Με απόλυτη επιτυχία διοργανώθηκε η 83η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης.
Σίγουρα κάποια πράγματα δεν γίνονται με την κλήρωση. Αντ’ αυτής υπάρχει η επιβράβευση, το βραβείο δηλαδή, το οποίο ενίοτε συνοδεύεται και από ένα χρηματικό ποσό. Άλλες φορές πάλι ισχύει ο έπαινος. Το αποτέλεσμα; Όλα αυτά είναι μια αναγνώριση των κόπων και των προσπαθειών.
Βρισκόμαστε στα 1938 και η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, μέσω της Επιτροπής της, απονέμει διάφορα βραβεία και επαίνους, επιβραβεύοντας παραγωγούς, εργοστάσια, ιερές μονές, οινοποιεία, εργαστήρια αλλά και οποιοδήποτε φορέα έχει σχέση με την παραγωγική διαδικασία τόσο στο νομό Ηρακλείου, όσο και στην περιοχή της Μεσαράς. Φυσικά το σημερινό πόνημά μου αφορά στους βραβευθέντες Μεσαρίτες και ακόμα για ποια προϊόντα βραβεύθηκαν.
Χρυσό βραβείο με έπαινο και χρηματικό έπαθλο χιλίων δραχμών απέσπασε για τον ανθότυρο η Ιερά Μονή Οδηγητρίας. Χρυσό βραβείο επίσης απέσπασε η Γεωργική Σχολή Μεσαράς για το σιτάρι τύπου Μεντάνας Πολωνίας. Η Γεωργική Σχολή Μεσαράς, επινόηση του Μητροπολίτη Κρήτης Βασιλείου, όταν ο ίδιος ήταν επίσκοπος Αρκαδίας, διατηρούσε μεγάλες εκτάσεις με καλλιέργεια σιταριού.
Το χρυσό βραβείο μαζί με χρηματικό έπαθλο 800 δραχμών, απέσπασε για καλλιέργεια και παραγωγή σιταριού ο Ιωάννης Ματαλιωτάκης από το Μορόνι. Ακόμα ο Μιχαήλ Παπαδάκης από το Απεσωκάρι πήρε χρυσό βραβείο και έπαθλο 750 δραχμές από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης για παραγωγή αμυγδάλων και φυσικά για την ποιότητα της παραγωγής του. Για την ποιότητα του βίκου άλλο ένα χρυσό βραβείο δόθηκε στη Γεωργική Σχολή Μεσαράς.
Τέλος, χρυσό βραβείο για το λάδι ανάμεσα σε άλλους παραγωγούς του νομού απέσπασε ο Εμμανουήλ Πειρουνάκης από το Απεσωκάρι.
Σχετικά τώρα με την απονομή των αργυρών βραβείων έχουμε: τον Α. Σακλαμπανάκη από τα Χουστουλιανά, με έπαθλο 500 δραχμών να παίρνει αργυρό βραβείο για το σιτάρι, τον Αχιλλέα Βολονάκη από το Καστέλλι Καινουργίου να παίρνει το ίδιο βραβείο και το ίδιο χρηματικό έπαθλο, καθώς και τον Απόστολο Γ. Μανιωράκη από τον Πανασσό. Αργυρό βραβείο απέσπασε για το δίκταμο, χωρίς χρηματικό έπαθλο, ο Μιχαήλ Κακουλάκης από τη Γέργερη. Στην ποιότητα επίσης του κριθαριού, η Γεωργική Σχολή Μεσαράς πήρε αργυρό βραβείο. Αργυρό βραβείο με έπαθλο 500 δραχμών πήρε ο Εμμανουήλ Δ. Μανιδάκης από το Αντισκάρι, για την ποιότητα και παραγωγή αμυγδάλων, η Μαρία Ιατράκη από τις Σταύγιες (για το ίδιο προϊόν με το ίδιο ποσό) και ο Εμμανουήλ Ελευθερίου Σπανάκης το ίδιο βραβείο, με το προαναφερόμενο ποσό, για παραγωγή μπανανών.
Τέλος, αργυρό βραβείο με χρηματικό έπαθλο 700 δραχμών, απέσπασε για την ποιότητα τυριού ο Εμμανουήλ Φραγκιαδάκης από τη Γέργερη.
