Αγαπητέ φίλε και σύντροφε Μιχάλη Καρχιμάκη,
διάβασα με προσοχή το δημοσίευμά σου στην εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου, στις 22 Μαΐου 2018 και μάλιστα 3-4 φορές και συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Και λέω σχεδόν σε όλα, γιατί φοβάμαι σύντροφε Μιχάλη, πως δεν ειπώθηκε στο άρθρο σου όλη η αλήθεια. «Το ταγκό στις αστείες διακηρύξεις των Ζαππείων δε χορεύτηκε από έναν μόνο». Χορεύτηκε, όπως θυμούμαστε όλοι από δύο, ο ένας για να γίνει κάποτε πρωθυπουργός και ο άλλος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Δυστυχώς σύντροφε Μιχάλη, γίνανε τότε πολλά πισώπλατα, συντροφικά μαχαιρώματα. Και μαζί με τον «λυσσαλέο» πόλεμο του Σαμαρά, «έριξαν» την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και ανέκοψαν την εθνική προσπάθεια που γινόταν τότε, που πιστεύω ακράδαντα ότι θα είχαμε βγει από την κρίση την οικονομική, εδά και δυό – τρία χρόνια. Δεν άφησαν όμως οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι «αλληλοφαγωμάρες» που διέλυσαν το ΠΑΣΟΚ και μαζί μ’ αυτό και την Ελλάδα.
Μίλησες σύντροφε Μιχάλη για τις ευθύνες που έχει η κυβέρνηση Καραμανλή 2004-2009, για την οικονομική κατάρρευση της χώρας, αλλά γενικά και αόριστα, σα να μην ήθελες και εσύ να τον στεναχωρήσεις. Και δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί τόσα χρόνια τον «καλύπτουν» όλοι. Κανένας δεν μιλάει ξεκάθαρα γι’ αυτόν τον οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας που έγινε 2004-2009. Πού πήγαν σύντροφε Μιχάλη Καρχιμάκη τόσα λεφτά; Πώς «φαγώθηκαν»; Εσείς που ξέρετε οικονομικά και έχετε και τους τρόπους μέσω της Βουλής και του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους, να μάθετε και να μας πείτε κι εμάς, ποιοι «τα ’φαγαν» τόσα λεφτά και έφεραν τη χώρα στο σημερινό χάλι;
Όλες οι μεγάλες εφημερίδες της χώρας, αλλά και στο διαδίκτυο έγραφαν τότε, ότι το χρέος της χώρας το 2004 ήταν 184,5 δισ. Πώς μέσα σε πεντέμισι χρόνια διπλασιάστηκε. Ποιος επιτέλους θα πει στον λαό όλη την αλήθεια; Θα φύγω από την ζωή μ’ ένα μεγάλο μέσα μου «γιατί».
Σε άρθρο μου στην εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου, στις 23 Μαΐου 2017, αρωτούσα τον λαλίστατο κύριο Καραμανλή πώς έγινε αυτό; Τα ολυμπιακά έργα ήταν όλα έτοιμα, πώς διπλασιάστηκε το χρέος; Τον αρωτούσα «αν του άφησε ο Σημίτης χρέη», που τα πλήρωσε αυτός, αλλά τίποτα, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Δεν ξαναμίλησε πουθενά, ούτε σε εφημερίδες, ούτε σε τηλεόραση, ούτε στην Βουλή, ούτε πουθενά. Ο ελληνικός λαός όμως, που από την μια στιγμή στην άλλη πτώχευσε; Οι παππούδες και οι γιαγιάδες που «έχασαν» τις συντάξεις τους και τώρα πεινούν; Οι νέοι και οι νέες, που είναι σχεδόν όλοι άνεργοι, ψάχνουν δουλειές σε ξένες χώρες να φύγουν. Θέλουν όλοι να μάθουν κάποτε όλη την αλήθεια. Πού πήγαν αυτά τα πεντέμισι χρόνια τόσα λεφτά; Αυτά τα χρόνια έκαμαν το χρέος της χώρας μη διαχειρίσιμο.
Θεωρώ λοιπόν φίλε και σύντροφε Μιχάλη Καρχιμάκη, πως έχεις την ικανότητα αν θέλεις να μάθεις. Έχεις νομίζω και την παλικαριά. Τόλμησε λοιπόν να ξεσκεπάσεις όλη αυτή την «αμαρτωλή» περίοδο. Να μας πεις και μας «τι έγινε τότε και ήρθε η Ελλάδα στο σημερινό χάλι;» Αλλά όχι μόνο στα χρόνια της διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, αλλά και πιο πίσω ακόμα. Για όλους εκείνους που έφταιξαν με τις ανεύθυνες πολιτικές τους και ήρθε η χώρα στο σημερινό αδιέξοδο. Να ξεσκεπαστούν όλοι, όπου και να ανήκει ο καθένας. Αυτό επιτάσσει ο τίμιος και ο καθαρός πατριωτισμός.
Τον «χώρο» τον δικό μας τον χρειάζεται ο τόπος. Λείπουν από την Ελλάδα αυτές οι τρεις μαγικές λέξεις «πανελλήνιο – σοσιαλιστικό – κίνημα». Γι’ αυτό πρέπει να ενωθούν όλες οι δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις του τόπου, σ’ ένα μεγάλο πολιτικό σχηματισμό, ένα νέο πανελλήνιο κίνημα, στελεχωμένο από τίμιους, καθαρούς, εργατικούς και πατριώτες ανθρώπους, που θα βάνουν πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον, το συμφέρον του λαού και της χώρας. Μέχρι να μην γίνεται αυτό, θα μας ταλαιπωρούν τα ίδια προβλήματα που μας ταλαιπωρούν, εδά και δέκα χρόνια – αιωνίως.
Ευάγγελος Κλινάκης