Ἀπολείπειν…
Σάν ἔξαφνα, ὥρα μεσάνυχτ’, ἀκουσθεῖ
ἀόρατος θίασος νά περνᾶ
μέ μουσικές ἐξαίσιες, μέ φωνές-
τήν τύχη σου πού ἐνδίδει πιά,
τά ἔργα σου
πού ἀπέτυχαν, τά σχέδια τῆς ζωῆς σου
πού βγῆκαν ὅλα πλάνες,
μή ἀνοφέλετα θρηνήσεις.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,
ἀποχαιρέτα την,
τήν Ἀλεξάνδρεια πού φεύγει.
……………………………….
κι ἄκουσε μέ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι
μέ τῶν δειλῶν τά παρακάλια
καί παράπονα,
ὡς τελευταία ἀπόλαυσι τούς ἤχους,
τά ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,
κι ἀποχαιρέτα την,
τήν Ἀλεξάνδρεια πού χάνεις.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Ἀναρωτιέσαι: ὁ Μέγιστος Ἀλεξανδρινός (ἕναν αἰώνα πρίν) εἶχε προβλέψει ἀκόμα καί ἕναν «ἀόρατο θίασο» νά περνᾶ μεσάνυχτα μέ «μουσικές ἐξαίσιες, μέ φωνές» κατά μήνα Αὔγουστον τοῦ ἔτους 2017 μ.Χ. γιά νά μεταφέρει μέσα ἀπό διηγήσεις (διάβαζε συγγραφικά-βιωματικά κείμενα τῆς Νίκης Τρουλλινοῦ) τή ζωή τῶν αἰωνίων ἐφήβων «ἀπό τούς δρόμους τοῦ ᾽60 στή σιωπή τῆς δικτατορίας».
Τά μέλη τοῦ μεσονυχτίου ἀοράτου θιάσου εἶναι: Γιάννης Πετράκης (σκηνοθεσία), Ἄννα Χιλετζάκη (σκηνικά-κοστούμια), Ἀνδριανή Κυλάφη (ἑρμηνεία), Ἀντώνης Νικολιδάκης (ἀκκορντεόν), Ἄρης Κουτεντάκης (μπουζούκι, μαντολίνο, κιθάρα, τραγούδι), Γιάννης Κιαγιαδάκης (πιάνο), Γιῶργος Κριτσωτάκης (τραγούδι, κιθάρα), Ζαχάρης Δραμουντάνης (μπάσο), Κώστας Σφακιανάκης (μπουζούκι, τραγούδι), Μαρία Ἱερωνυμάκη (τραγούδι).Καί οἱ δέκα (10) χωρίς νά ἐνδώσουν σέ «ἔργα ζωῆς πού ἀπέτυχαν», σέ «σχέδια ζωῆς πού βγῆκαν ὅλα πλάνες», ἐν ἔτει 2017, «δέν θρήνησαν»!
«Σάν ἕτοιμοι ἀπό καιρό» μαθητές μας σέ Λύκεια τῆς πόλης τοῦ Ἡρακλείου κατά τίς δεκαετίες ᾽80 καί ᾽90 μέ τά κείμενα τῆς Νίκης Τρουλινοῦ ἀποχαιρετοῦμε ἀξιοπρεπῶς, «μέ συγκίνησιν, ἀλλ᾽ ὄχι μέ τῶν δειλῶν τά παρακάλια καί παράπονα» τίς «μπουάτ… ἀπό τούς δρόμους τοῦ᾽60 στή σιωπή τῆς δικτατορίας»…
Ἡ τοῦ 2017 ἀξιοπρεπής «συγκίνησις» ἰδιαίτερα φορτισμένη γιατί εἴχαμε ἤδη ἀποχαιρετήσει Κελαηδόνη καί Ἀρλέτα.
Κι ἀκόμα γιατί ἐμεῖς «τά παιδιά τοῦ᾽67», δηλαδή οἱ ἀπόφοιτοι τοῦ Β´ Ἀρρένων τοῦ 1967, βρήκαμε συνοδοιπόρους στόν ἀποχαιρετισμό μαθητές ἀπό τίς δεκαετίες ᾽80 καί ᾽90.
Οἱ περισσότεροι -6 στούς 10- τοῦ 2ου Γενικοῦ Λυκείου Ἡρακλείου (ἱστορική συνέχεια τοῦ Β´ Ἀρρένων), ἕνας τοῦ 4ου Γε.Λ.Η. (Γιάννης Πετράκης), ἕνας τοῦ 6ου Γε.Λ.Η. πού τότε «στεγαζόταν» στή Νέα Ἀλικαρνασσό (Γιάννης Κιαγιαδάκης).
Αὐτόν τόν «μεσονύχτιο αὐγουστιάτικο ἀόρατο θίασο» ἐπί σκηνῆς ἀκολούθησαν ὅλοι ἀνεξαιρέτως (παρόντες καί ἀπόντες) στή μυσταγωγία αὐτή.Μιά μυσταγωγία ἱερή, ἀξιοπρεπῆ, δια – χρονική.