Και πως δεν τον ονόμασαν… τόσα και τόσα ονόματα του ανήκουν και μ’ αυτά τον ξέρει και ο λαός μας. Έτσι ο Ιούλιος αναφέρεται ως Ιούλης, Δευτερόλης και Δευτερογιούλης, ως δεύτερος και κύριος μήνας του καλοκαιριού, εφόσον πρώτος μήνας του καλοκαιριού δηλαδή Πρωτόλης, Πρωτογιούλης ή Πρωτογιούνης, θεωρείται και είναι ο Ιούνιος. Γενικά στην αγροτική Ελλάδα, ο Ιούλιος ονομάζεται Αλωνάρης, Αλωνιστής, Αλωνητής, Αλωνιάτης ή Αλωνευτής, γιατί τότε γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.
Στα ορεινά της πατρίδας μας συναντάται και με την ονομασία Θεριστής, καθώς εκεί στα πιο ψυχρά κλίματα, ο θερισμός γίνεται τον Ιούλιο. Ο Ιούλιος αναφέρεται ακόμα και ως Αηλιάς ή Αηλιάτης, από τη γιορτή του Προφήτη Ηλία, ο οποίος ως έφορος των καιρικών φαινομένων, τιμάται ιδιαίτερα από τους γεωργούς. Για τον λόγο αυτό είναι συνηθισμένες σε περιπτώσεις ανομβρίας οι λιτανείες και οι παρακλήσεις προς τον Προφήτη, προκειμένου να μας στείλει την ευεργετική βροχή!
Ο Ιούλιος συνδυάζεται και με άλλους αγίους, που γιορτάζονται κατά τη διάρκειά του. Υπάρχει σχετικά η λαϊκή ρήση: “Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα”, με την έννοια, ότι από τη μέρα του Προφήτη Ηλία, αρχίζει ο τρύγος, ενώ ήδη από τη γιορτή της Αγίας Μαρίνας έχουν αρχίσει να ωριμάζουν και τα σύκα. Ο Ιούλιος εξαιτίας της καλοκαίρας που επικρατεί κατά τη διάρκειά του, προσφέρει έναν υπέροχο έναστρο ουρανό, κατάλληλο για παρατηρήσεις και ουρανογραφία. Τον μήνα αυτό φαίνονται θαυμάσια στον νυχτερινό ουρανό οι αειφανείς αστερισμοί, όπως, η Κασσιόπη, ο Κηφέας και Δράκοντας, καθώς και η Μικρή και Μεγάλη Άρκτος. Θυμαμαι ακόμα όταν ήμουν παιδί, τον έναστρο ουρανό κατά τον μήνα Ιούλιο, πολλά βράδια, όταν παρέες – παρέες ξενυχτούσαμε, στην απέραντη αμμουδιά, στο Μικρό, έναν παραθαλάσσιο οικισμό του χωριού μου, του Λαύκου, δίπλα στο χωριό Πλατανιάς.
Μια πραγματικά όμορφη και απάνεμη τοποθεσία με πολλά νερά και αρκετό πράσινο. Λέγεται, ότι οι αργοναύτες, όταν αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο τους ταξίδι από την Ιωλκό, τον σημερινό Βόλο για την Κολχίδα, προκειμένου να πάρουν το χρυσόμαλλο δέρας, πέρασαν από την παραλία του Μικρού, προκειμένου να εφοδιαστούν με νερό για το μεγάλο τους ταξίδι. Θυμάμαι με νοσταλγία αυτή την παραλία που στο βάθος της ορεινά να φαίνεται “μισοξυπνημένη με λιγοστά φώτα από τα χαράματα η Σκιάθος του Παπαδιαμάντη και ακριβώς απέναντι της αμμουδιάς αυτής, το νησί της Εύβοιας με τα πολλά χωριά, αλλά και με φάρο, στο Ποντικονήσι να αναβοσβήνει, δείχνοντας στους ναυτικούς τη σωστή πορεία. Επίσης, θυμάμαι την καθημερινή σχεδόν διαδρομή του επιβατηγού πλοίου “ΚΥΚΝΟΣ”, ένα μοναδικό σε ομορφιά σκαρί που εκτελούσε το δρομολόγιο Βόλου – Βορείων Σποράδων! Από τη μία πατρίδα όμως “πηγαίνω” στην άλλη; Τέτοιες μέρες του Ιούλη!
