Είναι λάθος να θεωρούμε ότι, μετά τις εκλογές στις 24 Ιουνίου στην Τουρκία, ο Εντογάν έγινε πανίσχυρος ηγέτης. Διότι ασφαλώς αυτός έχει και κάποιες αδυναμίες.
Έχει εσωτερικούς εχθρούς, ανθρώπους που τον μισούν. Διότι κρατά φυλακισμένους περισσότερους από 160.000 πολίτες, έχει κλείσει ανεξάρτητες εφημερίδες, έχει κλείσει τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, έκλεισε εκατοντάδες πολιτικές οργανώσεις… Φυσικό είναι όλοι αυτοί που καταδιώχτηκαν, καθώς και οι συγγενείς αυτών, να αισθάνονται αντιπάθεια και μίσος προς το πρόσωπό του.
Συνεπώς δεν είναι ακριβές να λέμε ότι ο Ερντογάν, αφού καταργεί και τον θεσμό του πρωθυπουργού, γίνεται ένας ακλόνητος μονάρχης στην χώρα του.
Εξάλλου το κόμμα του, Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), δεν κέρδισε μόνο του τις τελευταίες εκλογές. Χρειάστηκε την υποστήριξη των Γκρίζων Λύκων του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (ΜΗΡ).
Και μάλιστα το κόμμα του Ερντογάν (ΑΚΡ) πήρε μόνο το 42,5% των ψήφων, δηλαδή εφτά τοις εκατό κάτω από το ποσοστό που είχε πάρει στις προηγούμενες ακριβώς εκλογές στην χώρα του. Δηλαδή η δύναμη του Ερντογάν έχει πέσει.
Το υπόλοιπο ποσοστό, για να φτάσει στο 52,5%, με το οποίο τελικώς εξελέγη με τις εκλογές στις 24 Ιουνίου, συμπληρώθηκε από το κόμμα των Γκρίζων Λύκων (ΜΗΡ) του εθνικιστή Ντεβλέτ Μπαχτσελή, με τον οποίο ο Ερντογάν συνεργάστηκε.
Και ασφαλώς ο Μπαχτσελή καταλαβαίνει τι ο Ερντογάν του χρωστάει. Καταλαβαίνει την δύναμη που θα έχει στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε. Ο Ερντογάν δεν θα μπορεί να πράξει τίποτε χωρίς την συγκατάθεση του Μπαχτσελή. Και φαίνεται ότι ο Μπαχτσελή έχει ακραίες ιδέες.
Και έχει σκοπό να ζητήσει πολλά, που θα φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ερντογάν. Ο συνασπισμός τους δεν θα έχει ζωή ανέφελη. Πάρτε παράδειγμα από την συμβίωση Τσίπρα – Καμμένου.
Εξάλλου ο Ερντογάν θα πρέπει να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα της οικονομίας της Τουρκίας. Με τις μεγάλες δαπάνες για εξοπλισμούς, με τα πολεμικά μέτωπα που η Τουρκία έχει ανοίξει, η οικονομία του κράτους γίνεται ασταθής, η τουρκική λίρα συνεχώς υποτιμάται, ο πληθωρισμός αυξάνεται.
Και από την άλλη ο Μπαχτσελή ζητά όλο και περισσότερους εξοπλισμούς, όλο και μεγαλύτερη πολεμική δραστηριότητα στο μέτωπο της Συρίας, σκληρότερα μέτρα εναντίον των Κούρδων και λιγότερες φιλίες με τις χώρες του ΝΑΤΟ.