Χάλκινο βραβείο πήραν ο Εμμανουήλ Κωστάκης από τις Γκαγκάλες για το λάδι και ο Κων/νος Φ. Σπανάκης από τη Μιαμού για τα κίτρα. Τέλος, το ίδιο βραβείο με έπαθλο 300 δραχμών απέσπασε ο Ιωάννης Νικολάου Ματαλιωτάκης από το Μορόνι για τη βρώμη. Και πριν αναφερθούμε σ’ αυτούς που πήραν επαίνους, πρέπει να τονίσουμε ότι η Γεωργική Σχολή Μεσαράς απέσπασε για μια ακόμα φορά δίπλωμα και μέγα βραβείο, εκτός συναγωνισμού, για την ποιότητα και παραγωγή τυριού – γραβιέρας.
Επαίνους για τα δημητριακά και συγκεκριμένα για την ποιότητα σιταριού πήραν οι: Ιωάννης Κωνιωτάκης από τα Βασιλικά Ανώγεια, Κων/νος Στ. Ψαρουδάκης από τον Κρότο, Κωνσταντίνος Ανδουλιανάκης από το Μορόνι, Κων/νος Ιωάννου Νικολούδης από τη Γαλιά, Ευάγγελος Μπαμπιωλιτάκης και Γεώργιος Σταματάκης από τα Σκούρβουλα, Μιχάλης Ντελάκης από Λούκια, Ιωάννης Μ. Μανιαδάκης Φουρνοφάραγγο, Εμμανουήλ Αντωνίου Πικράκης από Πύργο, Εμμανουήλ Φραγκιαδουλάκης Χουστουλιανά.
Για την ποιότητα του κριθαριού επαίνους πήραν οι: Ευάγγελος Λαγουβάρδος από Σίβα Πυργιωτίσσης, Αντώνιος Εμμανουήλ Βολωνάκης από Καστέλι, Νικόλαος Ιωάννου Ματαλιωτάκης από Μορόνι, Κωνσταντίνος Ιωάννου Νικολουδάκης από Γαλιά, Στυλιανός Ζαχαριουδάκης από Πλουτή, Αντώνιος Ν. Καλεμάκης από Ζαρό, Ιωάννης Κωνιωτάκης από Βασιλικά Ανώγεια. Έπαινο για βιομηχανικά φυτά και συγκεκριμένα για την ποιότητα της μαλοτήρας και του δικτάμου πήρε ο Σ.Γ. Τσαφαντάκης από τα Βορίζια.
Ακόμα, επαίνους για τα Αμπελουργικά, δεντροκομικά και κηπευτικά απέσπασαν οι παρακάτω Μεσαρίτες: Ιωάννης Καδιανάκης από τα Πιτσίδια για αμύγδαλα, Ευάγγελος Μαυρογιαννάκης για το ίδιο προϊόν από Μαργαρικάρι, το ίδιο και ο Κωνσταντίνος Στυλιανού Τσαπάκης από Ζαρό. Ο Νικόλαος Ρουσάκης από τον Καλοχωραφίτη για τα καρύδια, ο Μιχαήλ Εμμανουήλ Σταματάκης από τα Σκούρβουλα για τα κίτρα, ο Στέφανος Ροδουσάκης από τη Γαλιά για κίτρα και ο Ιωάννης Εμμανουήλ Κεφαλάκης από την Πόμπια για τις πατάτες.
Στους επαίνους που καθιερώθηκαν για την σταφίδα σουλτανίνα απουσίαζαν οι Μεσαρίτες καλλιεργητές. Τέλος, επαίνους για κτηνοτροφικά φυτά και προϊόντα απέσπασαν οι: Γεώργιος Καραταράκης από Στάβγιες για λούμπινα, Ηρακλής Δασκαλάκης από Σίβα Πυργιωτίσσης για ρόβι, Νικόλαος Λενακάκης από Καλοχωραφίτη, για ρόβι.
Οι παραπάνω πληροφορίες προέρχονται από την ηρακλειώτικη καθημερινή και ειδησεογραφική εφημερίδα “Η ΔΡΑΣΙΣ” με ημερομηνία 25η Ιουνίου 1938, σε τρεις συνέχειες. Άλλοι εκείνοι οι καιροί, άλλες οι συνήθειες της εποχής εκείνης. Οι κόποι και ο μόχθος των ανθρώπων επιβραβεύονταν….
Κι εκείνοι… καμάρωναν για τα προϊόντα τους!
Τότε που τα εισαγόμενα ήταν ελάχιστα, τότε που οι τρόποι καλλιέργειας ήταν επίπονοι, δύσκολοι και η κούραση των ανθρώπων της γης ήταν εξαντλητική. Είχαν όμως όρεξη και θέληση, μεράκι και αγάπη για αυτό που έκαναν. Ας παραδειγματισθούμε από τις πράξεις τους!