Ο συλλογισμός τον οποίο απ’εύχεται όλος ο κόσμος μήπως πρόκειται για ένα βιολογικό πόλεμο συγκαλυμμένο έντεχνα, ή μια συνωμοσιολογία πασπαλισμένη με μπόλικα στοιχεία αληθινά ή ψεύτικα, μεταξύ ισχυρών οικονομικά Δυνάμεων, καθώς και η γενική αντίληψη ότι τίποτα στην καθημερινότητά μας δεν θα είναι το ίδιο στη νέα, μετά τον φονικό κορωναιό, εποχή, μας βάζει σε ένα τρυπάκι όπου καινούργιες σκέψεις σκοτεινές και απόκοσμες, που ποτέ δεν μας είχαν κυριεύσει στο παρελθόν, τώρα μας απασχολούν και συζητιούνται.
Άθελα, μας θυμίζουν κάποια επιδερμικά στιγμιαία συναισθήματα που έχουμε νοιώσει κατά καιρούς στις σκοτεινές αίθουσες των κινηματογράφων με ταινίες επιστημονικής φαντασίας θρίλερ, όσον αφορά το μέλλον του ανθρώπου επάνω στη Γη, στέλνοντας μηνύματα στους ιθύνοντες σε μια προσπάθεια αποτροπής της καταστροφής του.
Σκέψεις συγκεχυμένες και ακαθόριστες χωρίς να μπορούμε να διακρίνομε και να προσδιορίσουμε τι ακριβώς είναι αυτό που μας περιμένει, ποιο είναι το μέλλον της ανθρωπότητος και από τι κανόνες θα διέπεται η ζωή μας. Κανόνες τους οποίους δεν γνωρίζουμε ποιος ή ποιοι μας τους επιβάλλουν, άν μας τους επιβάλλουν, οι οποίοι θα διαπερνούν οριζοντίως τους λαούς δημιουργώντας Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα οφείλει πια να πάρει «στα χέρια του» το πηδάλιο των εξελίξεων, παραμερίζοντας τα όποια συμφέροντα, προς όφελος των κοινωνιών, τοποθετώντας στο επίκεντρο της ανθρωπότητας τον άνθρωπο, εξασφαλίζοντας και παγιώνοντας την Υγεία του και την προοπτική του, βελτιώνοντας την τόσο διαταραγμένη ποιότητα της ζωής του. Να απολογηθεί εξασφαλίζοντας έτσι την συναίνεση των λαών για την απραξία του επί του πρακτέου και ευκταίου, για την απουσία των μη πεπραγμένων κατά τις μέχρι τώρα θητείες του.
Οι ανταγωνισμοί και οι πόλεμοι των ισχυρών κρατών για την επικράτηση των αγορών, των εξοπλισμών, τον ορυκτό πλούτο απανταχού της Γης, δεν οδηγούν στην ευτυχία των πληθυσμών, ούτε των ιδίων και των απογόνων τους. Μοναδική λύση είναι η απάλειψη της καχυποψίας και πλεονεξίας που τους ωθεί και επιβάλλει τους όρους του ο ένας στον άλλο. Και ως γνωστόν όταν παλεύουν μεταξύ τους οι ελέφαντες την πληρώνουν τα βατράχια.
Η διαμάχη μεταξύ των ισχυρών προσομοιάζει με δύο άτομα που εν πτήσει προσπαθεί ο ένας να εξουδετερώσει τον άλλο μέχρι θανάτου, ε νώ το σκάφος έχει ήδη πάρει κλίση για να συντριβεί στο έδαφος και οι αντίπαλοι να εξαλειφθούν με διαφορά ολίγων στιγμών.
Η ανάγκη του περιορισμού της παγκοσμιοποίησης φαίνεται ότι έχει γίνει ορατή δια «γυμνού οφθαλμού» και είναι καιρός να συμμαζευτεί, η δε αλλαγή της κλιματικής αλλαγής, συνέπεια μιας ασύνετης διαχείρησης των ενεργειακών υλικών, ακόμα πιο ορατή, θα πρέπει να μη φθάσει στο σημείο της μη επιστροφής στην κανονικότητα, αφού εκεί μας περιμένουν τα κοφτερά δόντια του αγνώστου μέλλοντός μας. Καταστροφή του Πλανήτη μας σημαίνει καταστροφή του ανθρώπου και των έργων του, κάθε πολιτισμού που ανέπτυξε κατά καιρούς, Επιστήμες Τέχνες Τεχνολογία.
Ο άνθρωπος παρ’όλα τα επιτεύγματά του στο διάστημα, δεν έχει προλάβει να επισημάνει ένα νέο πλανήτη «ανθρώπινο» για την ασφαλή μετοίκησή σε περίπτωση επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσής του στη Γη, όπως σοφά μας προειδοποίησε πριν «φύγει» ο μεγάλος Στίβεν Χόκινγκ.
Η γεφύρωση μεταξύ των κρατών,και η αλληλεγγύη, είναι αναγκαία λύση για την ομαλή συνέχιση της διαδρομής των λαών, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Τρίτου λεγόμενου Κόσμου, αν θέλομε να συνεχίσει να περιφέρεται η Γη μας γύρω από τον Ηλιο, εμείς να απολαμβάνομε τα μοναδικά αγαθά της και ο Ήλιος να μας χαρίζει χωρίς φειδώ την ζεστασιά του.
* Ο Γιώργος Λυδάκης είναι φαρμακοποιός