Σιγά-σιγά η κλεψύδρα αδειάζει και ο διαθέσιμος χρόνος που μας απομένει οδεύει οριστικά προς το τέλος του. Το έτος που διανύουμε όπου νά ναι μας αποχαιρετά και με την ανατολή του καινούργιου ετοιμαζόμαστε και εμείς ως εκλογικό σώμα και η χώρα, μαζί, για την καινούργια εκλογική αναμέτρηση, η ακριβή ημερομηνία της οποίας αναμένεται να ανακοινωθεί από τα επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Οι μεγάλες καταστροφές που σημάδεψαν έντονα τα τρία χρόνια που πέρασαν, όπως η πανδημία, οι θεομηνίες, οι καταστροφές, η ενεργειακή κρίση, η γνωστή εξ’ ανατολών συνεχιζόμενη απειλή, και όλα όσα γνωρίσαμε αναγκαστικά έβγαλαν στο προσκήνιο τις αδυναμίες αλλά και τις δυνατότητες των μελών της κοινωνίας μας, την ίδια τη χώρα σε συνδυασμό πάντοτε με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Όσα πετύχαμε μέχρι τώρα ως κοινωνία, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο όποιας μορφής λαϊκισμός, ανήκει στο παρελθόν αφού απομυθοποιήθηκε με την ανάδειξή του και παραμονή του στην εξουσία. Κλασσικό παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά, ανήσυχες εστίες του παραμένουν σε πολλές χώρες της γηραιάς ηπείρου και αναμένουν κάποια ερεθίσματα ώστε να ζωντανέψουν και πάλι.
Μέσα σε όλα αυτά, η χώρα πρέπει να πορευτεί και να ολοκληρώσει τον εκδημοκρατισμό της, να εκσυγχρονίσει κάποιες δομές της, να εξαλείψει μερικές εστίες δυσλειτουργίας του πολιτεύματος και να κερδίσει μια ζηλευτή θέση μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Παρατηρώντας, όμως, την πολιτική κατάσταση, σήμερα, διαπιστώνουμε έντονη κομματική αντιπαράθεση, κυρίως των δύο μεγαλύτερων πολιτικών σχηματισμών, με έντονα τα στοιχεία του φανατισμού, του λαϊκισμού, του μετεμφυλιακού μίσους, της δηλητηριώδους εχθροπάθειας και της απαράδεκτης χυδαιότητας η οποία κυκλοφορεί στους υπόνομους των κοινωνικών δικτύων και η οποία εξέρχεται στον αέρα με την παραμικρή ευκαιρία και πολιτική αστοχία.
Όπως είναι σήμερα η κατάσταση, το μέλλον της πολιτικής αντιπαράθεσης στους επόμενους λίγους μήνες, είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Όλοι θα στοχεύσουν το παλιό κέντρο του πολιτικού φάσματος, όπως τουλάχιστον το εννοούσαμε και αποκαλούσαμε στον προηγούμενο φευ αιώνα, εκτοξεύοντας βέλη ένθεν κακείθεν κατά τη γνωστή έως τώρα τακτική. Από εκεί αναμένουν να αντλήσουν ψηφοφόρους σχεδόν όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου.
Όμως, ο αιώνας που διανύουμε άλλαξε αισθητά, αν και ορισμένοι αδυνατούν να το κατανοήσουν ή να το αισθανθούν. Οι, με γεωγραφικά κριτήρια, παλιοί διαχωρισμοί του πολιτικού φάσματος υπέστησαν διάβρωση από όλες τις μεριές, με αποτέλεσμα μαζικές μετακινήσεις ψηφοφόρων από εδώ κι’ απ’ εκεί.
Η καινούργια πλειοψηφία, που θα έρθει οσονούπω στην επιφάνεια θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από δημοκρατικά ιδεώδη, σοβαρότητα, ορθολογισμό, να απορρίπτει την κοινωνική βία απ’ όπου κι αν προέρχεται κι’ όχι επιλεκτικά, όπως επιθυμούν οι γνωστοί λαϊκιστές, να δρομολογήσει την συνέχεια της εθνικής ανασυγκρότησης, σε κάθε επίπεδο και έκφανση του δημόσιου βίου, τοποθετώντας τη χώρα στις ράγες της νέας εποχής, εκεί όπου οι πολίτες θα απολαμβάνουν τα δικαιώματα που τους αναλογούν μαζί με τις ανάλογες υποχρεώσεις που απορρέουν από τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Το αν τώρα όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί ενδιαφέρονται γι’ αυτά ή για κάποια κάπως διαφορετικά, ευκαιριακά και τυχοδιωκτικά, είναι μια άλλη ιστορία στην οποία εμπλέκεται η έννοια της πολιτικής κουλτούρας, η οποία και χαρακτηρίζει τελικά το καθένα απ’ αυτά, πέρα από τους γνωστούς αυτοπροσδιορισμούς που εκτοξεύουν κατά καιρούς και κατά το δοκούν τα στελέχη τους.