Η θεία Άννα ζούσε στο Ηράκλειο και κάποια Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων τα περνούσα εκεί με τον θείο, τη θεία και τα ξαδέλφια μου!
Η θεία, αδελφή του μπαμπά, η καλοσυνάτη και γλυκιά θεία, που τα μάτια της έλαμπαν κάτω από τα γυαλιά που φορούσε και η αγκαλιά της, η πιο ζεστή κουβέρτα στην παγωνιά!
Ακόμα θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα και πάντα θα τα θυμάμαι. Ίσως επειδή πρώτη φορά άγγιξα αγγέλους με τα παιδικά μου χέρια!
Αλήθεια τι σημαίνει άγγελος;
Άγγελος είναι το όνειρο;
Το άυλο που σε εξημερώνει;
ή οι άνθρωποι που σου χαϊδεύουν την καρδιά;
Στο σπίτι της θείας, η Ρηνιώ η ξαδέλφη μου φορούσε τις πιο όμορφες μπότες που είχα δει.
Κόκκινο σκούρο δέρμα, μαύρη σόλα και στο πλάι το όνειρο,η Σαμπρίνα,η Κέλι και η Τζιλ.
Οι άγγελοι ήταν, οι άγγελοι του Τσάρλι.
Οι αγαπημένες ηρωίδες όλων των τότε κοριτσιών, μικρών και μεγάλων!
Έβλεπα τις κόρες μου όταν ήταν πιο μικρές και έδειχναν μια πανέμορφη κοπέλα στα παραμύθια ή στην τηλεόραση και φώναζαν “Εγώ είμαι”.
Μάλλον κληρονομικό χάρισμα!
Εγώ την Τζιλ έδειχνα και φώναζα “Εγώ είμαι”.
Τι κι αν η Τζιλ είχε ξανθιά κόμη και γαλάζια μάτια κι εγώ ήμουν μαυριδερό πλασματάκι με σκούρα μάτια… Εγώ ήμουν η Τζιλ!
Όλες τις μέρες εκείνων των Χριστουγέννων τις πέρασα με τους αγγέλους μου.
Το βράδυ που κοιμόταν η ξαδέλφη μου πήγαινα νυχοπατώντας και φορούσα το όνειρο, με στενεύαν λίγο αλλά ακόμα και στριμωγμένα… τα όνειρα είναι όνειρα!
Την ημέρα που θα ερχόταν ο μπαμπάς να με πάρει, ο θείος γύρισε από τη δουλειά και κρατούσε ένα μεγάλο κουτί.
“’Ελα εδώ” ,μου είπε, ” ένα δώρο από εμένα και τη θεία σου”.
Άνοιξα το κουτί και έγινα το πιο ευτυχισμένο παιδί του κόσμου..
Κόκκινο, σκούρο δέρμα, μαύρη σόλα και στο πλάι το όνειρο, η Σαμπρίνα, η Κέλι και η Τζιλ.
Ένα όνειρο στα μέτρα μου!
Κατάπια όλα τα ευχαριστώ και δεν είπα τίποτα! Τα είδε στα μάτια μου που στραφτάλισαν!
Στραφταλίζουν ακόμα όταν θυμάμαι εκείνους τους αγγέλους των Καστρινών Χριστουγέννων.
Όχι τη Σαμπρίνα ,την Κέλι και την Τζιλ αλλά τους άλλους τους πραγματικούς, τη θεία τον θείο και τη Ρηνιώ!