Τόσα και τόσα έχουν ειπωθεί, ακόμα περισσότερα έχουν αποτυπωθεί για τις γιορτές της Αποκριάς και τις μέρες του Τριωδίου στην πόλη μας. Και ενώ για αρκετό διάστημα η ίδια σιωπούσε, ξαφνικά τέτοιες μέρες την διέκρινε μία συνεχής χορομανία. Αμέτρητοι οι χοροί που δίνονταν και πολλοί απ’ αυτούς για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Η τέρψη λοιπόν τίθεται στην υπηρεσία της φιλανθρωπίας. Αμέτρητοι και οι ποιητές που προσπαθούσαν να συνταιριάξουν στίχους και μπορούμε να πούμε ότι τα καταφέρνανε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάθε άλλο παρά ποιητάς εκ του προχείρου θα τους χαρακτηρίζαμε:
«Ο χειμώνας πήρε πόδι
κι άνοιξε και το Τριώδι
και χορεύουν οι μεγάλοι
και χορεύουν κι οι μικροί
και ξεχνούν στην παραζάλη
τη ζωή μας την πικρή.
Τι κακό και τι μανία
που μας έχει πια τυλίξει
κι όλα μας τα σωματεία
λίγο σοβαρά κι αστεία
στο χορό το έχουν ρίξει».
Πανταχού παρόν το Λύκειο Ελληνίδων, όπως πάντοτε, οι δραστηριότητες του οποίου δεν περνούσαν απαρατήρητες, όπως και άλλων σωματείων.
«Και το Λύκειο Ελληνίδων,
ουδαμώς δεν αδρανεί
και υπόσχεται εκπλήξεις
στον χορό που θα γενεί.
Κι ο ΟΤΕ θα μας χορέψει, ώχετο δε απιών
ειδικώς για να μας φέρει,
νούμερα και ατραξιόν».
Τέτοιες μέρες στην πόλη μας. Πολλοί την θεωρούσαν γεννημένη για γλέντι και χορό. Όσο βαρείς και αφοσιωμένοι ήταν στην δουλειά τους οι Καστρινοί, άλλο τόσο τους άρεσε να γλεντοκοπούν και να διασκεδάζουν. Να νιώθουν το ξέσπασμα της ψυχής τους σαν εσωτερική ανάγκη, να χαίρονται αφήνοντας τα συναισθήματά τους να ξεχειλίζουν, να παρασέρνουν τις πίκρες και τις σκοτούρες, να βρεθούν σ’ ένα στέκι, μια ταβέρνα με την εξαιρετική κεχριμπαρένια ρετσίνα και τους διάφορους μεζέδες, η τσίκνα των οποίων δεν σε άφηνε αδιάφορο και αμέτοχο. Φυσικά και η ωραία μουσική που βοηθούσε την παρέα να περάσει όμορφα και αξέχαστα. Ψυχή βέβαια όλων αυτών των εκδηλώσεων που είχε τον συντονισμό και το γενικό πρόσταγμα των εορτών του Τριωδίου ήταν η ΚΕΚΤΕ (Κεντρική Επιτροπή Καστρινών Τουριστικών Εορτών) που μέρες πριν έκανε ολονύκτιες συνεδριάσεις στην Λέσχη Ηρακλείου “Ο Θεοτοκόπουλος” με κύριο θέμα συζήτησης τις εορταστικές αποκριάτικες εκδηλώσεις. Χαρακτηριστικά της συνάντησης ήταν η απόλυτη μυστικότητα σε ό,τι αφορούσε τις λαμβανόμενες αποφάσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα αποσπάσματα τοπικής εφημερίδας με ημερομηνία 10η Φεβρουαρίου 1957.
…«Είμεθα εις θέσιν να γνωρίζωμεν ότι η εφετεινή δράσις της Επιτροπής θα περιορισθεί εις δύο συγκεντρώσεις των μελών της που θα γίνουν αμφότεραι κατά την περίοδον των Απόκρεω εις την αίθουσα του κινηματοθεάτρου “ΑΠΟΛΛΩΝ” απέχουσαι χρονικώς εν οκταήμερον η μία από την άλλη.
Η τελευταία των συγκεντρώσεων τούτων θα είναι καθαρώς χορευτική. Η πρώτη θα είναι μια οικογενειακή συγκέντρωσις των ιδρυτικών μελών της ΚΕΚΤΕ κατά την οποίαν αφούν σκιαγραφηθούν υπό του κ. Παναγιώτη Βουσβούνη οι βασικοί σκοποί της οργανώσεως, θα λάβη χώραν εκλογή προσωρινής διοικούσης επιτροπής, η οποία τιθέμενη υπό την προεδρίαν του Νομάρχου κ. Εμμανουήλ Γαλανάκη και περιελαμβάνουσα μεταξύ των μελών της προϊσταμένους δημοσίων υπηρεσιών σχετιζομένων αμέσως ή εμμέσως με τον τουρισμόν, θα μεριμνήσει δια την σύνταξιν και ψήφισιν του καταστατικού του οργανισμού»….
Πρέπει να πούμε ότι η ΚΕΚΤΕ διοργάνωσε και άλλες γιορτές, όπως για παράδειγμα το φθινόπωρο, εντυπωσιακή ήταν η διοργάνωση της γιορτής του τρυγητού. Πολλές φορές υπήρξε διαφωνία σχετικά με την εγγραφή ιδρυτικών μελών για την οποία υπήρχαν δύο απόψεις. Η πρώτη άποψη ήταν να είναι η εγγραφή εκλεκτική και να περιορίζεται σε Καστρινούς και Καστρινές, ενώ η δεύτερη άποψη προεξάρχοντος του προέδρου του Ομίλου Φιλάθλων Εμμανουήλ Παπακαλιάτη, με την οποία συμφωνούσε και ο νομάρχης Γαλανάκης, ήταν να μην υπάρχει κανένας περιορισμός, κάτι που προσέδιδε καθολικό και δημοκρατικό χαρακτήρα.
Τέτοιες μέρες… μέρες Αποκριάς! Η πόλη του Ηρακλείου παρά την επιφανειακή της ψυχρότητα ήταν ένα κάρβουνο αναμμένο που περίμενε ένα φύσημα ανέμου προκειμένου η φλόγα να αναζωπυρωθεί, να ανάψει και να αρχίσει η διασκέδαση… Να κρατήσουν οι χοροί… και να γλεντήσουν έτσι όπως ήξεραν οι Καστρινοί.
Ήδη είχε παρουσιάσει σημάδια ανάκαμψης η πόλη μας, αφού πέρασε πολλά. Πόλεμος, καταστροφές, δύσκολες μέρες και εποχές. Έπρεπε όλα αυτά να παραμεριστούν, να γλεντήσουν και να διασκεδάσουν. Οι Απόκριες ήταν μια από τις πιο ευχάριστες και χαρούμενες γιορτές της πόλης μας. Τότε…!
Που τα γλέντια ήταν μοναδικά για εκείνη την εποχή! Μια εποχή που μόνο όμορφες αναμνήσεις μάς έχει αφήσει, ειδικά στους μεγαλύτερους, παρόλη την σκληρότητά της και τις δυσκολίες που είχαν οι άνθρωποι. Μια εποχή που λύγισε, όπως και τόσα άλλα πράγματα, μπροστά στην επελθούσα τάχα εξέλιξη, που πρόοδο την ονομάζουν κάποιοι. Και εκείνες οι γραφικές και όμορφες συνήθειες, αλλά και στιγμές μένουν σαν μια γλυκιά ανάμνηση, αλλά και σαν παρηγοριά!