Αν «Οιδίπους» σημαίνει αυτός που έχει πληγωμένα πόδια, «Οιδίνους» είναι αυτός που έχει πληγωμένο νου. Και δεν μπορεί παρά να είναι πληγωμένος ο νους εκείνων των «ανθρώπων», που με την κακόβουλη δράση τους στην ιστορική συνοικία του Κολωνού, προκάλεσαν φρίκη, αηδία και αποτροπιασμό στο πανελλήνιο το τελευταίο διάστημα.
Ένα παιδί μόλις 11 χρόνων βιάζεται ξανά και ξανά από ένα κύκλωμα παιδεραστίας, ελάχιστα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Πάντα διατηρούσα την αίσθηση πως η βάση της κοινωνίας μας – η οικογένεια – έχει διαμορφωθεί από την εποχή του Σοφοκλή μέχρι σήμερα…
Άνθρωπος του Θεού ο κυρ Ηλίας! Υπεράνω πάσης υποψίας. Θρησκόληπτος, ευυπόληπτος, κοινωνικός, φιλάνθρωπος, οικογενειάρχης, πατριώτης και πιστός νεοδημοκράτης. Οι φωτογραφίες τον δείχνουν πάντα χαμογελαστό, να αγκαλιάζει πολιτικούς, αστυνομικούς, παπάδες, ηθοποιούς, τραγουδιστές και επιχειρηματίες. Όταν όμως έσβηναν τα φλας, του άρεσε να αγκαλιάζει 12χρονα απροστάτευτα κορίτσια…
Και δεν έμενε μόνο στην «αγκαλιά», αλλά προχωρούσε και στην κακοποίηση, την εκμετάλλευση και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασης, στην πιο τρυφερή της εκδοχή. Το μικρό κορίτσι που διάλεξε για να ικανοποιεί το αρρωστημένο πάθος του, αποτέλεσε το μέσον υλοποίησης της διαστροφής του. Έστησε ένα ολόκληρο κύκλωμα μαστροπείας για παιδεραστές, με αποκλειστικό αντικείμενο του πόθου αυτό το παιδί.
Είχε κατασκευάσει δεκάδες ψεύτικα διαδικτυακά προφίλ του κοριτσιού, τα οποία διαχειριζόταν ο ίδιος και μέσω αυτών των προφίλ «ψάρευε πελάτες», έναντι του ευτελούς αντιτίμου των 50 ευρώ. Τόσο είχε κοστολογήσει τις «υπηρεσίες» της 12χρονης μαθήτριας του Δημοτικού ο κυρ Ηλίας.
Υπηρεσίες παιδεραστίας χαμηλού κόστους, παρεχόμενες σε κλούβες, σε παντοπωλεία και σε επιβατικά αυτοκίνητα. Αλλά και οι «πελάτες» ανταποκρινόταν άμεσα. «Κύριοι» με τα όλα τους! Έμπαιναν στην ουρά οι «οικογενειάρχες» της περιοχής για μια θέση στον «παράδεισο της αθωότητας». Δεν πρόλαβαν όμως όλοι. Έτσι, οι 213 τελευταίοι και καταϊδρωμένοι έμειναν αμανάτι, με το… πενηντάρικο στο χέρι, αφού τους πρόλαβαν οι αποκαλύψεις…
Ήθελε να παρουσιάζεται ως φιλάνθρωπος, αλλά δεν ήταν. Ήθελε να τον αποκαλούν «ψηλό», αλλά δεν ήταν. ‘Ήθελε να δείχνει στον κόσμο πως είναι καλά, αλλά δεν ήταν. Ο κόσμος πάλι, όπως συνηθίζει να κάνει, δεν πήρε χαμπάρι.
Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, για μία ακόμα φορά «έπεσαν από τα σύννεφα». Αναρωτιέμαι όμως και πάλι, πόσα σύννεφα έχει πια τούτος ο ηλιόλουστος τόπος, για να χωράει η μισή Ελλάδα, κάθε φορά που «γκρεμοτσακίζεται» από αυτά; Τουλάχιστον ας βρουν κάποιο άλλο κλισέ, όχι τόσο προκλητικά μεταχειρισμένο, που να δηλώνει το μεγαλείο της άγνοιας, αλλά και της αδιαφορίας τους.
Οι αποκαλύψεις είναι ανατριχιαστικές. Η σεξουαλική κακοποίηση του 12χρονου κοριτσιού φαίνεται να ξεκίνησε από την τρυφερή ηλικία των 11 χρόνων. Είναι ένα παραμελημένο παιδί, στη ζωή του οποίου βρέθηκε χώρος και τρύπωσαν μέσα διεστραμμένοι εκμεταλλευτές, λεηλατώντας την παιδική του αθωότητα. Οι μαστροποί-παιδεραστές ξέρουν να εκμεταλλεύονται δεόντως τη φτώχεια και τη μοναξιά. Βρίσκουν τον τρόπο και τρυπώνουν μέσα στα στεγανά της γονεϊκής και κοινωνικής μέριμνας.
Στο οικογενειακό περιβάλλον της 12χρονης υπήρχαν τέτοια στεγανά. Ο πατέρας – σύμφωνα με τις μαρτυρίες – είναι τοξικοεξαρτημένο άτομο, ενώ η μητέρα είναι μια νεαρή γυναίκα, που στα 37 της χρόνια μπόρεσε και γέννησε 8 παιδιά, με διαφορετικούς μάλιστα συντρόφους, αλλά δεν κατάφερε να μεριμνήσει γι’ αυτά τα παιδιά.
