Ένα από τα πολλά ευχάριστα και δήθεν ελπιδοφόρα που σχολιάστηκαν και διαδίδονται κατά κόρον τελευταία, ενώ ήδη ετέθησαν σε εφαρμογή, ήταν και η καθιέρωση της βίζας περιορισμένου χρονικού διαστήματος των Τούρκων επισκεπτών στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Στα συγκεκριμένα νησιωτικά εδάφη διαφαίνεται στο διαρρεύσαν χρονικό διάστημα ένας βαθμός οικονομικής ανακούφισης των κατοίκων τους, αλλά ουδείς διαβλέπει τι μέλλει γενέσθαι στο απώτερο μέλλον. Όταν πολλά θα αγορασθούν και θα αρχίσουν να ελέγχονται από τους Τούρκους επενδυτές, γιατί πρωταρχικός σκοπός αυτών είναι η οικονομική διαπλοκή και εξάρτηση των νησιών μας και στη συνέχεια η αγορά γης από τους Τούρκους επιχειρηματίες.
Αλλά τότε ακριβώς θα αρχίσουν οι μεγαλύτερες ‘απαιτήσεις’ από τη γειτονική μας χώρα, γιατί αυτή δεν χάνει ευκαιρία να το δηλώνει ξεκάθαρα και συνεχόμενα, ευθέως και με πολυποίκιλα υπονοούμενα. Απαιτεί ολοένα και περισσότερο ζωτικό χώρο, βασικός και απαράλαχτος νόμος της αγοράς, που παραπέμπει σε ένα ακόμα πολύτιμο στοιχείο στη συζήτησή μας. Να θυμηθούμε τον Αδόλφο Χίτλερ που απαιτούσε περισσότερο ζωτικό χώρο επισταμένα και επιτακτικά τον προηγούμενο αιώνα;
Έτσι λοιπόν δρομολογείται ένα είδος περίεργης οικονομικής εξάρτησης των ανατολικών νησιών του Αιγαίου από την γειτονική χώρα. Έλεγχος της οικονομίας, αρχικά, κι’ αργότερα αγορά γης και νέες γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή. Θα ακολουθήσουν υποκαταστήματα των Τραπεζών της Τουρκίας εκεί όπως άλλωστε γίνεται και σήμερα στη Θράκη.
Στις συγκεκριμένες περιοχές, γιατί οι Έλληνες να μην στραφούν και να δανείζονται από τις τουρκικές τράπεζες εάν βρουν μικρότερα επιτόκια χορηγήσεως; Τι θα γίνει, άραγε, εάν αυτό δρομολογηθεί και στη συγκεκριμένη περίπτωση; Παράλληλα, είναι εμφανής και προκλητική η εγκατάλειψη της περιφέρειας, όχι μόνο στην ηπειρωτική χώρα αλλά το απείρως πιο επικίνδυνο γεγονός της απουσίας υποκαταστημάτων των Τραπεζών μας, των ΕΛΤΑ, του προσωπικού των κέντρων υγείας και τόσα άλλα που άπαντες γνωρίζουν, αλλά οι κρατούντες αδιαφορούν εκκωφαντικά.
Πώς να σχολιάσουμε το γεγονός ότι ολόκληρο νοσοκομείο στην Κω δεν διαθέτει ούτε έναν παθολόγο γιατρό; Εύκολα φανταζόμαστε τι διακυβεύεται στα μικρότερα! Οι δικές μας τράπεζες σε αντίθεση, κλείνουν ολοένα και περισσότερες, κυρίως εκεί όπου θα έπρεπε να είναι ανοιχτά αρκετά υποκαταστήματα.
Η επαρχία συρρικνώνεται σταθερά και ουδείς ασχολείται. Ο νησιωτικός χώρος φθίνει με μόνη εξαίρεση ότι έχει σχέση με το τουριστικό κύκλωμα αλλά και εκεί άναρχα και όχι εστιασμένα και μακροπρόθεσμα. Τα υποτυπώδη νοσοκομεία και κέντρα υγείας των νησιών βρίσκονται σε πορεία συρρίκνωσης και διάλυσης. Μια γεύση πήρα προ κάποιων μηνών σε επίσκεψή μου σε κάποια από αυτά.
Οι βαριά ασθενείς αναγκάζονται είτε να στραφούν σε ιδιωτικά νοσοκομεία, είτε αν είναι τυχεροί να μεταφερθούν σε κεντρικά νοσοκομεία με στρατιωτικά αεροπλάνα που κοστίζουν πανάκριβα. Αλλά ποιος ασχολείται σοβαρά με όλα αυτά; Οι ΗΠΑ παρά το γεγονός ότι είναι στην ουσία επικεφαλής και πίσω από ό,τι αφορά τις σχέσεις των δύο χωρών, αδιαφορούν εάν το μισό Αιγαίο καταλήξει κάποτε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αλλού.
Περισσότερο επιθυμούν η χώρα μας να εξοπλίζεται για να διασφαλίσει την πολυπόθητη ειρήνη! Επιστρέφοντας στα της βίζας των γειτόνων μας, σίγουρα δρομολογείται ένα περίεργο φαινόμενο, το οποίο στην πραγματικότητα θα οδηγήσει σε υποταγή των ακριτών μας σε ξένα οικονομικά συμφέροντα.
Αλλά σταδιακά και σταθερά, όλα αυτά θα οδηγήσουν κάπου αλλού. Σε μια φάκα η οποία για την ώρα δεν είναι ορατή, αλλά που θα αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της κάποια στιγμή και θα αναδύεται μεγαλόπρεπα με το γνωστό και χιλιοπαιγμένο σενάριο περί μειονότητας, συμφερόντων, κλπ, στον ορίζοντα.
Αλήθεια υπάρχει κάποιος πολιτικός που να πιστεύει το αντίθετο, όταν μόλις πρόσφατα η γειτονική χώρα ανακοίνωσε ότι σκέφτεται την δημιουργία οικολογικών πάρκων βόρεια της Κρήτης;
Μήπως όμως όλα αυτά αποτελούν τελικά κινδυνολογία του πληκτρολογίου, ως είθισται να αποκαλείται όταν είναι οξύαιχμη, θα μπορούσε να αναρωτηθεί ένας πολίτης;
Ίσως, βέβαια, αλλά όταν σε τακτά χρονικά διαστήματα οι αναθεωρητικές τάσεις και απαιτήσεις των γειτόνων ολοένα και διευρύνονται, είναι φρόνιμο να απασχολεί τους καθ’ ύλην αρμόδιους!