα και προκλητικά, όταν το 1/3 των πολιτών πένεται και μεγάλη μερίδα τους εκπατρίζεται, για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην!
Μπορεί ο πρωθυπουργός να είναι ευχαριστημένος με τις επιλογές του στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, μπορεί να πίστεψε πως μ’ αυτές καταλάγιασαν και οι τεράστιες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις, ο κόσμος όμως εμφανίζεται άκρως επικριτικός και δυσαρεστημένος, όχι μόνο γι’ αυτές καθεαυτές τις επιλογές, αλλά και για τη συνολική πορεία και την πολιτική που ακολουθεί στα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα της Χώρας.
Με τον μίνι αυτόν ανασχηματισμό μερικοί βολεύτηκαν με την υπουργοποίησή τους, άλλοι ξεβολεύτηκαν με την απομάκρυνσή τους, ενώ μερικοί ακόμη περιμένουν έναν ευρύτερο (ανασχηματισμό), για να βολευτούν και αυτοί με τη σειρά τους, μέχρι να φθάσει τελικά η ώρα της κάλπης. Με τα καυτά, όμως, προβλήματα των πολιτών, που τους καίνε και τους ταλανίζουν κάθε μέρα βασανιστικά, θα ασχοληθεί ποτέ κανείς απ’ την κυβέρνηση;
Θα σταθεί πλάι τους αρωγός και συμπαραστάτης ή θα νοιάζονται μόνον αν – και πότε – θα εξασφαλίσουν για πάρτη τους το επίδομα ενοικίου;
Θα προστατεύσουν επιτέλους ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του τον κατατρεγμένο λαό από τους χιλιάδες ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που διενεργούνται κάθε μήνα και απ’ τις ανθρώπινες τραγωδίες που δημιουργούνται εξ αυτών κάθε εβδομάδα σε χιλιάδες οικογένειες; Θα τον προστατεύσουν από την ανεργία που συντρίβει τον ενεργό πληθυσμό και από τη μετανάστευση που απορφανίζει χιλιάδες οικογένειες και στερεί τη χώρα από πολύτιμο στελεχικό και επιστημονικό δυναμικό;
Θα βάλουν τέλος στα λουκέτα των επιχειρήσεων και τους φόρους; Θα περιθάλψουν και θα στεγάσουν τους επαίτες, τους άοικους κι ανέστιους – μέτοικους και εντόπιους – ανά τας οδούς και τας ρύμας των πόλεων της χώρας; Θα ενισχύσουν τους μισθούς των 200 ευρώ και τις συντάξεις των 300 ευρώ;
Θα αντιμετωπίσουν αποφασιστικά και σθεναρά την έλλειψη ασφάλισης και ασφάλειας των πολιτών και θα αποτρέψουν τον κίνδυνο της ζωής και της περιουσίας τους από τους προστατευόμενους (του συστήματος) εγκληματίες της κουκούλας και τους απάχηδες των Εξαρχείων;
Με όλα τούτα τα προβλήματα της καθημερινής δυστυχίας και του ανείπωτου πόνου των πολιτών, ποιος και πότε θα ασχοληθεί αξιότιμοι, κύριε πρωθυπουργέ και κύριοι υπουργοί;
Μόλις προχθές ακούσθηκε δημόσια κραυγή απελπισίας άνεργης και πάμπτωχης οφειλέτιδας, με πατέρα ανάπηρο, πως, αν εκπλειστηριασθεί το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο της, το πατρικό της σπίτι, για μια μικρή οφειλή της, θα πάρει τον νόμο στα χέρια της! Ενώ πολίτες – οφειλέτες άνεργοι και απελπισμένοι απηύθηναν δημόσια έκκληση σε αστυνομικούς να μην αναλάβουν τον άχαρο ρόλο της έξωσης οφειλετών απ’ τα εκπλειστηριασθέντα σπίτια τους!
Προβλήματα όπως τα παραπάνω, κύριε πρωθυπουργέ, απαιτούν ειδικούς χειρισμούς για να αντιμετωπισθούν, κι όχι βέβαια χειρισμούς καταστολής και βίας, έτσι, ώστε να αποφευχθούν ενδεχόμενες κοινωνικές εκρήξεις και εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις με απρόβλεπτες συνέπειες. Γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις ωφέλιμο είναι να θυμόμαστε τη διδακτική και χρήσιμη συμβουλή του Σααδή (μέγιστου των Περσών ποιητών ) «Βασιλεύς που βάζει θεμέλια της καταπιέσεως, υπονομεύει τη βάση της ιδίας του δυνάμεως»!
* Ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης είναι δικηγόρος ε.τ.