Είναι φυσικό, τα εγκλήματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών να προκαλούν αποτροπιασμό, αλλά και τεράστιο φόβο στην κοινή γνώμη. Μια κοινή γνώμη που μπορεί σήμερα να είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένη και υποψιασμένη σε τέτοια ζητήματα, ωστόσο έχει την τάση να γενικεύει μεμονωμένα περιστατικά, με αποτέλεσμα να αποσπάται η προσοχή της από την εκάστοτε ξεχωριστή περίπτωση που ανακύπτει κάθε φορά.
Στα κοινωνικά δίκτυα αλλά και σε παρέες το θέμα κυριαρχεί. Κυρίως ανάμεσα σε γονείς που νιώθουν απειλή και τρόμο για τα παιδιά τους. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, οι άνθρωποι αυτοί, όχι μόνο ζητούν ακόμα αυστηρότερες ποινές, αλλά δεν διστάζουν να κάνουν λόγο, ακόμα και για επαναφορά της θανατικής ποινής για τους δράστες ή ακόμα και για αυτοδικία.
Οι ειδικοί πάντως έχουν τοποθετηθεί επ’ αυτού: «Η ποινική αντιμετώπιση των ειδεχθών εγκλημάτων στη χώρα μας είναι επαρκής, το ίδιο και οι μηχανισμοί προστασίας των ανηλίκων, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Η λύση του προβλήματος αυτού δεν βρίσκεται σε μια ανταποδοτική ποινική Δικαιοσύνη, αλλά στην ενίσχυση της επανορθωτικής της λειτουργίας και στην πρόληψη».
Το θρίλερ του Κολωνού έχει όλες τις προδιαγραφές, με κριτήριο τα νούμερα της τηλεθέασης, ώστε να εξαντλούν εκεί τον τηλεοπτικό τους χρόνο οι εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων στις τηλεοράσεις μας. Ανήλικα παιδιά ρίχνονται καθημερινά στην αρένα του θεάματος, με πρόσχημα το μεγάλο ενδιαφέρον της κοινωνίας για αυτήν την υπόθεση.
Οι κατ’ εξακολούθηση βιασμοί της 12χρονης μαθήτριας που αποκαλύφθηκαν, συνεχίζονται καθημερινά επί της οθόνης, αναπαράγοντας με λεπτομέρειες, με εικασίες και με διάφορα σενάρια, την θλιβερή αυτή υπόθεση. Εκτός όμως από το κοριτσάκι που κακοποιήθηκε, μέσα στο κάδρο αυτής της υπόθεσης, μπαίνουν και τα αδέλφια του, αλλά και τα ανήλικα παιδιά ενός από τους κατηγορούμενους παιδεραστές. Εκείνα δεν φταίνε σε τίποτα.
Στους γνωστούς πλέον «πεφτοσυννεφάκηδες», που δεν είδαν ούτε άκουσαν ποτέ τίποτα, αλλά που την ίδια στιγμή βλέπουν την κοινωνία μας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, απαντούν οι έρευνες: «Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό η σεξουαλική παραβίαση των παιδιών έχει περίπου παρόμοια ποσοστά στις διάφορες κοινωνίες, τόσο σε αστικές όσο και σε αγροτικές περιοχές, και δεν φαίνεται να αλλάζουν αισθητά συν τω χρόνω.
Η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, ότι γεμίσαμε με παιδόφιλους και με παιδεραστές (είναι διαφορετικές κατηγορίες), έγκειται στο ότι, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα θύματα βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν και να καταγγείλουν τους θύτες, ενώ παλιά, σε πιο παραδοσιακές κοινωνίες έπαιρναν το ένοχο μυστικό στον τάφο τους».
Ανέκαθεν, δυστυχώς, στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρχαν, σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι νομίζουμε, διαστροφικές σεξουαλικές συμπεριφορές ενηλίκων απέναντι στα παιδιά.
Τα δεδομένα έρευνας που εκπονήθηκε από το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας: «Ένα στα 6 παιδιά θα έχει μια τουλάχιστον εμπειρία σεξουαλικής θυματοποίησης, ενώ 1 στα 20 θα έχει μια τουλάχιστον εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης με σωματική επαφή.
Ένα στα 30 παιδιά θα έχει μια εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Ένα στα 136 παιδιά που βίωσε ανεπιθύμητες σεξουαλικές επαφές καταγράφηκε επίσημα, ενώ 1 στα 29 καταγράφηκε ως θύμα απόπειρας βιασμού». Στην Ελλάδα, το 2021 είχαμε συνολικά 19.000 αναφορές για κακοποίηση παιδιών.
Ένα είναι μόνο σίγουρο. Σε λίγο καιρό δεν θα θυμάται κανένας τίποτα από το δράμα του Κολωνού, που απασχολεί σήμερα ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Σύντομα θα έχει γίνει κι αυτό παρελθόν – όπως και όλα τα προηγούμενα – αμέσως μόλις αποκαλυφθεί το επόμενο κοινωνικό δράμα. Κι όλοι εμείς, θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που μας χαρακτηρίζει ως κοινωνία και ως Πολιτεία. Να υπερβάλουμε στιγμιαία και να ξεχνάμε γρήγορα.
https://moschonas.wordpress.com