Ο κύριος Τρύφων, παλιός δάσκαλος της νοηματικής, σπάνιος επισκέπτης στο καφενείο, άνθρωπος μορφωμένος, ακούοντας την συζήτηση, πήρε ξαφνικά ο ίδιος τον λόγο και άρχισε να αγορεύει.
-Ο Τραμπ, πριν από τις εκλογές στην χώρα του, έλεγε πως, αν αυτός εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ, θα σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε μια μέρα. Όμως τώρα που πραγματικά εκλέχτηκε, και πριν ακόμη ορκιστεί στις 20 Ιανουαρίου ως πρόεδρος στην πατρίδα του, ξαφνικά φαίνεται να σκοπεύει να ξεκινήσει ο ίδιος νέες αναστατώσεις.
Ακολουθώντας το δόγμα Make America great again φαίνεται να απαιτεί προσάρτηση στην Αμερική του Καναδά, του Παναμά, της Γροιλανδίας την οποία ζητεί εκβιαστικά να αγοράσει από την Δανία… Ο Τρυντό, πρωθυπουργός του Καναδά, ήδη δήλωσε παραίτηση, ίσως προβλέποντας αβάστακτες πιέσεις, μπερδέματα και κινδύνους. Ο Παναμάς φυσικά αρνείται. Και η Δανία απαντά ότι η Γροιλανδία δεν είναι προς πώληση.
Ας υποθέσομε λοιπόν ότι ο Τραμπ μένει ανυποχώρητος στις απαιτήσεις του και ότι οι κινδυνεύοντες ζητούν συμμαχία και βοήθεια από άλλους δυνατούς. Αν λοιπόν εμπλακούν στις συγκρούσεις έθνη δυνατά, όπως είναι οι Ρώσοι (τους ενδιαφέρει ιδίως η ναυσιπλοΐα γύρω από τον βόρειο πόλο) και οι Κινέζοι, ο μη γένοιτο, με τα μέσα καταστροφής και εξοντώσεως τα οποία έχουν αυτοί αποθηκευμένα, είναι ικανοί να καταστρέψουν την οικουμένη ολόκληρη.
Αρμαγεδών! Προσέξτε! Οι λαοί της Γης πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία. Να αποφεύγουν τους πατριδοκάπηλους πολεμοχαρείς ηγέτες. Να εκλέγουν ως κυβερνήτες άτομα, που τα πλούτη του έθνους τους θέλουν να τα ξοδεύουν μόνο για την ευημερία των υπηκόων τους. Και όχι να τους τα στερούν για να κατασκευάσουν όπλα προς εξόντωση συνανθρώπων τους.
Στην εποχή μας, με τα μέσα που έχουν εφεύρει οι επιστήμονες, όλοι οι κάτοικοι της Γης, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας, έχομε γίνει γνωστοί και φίλοι μεταξύ μας όλοι. Με τις τηλεπικοινωνίες τούς βλέπομε σαν να είναι δίπλα μας, και αυτοστιγμεί μαθαίνομε ο ένας τις χαρές και τις λύπες του άλλου, τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες τους, ό,τι γενικώς τους συμβαίνει.
Και χαιρόμαστε ή λυπούμαστε μαζί τους, όπου κι αν αυτός ο άλλος βρίσκεται, σαν να είναι συγγενής μας. Μην παρασυρόμαστε από φιλόδοξους ηγέτες, που σκοπό τους έχουν να αφήσουν στην ιστορία όνομα με δόξα νίκης, με φήμη εξοντώσεως αντιπάλου και αρπαγής των αγαθών που ο άλλος είχε δικά του. Με το να εφευρίσκομε και να κατασκευάζομε όπλα, με τα οποία εξοντώνομε τους άλλους για να αρπάξομε εμείς τα αγαθά τους, η ανθρωπότητα δεν πρόκειται να ευδοκήσει.
Αντί για όπλα εξοντώσεως των συνανθρώπων μας, να κατασκευάζομε έργα ανακουφίσεως και βελτιώσεως των συνθηκών ζωής των συνανθρώπων μας απανταχού της Γης. Σ΄ αυτά να δαπανούν οι ηγέτες τα πλούτη των λαών που κυβερνούν. Όχι στην κατασκευή όπλων εξοντώσεως αντιπάλων, που φέρνουν θάνατο και καταστροφή.
Και στο τέλος μένει η θλιβερή δόξα του καταστροφέα ηγέτη που τελικώς νίκησε. Κακή είναι η νίκη η πληρωμένη με θανάτους, καταστροφές και δημιουργία δυστυχίας. Μόνο με την ειρήνη, την φιλία, την αγάπη του ενός προς τον άλλο προοδεύει η ανθρωπότητα. Οι ηγέτες δεν πρέπει να επιδιώκουν την δόξα του πολέμου.
Πρέπει να καλλιεργούν την εν ειρήνη συμφιλίωση. Την αγάπη του ενός λαού προς τον άλλο. Οι λαοί της οικουμένης πρέπει να αγαπούν αλλήλους. Μην παρασύρονται από φιλόδοξους άρχοντες, που επιδιώκουν πολέμους για να δοξαστούν…
Και όλοι στο καφενείο που προσεκτικά τον άκουγαν έτσι να αγορεύει, σαν αρχαίος ρήτορας στην “εκκλησία του δήμου”, κουνούσαν σκεφτικοί τα κεφάλια τους και αναρωτιόντανε “Μπορεί ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο;” Ίσως.