Οδοιπορικό στον Νότο μέσα από τη γραφή

Κατηφορίζοντας προς τον Νότο νομίζεις ότι ταξιδεύεις σε άλλους τόπους θα έλεγα μαγικούς κι ονειρεμένους. Βλέπεις τη Γόρτυνα και τη Βασιλική του Αγ. Τίτου, παρακάτω τη Φαιστό, την Αγ. Τριάδα και τον Αη Γιάννη. Πιο πέρα στο Λιβυκό το Καλαμάκι τον Κωμό, τα Μάταλα και προχωρά ο νους σου ως το Αγιοφάραγγο. Εκεί σταματάς να ξαποστάσεις.

Εκεί το λόγο τον παίρνει η γραφή ενός ανθρώπου μοναδικού. Ενός λογοτέχνη, ενός τεχνίτη και μάστορα των γραμμάτων από αλαργινό τόπο. Ορμώμενος από το μαγικό Πήλιο ετούτος ο τόπος έγινε η γη του. Εδώ στέριωσε με οικογένεια και παιδιά και ενασχόλησή του, φροντίδα μοναδική του νου του,  η αγάπη του για τη θετή πατρίδα και η ανάδειξή της.

Πρόκειται για τον διευθυντή της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Ηρακλείου, Δημήτρη Σάββα.

Ετούτος  εδώ ο ταξιδευτής θέλησε μέσω της γραφής να μας ταξιδέψει στην ιστορία της Μεσαράς των χωριών της, των μοναστηριών της και των ανθρώπων της. Σ’ ένα βιβλίο – λιμάνια φτιαγμένα με μαεστρία και σε  θάλασσες του νου – με γενικό τίτλο “ΜΟΙΡΕΣ”. Το κέντρο της Μεσαράς, ο σταθμός αναφοράς των χωριών.

Διαβάζω με προσοχή τις πρώτες σελίδες αφού η αναφορά είναι για τ’ Αστερούσια  και το χωριό μου, τον όμορφο Σίβα.

Ο αγαπημένος συντοπίτης μας γράφει με εξαιρετική περιγραφή σαν στα μυθιστορήματα…  Ένα λόγο φωτεινό γεμάτο εικόνες και περάσματα της Ιστορίας.

Ο αρχαιολόγος Αντώνης Βασιλάκης έχει διαπιστώσει τη διαρκή ανθρώπινη ύπαρξη πάνω στην οροσειρά των  Αστερουσίων από το 4000π.Χ. μέχρι σήμερα. Η παρουσίαση του πολιτισμού των Αστερουσίων στα προϊστορικά χρόνια ακολουθεί χρονολογική σειρά: από τα νεολιθικά στα μινωικά χρόνια.

Στην περιοχή των Δυτικών Αστερουσίων, υπάρχουν πάρα πολλά εντυπωσιακά ευρήματα θολωτοί τάφοι της μινωικής εποχής, μινωικά σπίτια, αγροικίες και επαύλεις, καθώς επίσης και μινωικοί οικισμοί, όπως και ταφικά κτίρια.

Στο χωριό Σίβας ανακαλύφθηκαν και ανασκάφηκαν μινωικοί θολωτοί τάφοι στη θέση “Πλατιές όψεις” και βρέθηκε μινωικό σπίτι στην περιοχή του Κουσέ.

Σπουδαία διαδρομή στον χρόνο για να φρεσκάρουμε τη μνήμη με το δροσερό νερό της γνώσης, που μας χαρίζει απλόχερα με τη γραφή του τούτος ο Μεσαρίτης ταξιδευτής στη ζωή.

Είναι σπουδαίο σε τούτους τους άγριους καιρούς να μην ξεχνάς τον ρημαγμένο τόπο σου, να τον αγαπάς και να προσπαθείς να τον σηκώσεις όρθιο, σπουδαιότερο όμως όλων είναι να μην είναι τούτος ο τόπος δικός σου κι εσύ να τον αγαπάς σαν να ‘τανε το χωριό σου, το χώμα των παππούδων σου.

*Η Εύα Καπελλάκη Κοντού είναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “FedeicoII»