Η ιστορία του κάθε λαού είναι επίσης και η ιστορία της παραφροσύνης του
Λίγο πριν το θάνατό του, ο μεγαλύτερος ίσως κριτικός λογοτεχνίας Χάρολντ Μπλουμ εμπιστεύτηκε μία ανάμνησή του στον συγγραφέα του βιβλίου Τζόσουα Κοέν. Η εν λόγω ανάμνηση αφορούσε τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος και φιλοξενήθηκε μαζί με τη σύζυγο και τα τρία του παιδιά από τον Μπλουμ στο σπίτι του.
Το ότι τους χώριζε ιδεολογικό χάσμα, οδήγησε τις δύο οικογένειες σε εξωφρενικές καταστάσεις. Έτσι, διαβάζοντας κανείς το μυθιστόρημα «Οι Νετανιάχου», καταλαβαίνει το αμφιλεγόμενο και ακραίο κέντρο της σημερινής ισραηλινής πολιτικής.
Βρισκόμαστε λοιπόν στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στο επινοημένο κολλέγιο Κόρμπιν, όπου ο πανεπιστημιακός δάσκαλος αμερικάνικης ιστορίας Ρούμπεν Μπλουμ, ένα λογοτεχνικό alter ego του Χάρολντ Μπλουμ, λόγω και της εβραϊκής του καταγωγής, αναγκάζεται από τον πρύτανη να παρέχει φιλοξενία σε έναν άσημο ισραηλινό ιστορικό, τον Μπεν-Σιών Νετανιάχου, προκειμένου εκείνος να περάσει μία αξιολόγηση πρόσληψης ως καθηγητής εβραϊκής ιστορίας.
Το θέμα του διδακτορικού του Νετανιάχου αφορά τους κρυπτο-εβραίους της Ιβηρικής χερσονήσου την εποχή της Ιεράς Εξέτασης. Από ‘κει ορμώμενος και ως οπαδός του ρεβιζιονιστικού σιωνισμού αναπτύσσει μία θεωρία, η οποία υποκαθιστά την ιστορία με τη θεολογία και τα γεγονότα με τις πεποιθήσεις.
Έχουμε δηλαδή μία θεολογικοποιημένη αντι – ιστορία, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η εβραϊκή συνθήκη του να είσαι ο εκλεκτός, ένας εκλεκτός όμως που πεπρωμένο του είναι η σφαγή του ανά τους αιώνες. Υπάρχει δηλαδή μία σαφής πολιτικοποίηση του εβραϊκού ζητήματος μέσα από το μεταφυσική αντίληψη ότι η εβραϊκή ιστορία κάνει επαναλαμβανόμενους κύκλους, πυρήνας των οποίων είναι η εξόντωση του εβραϊκού λαού.
Σύμφωνα με τα ακαδημαϊκά κριτήρια, ο Νετανιάχου δεν είναι ιστορικός, αλλά εκπρόσωπος μιας ψευδοεπιστήμης, αφού το διδακτορικό του το έχει πάρει από μία θεολογική σχολή ενώ το όχι πραγματικό του επώνυμο σημαίνει «θεόσταλτος».
Όσο σαν χαρακτήρας είναι απαίσιος, υπερβολικός, ζηλιάρης, από τους ανθρώπους εκείνους που μόνο παίρνουν, ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους και θέλει χειροκροτητές. Σε ένα δε παραλήρημα μεγαλείου νιώθει υποτιμημένος, μειωμένος και προσβεβλημένος από τον τρόπο που τον αντιμετωπίζει τόσο ο ανοιχτόμυαλος και φιλελεύθερος Μπλουμ όσο και οι άλλοι συνάδελφοί του.
Το βιβλίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα σατιρικό, χιουμοριστικό campus novel με έμφαση στην ιστορία και την πολιτική του Ισραήλ και του σιωνισμού.
Το δε γεγονός ότι ο συγγραφέας κοροϊδεύει και διακωμωδεί τον πατέρα Νετανιάχου, δεν αποτέλεσε εμπόδιο, ύστερα φυσικά και από σχετική προπαγάνδα, εκείνος να ονομαστεί ως ο πατέρας των αμερικανοϊσραηλινών σχέσεων – «ο άνθρωπος που εισήγαγε την έννοια της εβραϊκής ψήφου στην αμερικάνικη πολιτική σκηνή».
Η οικογένεια αποτέλεσε τελικά δυναστεία και κυριάρχησε στα πολιτικά πράγματα του Ισραήλ. Πάντως μέσα από την περιγραφή ενός μπάχαλου που προκάλεσε η τραγελαφική οικογένεια Νετανιάχου στην οικογένεια Μπλουμ κατά το μακρινό παρελθόν, σήμερα έχουμε τελικά ένα επίκαιρο ανάγνωσμα που απέσπασε το Pulitzer2022.