Μεγάλο Σάββατο απόγευμα στο σπίτι του Νίκου στην Μεσαρά, περιμένοντας την Ανάσταση του Κυρίου, συζητούσαμε. Πέρα, στην αυλή της εκκλησίας, μερικοί πιτσιρίκοι είχαν μαζευτεί από νωρίς και έσκαζαν βαρελότα προετοιμαζόμενοι για την Ανάσταση. Στην κουζίνα οι γυναίκες ετοίμαζαν μαγειρίτσα.
Αγαπητέ φίλε Νικόλαε, παιδιά με σύνδρομο Άσπεργκερ, παιδιά αυτιστικά, παιδιά με διπολική διαταραχή… ειδικά σχολεία για παιδιά με τέτοια προβλήματα… Τόσα παιδιά με τέτοια προβλήματα… Τα πληροφορούμαι και, σαν παλιός εκπαιδευτικός, στενοχωριέμαι. Φταίει άραγε η ακτινοβολία μέσα στην οποία ζούμε, με τα κινητά και τα ασύρματα τηλέφωνα, με τα ρούτερ, τους υπολογιστές και τις τηλεοράσεις, με τις κεραίες και τους αναμεταδότες; Φταίνε αυτά και γι’ αυτό τελευταία γεννούμε τέτοια παιδιά;
– Φίλε Αιμίλιε, δεν είναι μόνο τα παιδιά. Και των μεγάλων το μυαλό έχει σαλέψει. Παράξενες αντιλήψεις κυκλοφορούν στα μυαλά τους. Ζώνονται με εκρηκτικά και ανατινάζονται σκοτώνοντας και κομματιάζοντας μαζί με τον εαυτό τους και αμέριμνους συνανθρώπους τους. Με όπλα κάποιοι πυροβολούν μαθητές σε σχολεία, πιστούς που εκκλησιάζονται, νέους που διασκεδάζουν, χωρίς να τους φταίνε. Ορμούν με αυτοκίνητα εναντίον συγκεντρωμένου πλήθους και σκοτώνουν και σακατεύουν αθώους. Κυνηγούν με μαχαίρια και σφάζουν ανυποψίαστους περιπατητές… Τρέλα δεν είναι και αυτό;
Με την τεχνολογία μας και οι ίδιοι έχομε τρελαθεί και τον πλανήτη μας έχομε τρελάνει. Η τεχνολογία βέβαια προσφέρει ευκολίες, ξεκούραση, διασκέδαση, αφθονία… Όμως η ίδια βαθμιαίως φέρνει και την καταστροφή. Σκέψου πόσα εργοστάσια εκπέμπουν καθημερινώς τόνους δηλητηριωδών αερίων στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας, της μάνας μας της γης. Σκέψου πόσες χιλιάδες αυτοκίνητα κυκλοφορούν μέρα νύχτα π.χ. στην Αθήνα, όπως και στις άλλες μεγάλες πόλεις, οι μηχανές των οποίων εκπέμπουν θερμότητα και δηλητήρια που επιβαρύνουν και μολύνουν την ατμόσφαιρα που αναπνέομε. Και να ήτανε μόνο τα εργοστάσια και τα αυτοκίνητα… Χιλιάδες άλλες μηχανές και σταθμοί παραγωγής ενέργειας που δημιούργησε ο άνθρωπος δουλεύουν καθημερινώς εκπέμπο- ντας δηλητήρια και ραδιενέργεια. Όλα αυτά: οι ακτινοβολίες, τα δηλητηριώδη αέρια που αναπνέομε και τα φυτοφάρμακα που καταπίνομε με τις τροφές μας και τα χημικά που πίνομε με το νερό… επηρεάζουν την δομή των κυττάρων μας και αρρωστήσαμε . Θερίζει ο καρκίνος. Μελαγχολίες, ψυχασθένειες… Τρελάναμε όμως και αρρωστήσαμε και την γη μας: υπερθέρμανση των θαλασσών, του πλανήτη ολόκληρου, λιώνουν οι πάγοι στους πόλους της γης. Περίεργοι καύσωνες, παράξενες καταιγίδες, κυκλώνες και τυφώνες… Ο πληθυσμός της γης έχει αρχίσει να αποτραβιέται προς τους πόλους της για δροσιά. Παράξενες κλιματικές αλλαγές. Η γη μας αρρώστησε. Έχει πυρετό. Την αρρώστια της την ονομάσαμε κλιματική αλλαγή. Την αρρωστήσαμε με την τεχνολογία μας, με τα απόβλητα και τα απορρίμματά μας, με τις βρομιές μας. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε το θανατηφόρο μικρόβιο της γης μας, του τόπου στον οποίο κατοικούμε, της μάνας η οποία μας τρέφει. Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι, ότι μέχρι το 2050 εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, θα έχουν γίνει μετακινήσεις πληθυσμών – γύρω στα 143 εκατομμύρια άτομα – από περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής, της νότιας Ασίας και της Λατινικής Αμερικής προς βορειότερες περιοχές (1).
Δυστυχώς οι μεγάλοι ηγέτες, οι αρχηγοί των μεγάλων κρατών, των οποίων κυρίως οι βιομηχανίες μολύνουν την ατμόσφαιρα, δεν δείχνουν μεγάλη προθυμία για λήψη μέτρων. Άλλοι από αυτούς δηλώνουν καθαρά ότι μέτρα δεν θα εφαρμόσουν, άλλοι κρυφά τα παραβαίνουν. Αλλά και ο καθένας μας ατομικά γίνεται συνένοχος στην καταστροφή, όταν π.χ. δεν κάνει οικονομία στην κατανάλωση αγαθών, όταν ξοδεύει άσκεφτα νερό ή χαρτί, όταν πετά μπαταρίες, πλαστικές σακούλες ή άλλα σκουπίδια όπου να ‘ναι, όταν καταστρέφει δάση… Και η ασθένεια της μάνας γης επιδεινώνεται. Αλίμονο στα παιδιά της. Η απρονοησία του ανθρώπου αφανίζει τον πλανήτη μας. Ίσως να φαίνομαι υπερβολικός. Αυτή όμως είναι η πικρή αλήθεια. Αν δεν αποκτήσομε την συνείδηση της ανάγκης να προστατεύομε με κάθε τρόπο το περιβάλλον μας – όλοι μας, από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο – με διδασκαλίες στο σχολείο, με δημοσιεύματα, με διαλέξεις και εξηγήσεις του επικείμενου κινδύνου… αν δεν αποκτήσομε οικολογική συνείδηση, δεν θα αργήσει να έρθει η καταστροφή. Εμείς, οι άνθρωποι που από τον Θεό είμαστε προικισμένοι με λογικό, θα πάρομε στον λαιμό μας και όλα τα άλλα έμβια όντα του πλανήτη μας. Κρίμα μεγάλο.
Κι εγώ άκουγα τον Νίκο και σκεφτόμουν. Σε λίγο οι γυναίκες βγήκαν από την κουζίνα.
-Πάμε! Άρχισε η ακολουθία της Αναστάσεως.
Σημ. 1) World Bank, στο περιοδικό TIME, τεύχος 2 Απριλίου 2018.