Ηράκλειο… κάποιες δεκαετίες πίσω και συγκεκριμένα ερχόμαστε στον Ιούλιο του 1951. Ενας βορειοδυτικός άνεμος που πνέει ευεργετικά, κατά τον αρθρογράφο της εφημερίδας “Η Δράσις”, δροσίζει μεν, αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη και αρκετή προσοχή. Η αντίθεση της ζέστης των κλειστών χώρων και γενικά των ρευμάτων, ενδεχομένως να συμβάλλουν σε οχληρά κρυολογήματα. Η αγορά της πόλεως μας σε μεγάλη αφθονία αγαθών, έχει ό,τι και αν επιθυμήσει ο καταναλωτής. Όλα τα είδη των τροφίμων υπάρχουν σε αφθονία, κυρίως τα βερύκοκα και τα αχλάδια παρουσιάζονται σε… μιλιούνια. Ακολουθεί βέβαια το καρπούζι που απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχει πληθώρα, καθώς και τα λιάτικα σταφύλια που ακόμα δεν ήρθε η ώρα τους. Τότε τα φρούτα ήταν ντόπια και όχι εισαγόμενα όπως σήμερα. Παρόλα αυτά όμως, η κοινωνία μαστίζεται από τη λύσσα και καθημερινά προσέρχονται για αντιλυσσική θεραπεία, δαγκαμένοι συμπολίτες μας. Διαρκώς ο κίνδυνος από την ασθένεια αυτή που απειλεί τους κατοίκους φαίνεται και από τις ανακοινώσεις του υγειονομικού κέντρου. Παρόλα αυτά, η εκδρομική κίνηση των Καστρινών προς την ύπαιθρο είναι ζωηρότατη. Οι παραμείναντες εντός των τειχών γέμισαν ως συνήθως τα κινηματοθέατρα και τους ανοικτούς χώρους της πόλης μας, όπου κατά τις εσπερινές ώρες “δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα”. Οι θεατρόφιλοι παρακολούθησαν αθρόοι την ερασιτεχνική παράσταση του Ερωτόκριτου στα “Τρία Πεύκα”. Για την παράσταση αυτή η εφημερίδα “Η ΔΡΑΣΙΣ” με ημερομηνία 1η Ιουλίου 1951 μας ενημερώνει. Το συγκεκριμένο άρθρο φέρει τίτλο: οι ερασιτέχνες μας και υπότιτλο: Η παράστασις του Ερωτόκριτου”:
“Στο θέατρο “Τρία Πεύκα” δόθηκε με επιτυχία ο “Ερωτόκριτος” του Βιτσέντζου Κορνάρου, κατά διασκευή του καθηγητού Ηλία Ξανθάκη, από το Καλλιτεχνικό συγκρότημα των τελειοφοίτων του Β’ Γυμνασίου Αρρένων με τη σύμπραξη ερασιτεχνών.
Το έργο επαναλαμβάνεται σήμερα σε δύο παραστάσεις (7.45’ μ.μ. και 10 μ.μ.) Η προσπάθεια τελεί υπό την προστασία της Ιεράς Μητροπόλεως Κρήτης και με τις εισπράξεις των παραστάσεων θα ενισχυθεί το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο.
Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν ο κ. Γ. Πιτσιδιανός, που είναι αξιέπαινος και για το παίξιμό του (Ρήγας) και για την καλλιτεχνική διεύθυνση της παραστάσεως, οι κ.κ. Μιχ. Γοργοράφτης (Ερωτόκριτος), Ηρακλ. Καλογερόπουλος (Πολύδωρος), Μιχ. Εληώτης (Πεζόστρατος), Πάρις Σέργιος (Διαλαλητής), Δ. Αρχοντάκης και Ηρ. Καλογερόπουλος (Αρχοντόπουλα Βυζαντίου, Κύπρου), Στυλ. Γρατσέας (καραμανίτης), Μιχ. Εληώτης (Κρητικός) και αι δίδες Καίτη Κανακουσάκη (Ρήγισσα(, Μαρίνα Ζαφειράκη (Αρετή), Μαρίνα Κώστα Δρετάκη (Νένα) που έδωσαν τους ρόλους των με γυναίκεια χάρη και ευαισθησία. Ιδιαιτέρως σημειώνουμε το πολύ δυνατό ταλέντο της Μαρίνας Δρετάκη που την προορίζει για μεγάλα επιτεύγματα στο θέατρο, αν αφοσιωθή σ’ αυτό, μαζί με την πληροφορία μας ότι πρόκειται να εγγραφεί μέλος στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου”.
Η συγκεκριμένη παράσταση εστέφθη με απόλυτη επιτυχία και την παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον το θεατρόφιλο κοινό της πόλης μας.
Ιούλιος! Ο αγαπημένος όλων μας, ο μήνας με τα περισσότερα πανηγύρια και τις γιορτές του. Με χαρές και γλέντια που ο καιρός τα επιτρέπει. Ο μόνος που σμίγει τους ανθρώπους, τους ξενιτεμένους, ο μήνας που καλωσορίζει τον καθένα στη γενέθλια γη του!