Νόμος Νο 1: Ο ηγέτης μιας χώρας ή ο δικτάτορας μιας χώρας ή ο εκλεγμένος … δικτάτορας μιας χώρας (ονόματα δεν λέμε), πρώτα ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της χώρας του και στη συνέχεια, ανάλογα με τα τρέχοντα γεγονότα, ασχολείται με τις άλλες σχέσεις, τις συμμαχίες, τις διμερείς συμφωνίες κ.λπ. Νόμος αλά Γκρεκ: Όποιος δεν είναι με το μέρος μας είναι με το μέρος του εχθρού μας· ή, άλλη διατύπωση: Όποιος δεν είναι με το μέρος μας είναι φασίστας, ναζί, κομμουνιστής, ανθέλληνας και ό,τι άλλο! Φτάνουμε στις μέρες μας, με την προκλητική στάση της Τουρκίας, τις απειλές, την τακτική καρότο – μαστίγιο, τους περιπάτους του σεισμογραφικού Ορούτς Ρέις και της συνοδείας των πολεμικών πλοίων.
Ο όρος «Γαλάζια Πατρίδα» έχει μπει για τα καλά στο λεξιλόγιό μας και δεν είναι τίποτε άλλο από την τουρκική εκδοχή, το γνωστό από τη ρωμαϊκή περίοδο αλλά και από δεκαετία του τριάντα, δηλ. το «Mare Nostum» του Μουσολίνι. Αυτά, για μια γεύση από θάλασσα… έχουμε και τον αέρα, όπου η Τουρκία έχει εδώ και χρόνια de facto μηδενίσει την έννοια του FIR δηλ. εκείνη του εναερίου χώρου μας, με τις καθημερινές πτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων πάνω από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Η κατάσταση δεν είναι απλή. Αυτό οφείλεται και σε ένα μεγάλο ποσοστό στην αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, στο παρελθόν· αδράνεια που με τη σειρά της οφείλεται αφενός στην πολυπλοκότητα του θέματος, στην αριθμητική υπεροχή των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας και στην απειλή του casus belli, που έθεσε η Τουρκική Βουλή το 1995.
Ο λατινικός αυτός όρος, όπως τέθηκε, σημαίνει ότι, αν η χώρα μας επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια (που έχει το δικαίωμα) και μετατρέψει το Αιγαίο σε μια κλειστή θάλασσα, η Τουρκία θα το θεωρήσει «αιτία πολέμου» (casus belli). Από το 1931 για τον εναέριο χώρο, ισχύουν τα 10 ναυτικά μίλια.
Έτσι, έχουμε το περίεργο (αλλά ευεξήγητο) φαινόμενο: ένα ελικόπτερο, που βρίσκεται πάνω σε ένα πλοίο, σε απόσταση π.χ. οκτώ (8) ν.μ. από τις ελληνικές ακτές, είναι νόμιμο, επειδή στη θάλασσα η επιτρεπόμενη απόσταση είναι τα 6 ν.μ. Μόλις, όμως, το ελικόπτερο σηκωθεί έστω και 1 μέτρο από το σκάφος, οπότε βρίσκεται στον αέρα, έχει παραβιάσει τον εναέριό μας χώρο, δηλ. την απόσταση των 10 ν.μ. καθότι απέχει μόνο 8 ν.μ. από τις ακτές μας.
Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, με δύο άλλους αλληλένδετους παράγοντες. Ο ένας είναι ο εντοπισμός κοιτασμάτων ορυκτών υδρογονανθράκων, στην ανατολική Μεσόγειο και ο άλλος είναι ο καθορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), δηλ. του θαλάσσιου τεμαχίου, μέσα στο οποίο κάθε χώρα μπορεί, με βάση τις συμφωνίες και το Διεθνές Δίκαιο, να εκτελεί έρευνες ή/και να αντλεί πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
Η Κύπρος έχει συμφωνήσει στον καθορισμό ΑΟΖ με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ… Στο σημείο αυτό μπαίνει και η Τουρκία στο παιχνίδι, μη μπορώντας να φανταστεί ότι δεν θα είχε μερίδιο στο κοίτασμα των 400 δις δολαρίων, που βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο και ορίζεται από την Ελλάδα, Αίγυπτο, Ισραήλ και Κύπρο. (…και μην ξεχνάμε: Νότια της Κρήτης έχουμε το Νότιο Κρητικό Πέλαγος! Το Λιβυκό πέλαγος αρχίζει κάπου στο μέσο της απόστασης και η γραμμή απομένει να καθοριστεί!!!).
Δύο παρατηρήσεις… Έχουμε ταυτίσει την τουρκική προκλητικότητα με το πρόσωπο του προέδρου της Ταγίπ Ερντογάν, με τη θρασύτητα των ανακοινώσεών του και την απαράδεκτη για πολιτικό ηγέτη εκφορά του λόγου του. Λοιπόν, όποιος και αν ήταν ο ηγέτης της Τουρκίας, στη χρονική αυτή περίοδο, η συμπεριφορά και οι απαιτήσεις του θα ήταν οι ίδιες και μεγαλύτερες, με μόνη διαφοροποίηση στον τρόπο της εκφοράς τους· κι αυτό, επειδή η Τουρκία έχει μια καλά δομημένη εξωτερική πολιτική, την οποία ακολουθεί με συνέπεια και αποφασιστικότητα, όπως όλα δείχνουν. Μη μένουμε, λοιπόν, στη φιγούρα που λέγεται Ερντογάν και στα «γαλλικά» με τα οποία αρέσκεται να εκφράζεται.
