Τι διαφορά έχουνε οι αγνοούμενοι με τους υπεύθυνους, καμία. Αν ψάχνετε για τους υπεύθυνους δε θα βρείτε κανένα, είναι αγνοούμενοι. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο και όλοι μαζί είναι ανεύθυνοι.
Αν πας στον δήμαρχο θα σε στείλει στον περιφερειάρχη, αν πας στου δασάρχη θα σε στείλει στο γραφείο πολιτικής προστασίας, αυτός θα σε στείλει στον υπουργό και ούτω καθεξής.
Είναι δηλαδή όπως το κράτος. Ολοι για όλα κατηγορούμε το κράτος και είναι σαν να μην κατηγορείς κανένα. Κανείς δεν προσβάλεται, κανείς δεν συγκινείται. Και έτσι η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο!
Καλά, δεν ξέρουνε, δεν τους κόβει, δεν ρωτάνε να μαθαίνουνε τι κάνουνε στις άλλες προοδευμένες και αναπτυγμένες χώρες; Να μάθουνε ότι εκεί έχουνε ενιαίο συντονιστικό κέντρο, ισχυρή υπηρεσία προστασίας;
Όλες αυτές οι αρμόδιες υπηρεσίες συντονίζονται λοιπόν και βγάζουνε μια ενιαία, ισχυρή και υπεύθυνη απόφαση και η διαταγή είναι διαταγή η οποία δίδεται και εφαρμόζεται αυτομάτως και έτσι έχει άμεσο αποτέλεσμα. Δηλ. χρονοτριβές και φρεναρίσματα τα οποία πολλές φορές έχουνε μακάβρια αποτελέσματα όπως αυτά που είχαμε τελευταία τα άδικα και παράδικα… πυρ και θάλασσα (χωρίς τη γυνή).
Οι ευθύνες είναι τεράστιες και ας λέει το… σκορποχώρι, οι ασυντόνιστοι, οι υπευθυνοανεύθυνοι ότι έφταιγε μόνο ο αέρας! Ο μόνος υπεύθυνος! Ο αέρας όμως δεν ευθύνεται διότι δεν έχει μυαλό όπως ξέρουμε και κατευθύνεται σε όποια κατεύθυνση του… γουστάρει.
Ο άνθρωπος όμως που έχει μυαλό, καταλαβαίνει ακριβώς από ποια σημεία θα περάσει να τα καταστρέψει και προπαντός όταν αυτός κινείται σταθερά προς μια και μόνο κατεύθυνση, δύση – ανατολή. Τότε το μυαλό του ανθρώπου, αν έχει, θα ήξερε ότι θα κατέληγε εκεί. Και εκεί κατέληξε!
Αν υπήρχε όπως είπαμε συνεννόηση, συντονισμός και γνώση, θα έπρεπε όταν η φωτιά ήτανε ακόμα μακριά στον Βουτζά ας πούμε, να συγκεντρωθούν τεράστιες δυνάμεις επίγειες και εναέριες, στην Μαραθώνια οδό και δεύτερο, μόλις ξεπρόβαινε ο πρώτος καπνός από το βουνό ή και πρωτύτερα να εκκενώσουνε τον οικισμό οι συντονισμένες ομάδες (που δεν υπήρχανε) προς την παραλία που εκεί θα είχαν φτάσει από τη Ραφήνα τα πλεούμενα (ήταν και μπουνάτσα!) και χωρίς καθυστέρηση θα τους μετέφεραν σε ασφαλές μέρος. Δεν θα άνοιγε ούτε μύτη. Αντιθέτως προέκυψε το κακό σενάριο.
Έρημοι και μόνοι στην κόλαση, αβοήθητοι βρήκανε τον φρικιαστικότερο θάνατο που έχει γνωρίσει ο άνθρωπος και όσοι κατάφεραν να κατέβουν στην θάλασσα, τα πλεούμενα από τόση μικρή απόσταση, ξεπρόβαλαν μετά από 4 ώρες!
Ακόμα και στην θάλασσα δεν μπόρεσαν να τους σώσουν όλους!