Άμα σμίξει μια παρέα παντρεμένων γυναικών θ’ ακούσεις να λένε ότι είναι σκληροί και τους φοβούνται, ότι δεν τις καταλαβαίνουν, ότι δεν τους δίνουν την πρέπουσα σημασία οι άνδρες τους, ότι δεν τις συνεννοούνται κ.λπ. Αν ακούσεις και τους άνδρες θα λένε κι αυτοί τα δικά τους βάσανα, ότι είναι γκρινιάρες, επιθετικές, για έλλειψη καλών τρόπων συμπεριφοράς κ.λπ. Μήπως κάνουν… κοπλιμέντα; Μακάρι να ήτανε…
Όσο κι αν προσπαθούνε τα δύο φύλα ν’ αλλάξουν ν’ αντιστρέψουν όλα αυτά, πολύ δύσκολα θα τα καταφέρουν. Γιατί όμως; Γιατί τα δύο φύλα είναι διαφορτικά όντα και μόνο αν το καταλάβουν αυτό, να γνωρίσουνε τις διαφορές που τους χωρίζουν και να τις διορθώνουν, θα κατανοεί ο ένας τον άλλο, θα συμβιβάζονται και θα περνούν πιο αρμονικά και πιο ευτυχισμένα.
Χρειάζονται όμως πολλά σεμινάρια, χρειάζεται να μπει επειγόντως στα σχολεία, να διδάσκεται, διότι μη σας φαίνεται παράξενο, το πράμα είναι πολύ σοβαρό, γιατί και η ενδοοικογενειακή βία θα ελαττωθεί, η κατανόηση θα γίνει πιο κατανοητή κ.λπ. Θα φέρουν αρμονία, χαρά και ευτυχία στο σπίτι. Το σπουδαίο είναι ότι τα παιδιά τα οποία ζούνε σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον θα βγουν σωστοί κι ευτυχισμένοι άνθρωποι και κατ’ επέκταση η κοινωνία θα ζει καλύτερα με καλύτερους ανθρώπους. Είναι τρομερό, τα περισσότερα σπίτια να περνούν την χειρότερη ζωή τους, μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
Να μάθουν λοιπόν τις διαφορές που έχουνε τα δύο φύλα ότι δεν έχουν την ίδια ιδιοσυγκρασία, την ίδια ψυχολογία, ότι η ψυχοσύνθεση είναι διαφορετική της γυναίκας από του άνδρα. Η υπομονή, η αντοχή, η παιδικότητα, η μητρική στοργικότητα κ.λπ. είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της γυναίκας που την κάνουν να γεννά και ν’ αναθρέφει τα παιδιά της. Αυτά όσο κι αν θένε την ισότητα, δεν τα ‘χει ο άνδρας. Ο άνδρας είναι πλασμένος με άλλα φυσικά προσόντα, για να κάνει με την μυική του δύναμη σκληρότερες δουλειές. Εκτός από τις φυσικές δυνάμεις, υπάρχουν διαφορές στις πνευματικές. Όχι ότι δεν έχουν το ίδιο μυαλό αλλά διαφέρουν στις σκέψεις. Όπως για παράδειγμα η γυναίκα σκέφτεται περισσότερο το σήμερα γι’ αυτό καταναλώνει και ο άνδρας τη… μαλώνει! Ο άνδρας σκέφτεται το αύριο γι’ αυτό τονε λέει τσιγκούνη η γυνή!
Για σκεφτείτε να είχαμε την ίδια σκέψη; Να έλεγε του άνδρα. Κάτσε άνδρα μου να ταΐσεις τα κοπέλια, γιατί εγώ θα πάω στο καφενείο με την παρέα μου!.. Ή μέχρι να ‘ρθω, να βρω μαγειρμένα!
– Καταρχήν θα πω για να μην παρεξηγηθώ ότι τις γυναίκες τις αγαπάμε, τις λατρεύουμε, όχι μόνο διότι είναι το στολίδι του ανδρός, το τρυφερό ασθενές φύλο, το… χριστουγεννιάτικο δέντρο του σπιτιού, αλλά και επειδή μας θυμίζουν τη μάνα μας, για την αγάπη της, για την φροντίδα της, το απέραντο ενδιαφέρον που έδινε την ψυχή της, το χάδι της το οποίο έσμιγε η ψυχή της με τη δική σου και τόσα άλλα.
Όμως, έχω ένα παράπονο. Θα το πω κι ας με… κρεμάσουν! Ποτέ δεν θ’ ακούσεις να μιλάνε για την ενδοοικογενειακή βία των γυναικών να υπάρχει αντίλογος. Ο δικαστής για να βγάλει την απόφαση πρέπει ν’ ακούσει και τις δύο μεριές. Εδώ όμως βγάζω απόφαση χωρίς να ρωτήσουνε το γιατί προήλθε η βία. Η βία αν ρωτήσετε ψυχίατρο θα σας πει ότι χειρότερη είναι η λεκτική, η ψυχική βία από την… “σκαμπιλίσια”.
Ρωτήσανε ποτέ τον άνδρα για να φτάσει εκεί πόσους… τόνους ψάρι του είχα ψήσει στα χείλη; Τι είναι χειρότερο, το σκαμπίλι που μας έδινε και ο δάσκαλος και γινόμαστε άνθρωποι, ή η γλώσσα που κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει; Αλλά όταν δεν συμφέρει δεν το λέμε… Άλλο βέβαια οι αγριότητες και το άγριο ξύλο! Όπως και να ‘ναι είναι απάνθρωπο. Αν είναι η γυνή τρυφερή, στοργική, συνεννοήσιμη, γλυκομίλητη και ο άνδρας τηνέ δέρνει, θα έπρεπε να του απαγορέψουνε γυνή, ούτε ζωγραφιστή να βλέπει!..