Δεύτερη παρατήρηση: Το Ορούτς Ρέις δεν κάνει κανενός είδους έρευνες, ακόμα και αν ήταν εφοδιασμένο με τα κατάλληλα μηχανήματα και το ανάλογα εκπαιδευμένο προσωπικό. Όλος ο χώρος της Ανατολικής Μεσογείου έχει χαρτογραφηθεί εξονυχιστικά, από εξειδικευμένες πολυεθνικές εταιρείες και ο καθένας μπορεί να προμηθευτεί τους χάρτες και τις γεωλογικές μελέτες για το χώρο που τον ενδιαφέρει. Το πλοίο αυτό εκτελεί προγραμματισμένο δρομολόγιο, μέσα στο χώρο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μαζί με τα πολεμικά πλοία που το συνοδεύουν.
Είναι το δόλωμα της γείτονός μας, που κι αν δεν «πιάσει ψάρι», έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα (ή έχει επιδείξει την ικανότητα) να «αλιεύει» ανενόχλητο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Με λίγα λόγια, την Τουρκία την ενδιαφέρει να γίνει η κίνηση, να διαγραφτεί η προκλητική διαδρομή της … νηοπομπής! Και τελικά, προκύπτει άλλο ένα δικό μας λάθος… Έχουμε δει στις τηλεοπτικές συζητήσεις χάρτες και χάρτες. Ποιος είναι ο χάρτης όπου φαίνεται ποια είναι τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας;
Γερμανία… Από πολλούς εκφράστηκε η δυσαρέσκεια για την «αμφισημία» της Angela Merkel, στο μεσολαβητικό ρόλο που έπαιξε, για να πέσουν οι τόνοι και να αποφευχθεί θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Όλοι, όμως, γνωρίζουν πως ο εκάστοτε μεσολαβητής, πρέπει να είναι (ή να δείχνει) ουδέτερος, προκειμένου να φέρει κοντά τα μέρη που αντιδικούν. Πέρα τούτου, έχει ταχθεί ξεκάθαρα (ως ηγέτης χώρας της Ε.Ε.) υπέρ της Ελλάδας.
Κι αν κάποιος τρέφει μια πάγια αντιπάθεια για το πρόσωπο, της επί τρεις θητείες Καγκελαρίου, ας ξαναδιαβάσει το Νόμο Νο 1… η Γερμανία, στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας της (με εξαίρεση εκείνη του Β! Παγκ. Πολέμου), υπήρξε η χώρα με τους περισσότερους φιλέλληνες… όλοι λάτρεις της αρχαίας Ελλάδας και του πολιτισμού της (Γκαίτε, Χέλντερλινγκ, φον Χούμπολτ, Λουδοβίκος Α! της Βαυαρίας … Όττο δηλ.
Όθων, μετέπειτα βασιλιάς κ.ά.). Ειδικά, στις μέρες μας, με αφορμή την καταστροφή από πυρκαγιά της Μόριας, σε εξήντα (60) πόλεις της Γερμανίας έγιναν μαζικές πορείες, με αίτημα η Γερμανία καθώς και άλλες χώρες της Ε.Ε. να δεχτούν πρόσφυγες και μετανάστες από την Ελλάδα. Πορείες αυθόρμητες και όχι υποκινούμενες, που δεν έγιναν σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα! Τέλος… πάμε, ποτέ, ταξίδι σε μια χώρα που αντιπαθούμε; Οι Γερμανοί είναι η μεγαλύτερη ομάδα τουριστών στη χώρα μας.
Γαλλία… Χαιρόμαστε που η Γαλλία, με τον πρόεδρο Μακρόν, υποστηρίζει εύγλωττα και σταθερά τις ελληνικές θέσεις, στην αντιπαράθεσή της με την Τουρκία.
Αν και όλοι οι ηγέτες της Ε.Ε. άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο θερμά, υποστηρίζουν τη χώρα μας και αφού ξαναδιαβάσουμε την εισαγωγή του άρθρου, θα δικαιολογήσουμε την επικείμενη αγορά φρεγατών και μαχητικών Rafale της Dassault (πρώτη φορά ακούμε γι’ αυτά –οι μη ειδικοί!) από τη Γαλλία. Να θυμηθούμε, όμως, και την αλλαγή στην πολιτική της, που συνετέλεσε στη Μικρασιατική καταστροφή; (Νόμος Νο 1).
Ουδείς αναμάρτητος… Εκείνο, όμως, που δεν έχει ακόμα γραφτεί επαρκώς και εξηγεί την κορύφωση της φιλελληνικής στάσης της Γαλλίας είναι το γεγονός, ότι ο Μακρόν επιδιώκει, με τις παρεμβάσεις του, να αναβαθμίσει το ρόλο του, ως ο μοναδικός και αδιαμφισβήτητος ηγέτης στην Ε.Ε. μια και η Angela Merkel σε λίγο αποχωρεί από την πολιτική. Με τη Γαλλία να είναι η πρώτη στρατιωτική δύναμη στην Ε.Ε. (μετά την αποχώρηση της Βρετανίας), υπάρχει και αυτή η προοπτική. Θα τα καταφέρει;