Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν ως τάμα να επισκεφθούν τους Αγίους Τόπους για να νοιώσουν το θείο και να ικανοποιήσουν το θρησκευτικό τους συναίσθημα.
Το δικό μου καλοκαιρινό τάμα είναι αν επισκεφθώ τα Ρούστικα κάθε καλοκαιρινό Αύγουστο για να συναντήσω δύο πολύτιμους φίλους, που γνωρίζω από το 1983 όταν ήμουν υπεύθυνος του γραφείου Τύπου της μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Πρόκειται για την Jeannette et Pierre Boulay. Την Ζανέτ και τον Πιερ Μπουλέ από προάστιο του Στρασβούργου το Σιλτιχάϊμ. Η Ζανέτ διετέλεσε καθηγήτρια κλασσικής φιλολογίας και μια περίοδο ήταν επί κεφαλής 25.000 καθηγητών και επιστημόνων που αγωνιζόταν για τη διατήρηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών στην γαλλική εκπαίδευση.
Ο Πιερ διετέλεσε καθηγητής αγγλικής φιλολογίας και όταν τον γνώρισα στο Συμβούλιο της Ευρώπης ήταν εκπρόσωπος των οργανισμών και συλλόγων για την υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Φιλομαθέστατοι, φιλότιμοι, φιλόξενοι και λάτρεις της Ελλάδας, όπου έρχονται από το 1979.
Η Ζανέτ είναι και εξαίρετη μαγείρισσα γιατί στο σπίτι τους έχω φάει τον καλύτερο μουσακά που έχω φάει έως τώρα αλλά και την καλύτερη τοπική σπεσιαλιτέ την Σουκρούτ.
Στα Ρούστικα έρχονται κάθε καλοκαίρι από το 2003. Τους τα είχε συστήσει το μέλος των “Φίλων του Λουξεμβούργου” και δυναμικό στέλεχος τότε του τοπικού τουρισμού, ο Χάρις Κακουλάκης το 2001.
Τότε που η κυρία Μπουλέτ είχε συμμετάσχει στο Παγκόσμιο συνέδριο για την ελληνική γλώσσα που είχε οργανωθεί στις Γούβες από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση Ηρακλείου με διευθυντή τότε τον δραστήριο και ικανό Παντελή Μπικάκη σε συνεργασία με το γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λουξεμβούργο. Και δεν έρχονται κάθε καλοκαίρι μόνο αυτοί αλλά και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.
Η κόρη τους μάλιστα Άννα, διευθύντρια σε γαλλικά λαοφιλή περιοδικά και πρώην δημοσιογράφος στη Liberation και ο σύζυγος και συνάδελφός της στην ίδια εφημερίδα Φιλίπ, έχουν κτίσει ένα θαυμάσιο σπίτι στα Ρούστικα όπου περνούν αρκετές ημέρες μες στο χρόνο, μόνοι τους, με τα παιδιά ή με φίλους τους.
Εκεί ήταν και φέτος ο γιος τους Νικόλας με τη σύζυγό του Στέλλα και τα παιδιά τους, δικηγόροι και οι δύο στο Παρίσι.
Δεν πηγαίνω να τους δω μόνο εξ αιτίας της αγάπης τους για τη χώρα και τον τόπο μας, αλλά και γιατί κάθε φορά κάτι καινούριο έχω να μάθω για την περιοχή.
Στην ιστοσελίδα μάλιστα του συλλόγου Αλσατία -Κρήτη www.alsace-crete:eu και ιδιαίτερα στο πλέον των 500 σελίδων ηλεκτρονικό βιβλίο αφιερωμένο στη γνωριμία της Κρήτης, υπάρχει ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στα Ρούστικα που έχει συντάξει η φίλη μας η Ζανέτ.
Αξεδίψαστοι σε γνώση και μάθηση σκέφτηκα αυτή τη φορά πως θα εκτιμούσαν πολύ μια επίσκεψη στο Μουσείο της Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη. Έτσι το περασμένο Σάββατο το πρωί επισκεφθήκαμε αυτό το κόσμημα για τα Χανιά, την Κρήτη και την Ελλάδα.
Χάρις στην εξαίρετη ξεναγό κυρία Μυρτώ Κοντομιτάκη πέρασαν δύο ώρες να ακούν και να ρωτούν για όλα εκείνα τα θαυμάσια για την ιστορία της Τυπογραφίας και τη μοναδική ιστορία Γραφής του τυπογράφου-καλλιτέχνη Αντώνη Παπαντωνόπουλου και τις εν γένει ποικίλες και παιδαγωγικές δραστηριότητες του Μουσείου.
Πριν από την επίσκεψή τους είχα δώσει να διαβάσουν το γαλλικό κείμενο που είχα γράψει για το Μουσείο και που είχε δημοσιευθεί στο πολιτιστικό ένθετο Kulturissimo της καθημερινής εφημερίδας του Λουξεμβούργου Tageblatt.
Ακούοντας και τα όσα τους είπε η προικισμένη ξεναγός Μυρτώ Κοντομιτάκη άρχισαν να διατυπώνουν μια σειρά ιδέες για συνεργασίες με πνευματικούς φορείς στους οποίους συμμετέχουν στο Στρασβούργο.
Ο κύριος Πιερ ανέλαβε να στείλει τις ιδέες και τις προτάσεις αυτές γραπτά στην διευθύντρια και ξεναγό κυρία Κοντομιτάκη.Επί τέλους κι εγώ κάτι τους έμαθα ως ένα μικρό αντάλλαγμα των όσων μου μαθαίνουν κάθε φορά που τους επισκέπτομαι.
Για μένα ήταν ακόμη μια επίσκεψη στο θαυμάσιο αυτό Μουσείο για το οποίο μια επίσκεψη δεν είναι καθόλου αρκετή. Κάθε φορά σου αποκαλύπτει και κάτι καινούριο, ύμνο στην ανθρώπινη διάνοια, δημιουργία, μεγαλείο και μνήμη.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι δεκάδες σχολεία από την Κρήτη, την Ελλάδα και το εξωτερικό το επισκέπτονται συνεχώς. Μετά από εμάς άλλωστε μια μεγάλη παρέα με νέους αλλά και από τις υπόλοιπες ηλικίες μας διαδέχθηκε και ξενάγησε η δημοσιογράφος κυρία Ελένη Φουντουλάκη.
Το να περνάς δύο μέρες με τους εξαίρετους αυτούς φίλους είναι μια πραγματική απόλαυση και τόνωση της αλληλοεκτίμησης, του αλληλοσεβασμού και της φιλίας.
Μια μοιρασιά που όσο τη μοιράζεσαι πλουταίνεις και αυξάνεται.