“Moνάχα τα οράματα μπορούν ν’ αντισταθμίσουν και να
εξουδετερώσουν τα σπέρματα διάλυσης ενός λαού”
(Ντε Γκωλ, Γάλλος πρόεδρος)
Η συμμετοχή μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βοήθησε τη νίκη των συμμάχων. Πολέμησα και νικήσαμε τους Ιταλούς στην Αλβανία. Πολεμήσαμε τους Γερμανούς με αποκορύφωμα τη “Μάχη της Κρήτης” και την “Εθνική Αντίσταση”. Οι σύμμαχοι μάς είχαν υποσχεθεί τη Βόρειο Ήπειρο, την Κύπρο και τα Δωδεκάνησα. Εκείνο το θρυλικό “Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες” δείχνει τους αγώνες και τις μεγάλες θυσίες του έθνους. Μετά τον πόλεμο αντί να διεκδικούμε τα υποσχεμένα σκοτώθηκαμε και διαλύσαμε με τον εμφύλιο.
Τα Δωδεκάνήσα τα πήραμε γιατί ήταν υπό τον έλεγχο των ηττημένων Ιταλών. Πέρασαν δεκαετίες από τότε και ο λαός μας, με σκληρή δουλειά, κατάφερε να ξαναχτίσει το σπίτι του και να σταθεί στα πόδια του. Η διχαστική όμως συμπεριφορά των πολιτικών μας και η ξένη βοήθεια έφεραν τη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Αυτή η δικτατορία έφερε και τους Τούρκους στην Κύπρο με τα στρατεύματα κατοχής και τα καταχθόνια σχέδιά τους να τη θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Αυτά τα παθήματα δεν μας δίδαξαν. Δεν μας έβαλαν μυαλό. Σήμερα αυτή η διχαστική συμπεριφορά βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο στην πατρίδα μας.
Το μεγαλύτερο λάθος -έγκλημα που μπορούν να διαπράξουν οι άρχοντες ενός λαού είναι να τον απογοητεύσουν. Να τον οδηγήσουν στον ηθικό ξεπεσμό, τη φτώχεια και την απόγνωση. Οι απογοητευμένοι και χωρίς ελπίδα, οράματα και ιδανικά άνθρωποι είναι ικανοί για όλα. Κλείνονται στα σπίτια τους, κλαίνε τη μοίρα τους ή αυτοκτονούν. Ζητιανεύουν στους δρόμους ή σκαλίζουν τους κάδους για να βρουν κάτι να φάνε.
Φεύγουν στην αλλοδαπή για να βρουν δουλειά να ζήσουν. Επαναστατούν με βίαιες εκδηλώσεις και καταστροφές. Η κοινωνική συνοχή τινάζεται στον αέρα. Αυτά δυστυχώς επαναλαμβάνονται στην πατρίδα μας, με τη διχόνοια να ξυπνά εύκολα ν’ αλλοτριώνει συνειδήσεις και να σπρώχνει στους γκρεμούς. Οι εχθροί μας χαίρονται γιατί νικούν χωρίς πολέμους αφού εμείς τρώμε τις σάρκες μας.
Στην πρόσφατη, πάνω από 20 ώρες, συζήτηση στη Βουλή για τη Novartis ακούστηκαν κραυγές, ύβρεις και ακατανόμαστες εκφράσεις. Αλληλοαπαξίωση ιδεολογική, οικονομική, κοινωνική και πολιτική των εκπροσώπων της πατρίδας. Η τηλεθέαση όπως έδειξαν οι μετρήσεις ήταν μόνο 2,5%. Ο απογοητευμένος λαός αποστράφηκε αυτή τη συζήτηση με τις εμφυλιοπολεμικές αντιπαραθέσεις και την πόλωση.
Το μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για το Σκοπιανό έπρεπε η κυβέρνηση να το χρησιμοποιήσει ως όπλο στις διαπραγματεύσεις με τους γείτονές μας. Ο αντιπερισπασμός, να παρουσιάσει το σκάνδαλο των φαρμάκων ως το “μεγαλύτερο από σύστασης του ελληνικού κράτους” την επόμενη μέρα με κατηγορούμενους πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς ήταν μεγάλο λάθος. Μεγάλο λάθος ήταν και οι απαντήσεις-αντίποινα των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο με τις αμφισβητούμενες μαρτυρίες των “προστατευόμενων μαρτύρων”. Ο διχασμός ξεκίνησε.
Οι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία. “Τα νησιά των Ιμίων είναι δικά μας”, δηλώνουν προκλητικά. Διεμβολίζουν πλοίο δικό μας. Εμποδίζουν το ιταλικό γεωτρύπανο να φτάσει στη δουλειά του. οι Σκοπιανοί αρνούνται αλλαγές στο σύνταγμα και στην ταυτότητά τους. Οι Αλβανοί έτοιμοι να μπουν στο παιχνίδι.
Εμείς οι Έλληνες ξεχνούμε πως η Μικρά Ασία, ο Πόντος και η Ανατολική Ρωμυλία ήταν κάποτε ελληνικά. Γιατί τα χάσαμε; Γιατί χάσαμε την Κύπρο; Γαιτί χάνομε στο Αιγαίο και Σκοπιανό; Γιατί μπήκαμε πρώτοι στα μνημόνια και θα βγούμε τελευταίοι; Γιατί έπεσαν τα ελληνικά κάστρα στην Ασία και την Αφρική από τις επιδρομές των Αράβων, με υποτυπώδη στρατό, μέσα σε 38 χρόνια (632-670); Γιατί εκδιώχτηκαν ή εξισλαμίστηκαν τα εκατομμύρια των Ελλήνων αυτών των περιοχών;
Οι ήττες των Βυζαντινών, από τους Άραβες ανάγκασαν τον αυτοκράτορα Ηράκλειο να καλέσει στην Κωνσταντινούπολη μεγάλη σύσκεψη των αρχόντων για να συζητήσουν τι φταίει για τις ήττες. Να προτείνουν λύσεις και να πάρουν αποφάσεις. “Οι αμαρτίες μας φταίνε. Τα σφάλματά μας έφεραν τις διχόνοιες και παρακμή. Έχομε διαλύσει,” φώναζε ένας άρχοντας σ’ εκείνη τη σύσκεψη.
Το Βυζάντιο πράγματι ήταν σε παρακμή. Εκτός τη βαριά φορολογία, τη κακοδιοίκηση και τη διαφθορά ο αυτοκράτορας είχε παντρευτεί την κόρη της αδελφής του Μαρτίνα, μετά το θάνατο της συζύγου του και δημιούργησε μεγάλο διχασμό. Ο πατριάρχης Σέργιος και μεγάλο μέρος των αρχόντων αντέδρασαν βίαια.
Ακολούθησαν φυλακίσεις, εξορίες, γλωσσοκοπίες και ρινοκοπίες. Ο διχασμός κι η παρακμή του Βυζαντίου βοήθησε τους Άραβες να κυριαρχήσουν στην Αφρική και την Ασία. Χωρίς αυτό το διχασμό, η ιστορική πορεία του Μωαμεθανισμού θα ήταν διαφορετική και διαφορετικός ο σημερινός κόσμος. Αν δεν ήταν σε κρίση η πατρίδα μας σήμερα, ασφαλώς θα ήταν πιο φρόνιμοι οι επικίνδυνοι γείτονές μας.
Δεν είναι ντροπή και αναξιότητά μας να επαναλαμβάνομε στην ιστορική μας πορεία τα ίδια λάθη, να συρρικνώνουμε την πατρίδα και να την οδηγούμε στον αφανισμό;