Ο Αμερικανικός λαός ψήφισε. Και αποφάσισε.
Είναι η επανεκλογή Τραμπ, μεταξύ άλλων, η αποκαθήλωση της woke ατζέντας; Είναι σίγουρα η αδιαφιλονίκητη αμφισβήτησή της. Χωρίς να εξετάζουμε αν η ατζέντα αυτή είναι θετική ή αρνητική, έχει ένα πολύ τρωτό σημείο που την καθιστά τρομακτική, έως αποκρουστική στις μάζες: τη βιασύνη της.

Μέσα σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, επιχείρησε να αποκαθηλώσει αποκρυσταλλωμένες εδώ και αιώνες συνθήκες. Δεν ενσωματώθηκε σταδιακά στη συλλογική συνείδηση, αντίθετα, εμφανίστηκε σαν τυφώνας, σαρώνοντας τα πάντα με απίστευτη ταχύτητα — ιδέες, βεβαιότητες, ακόμη και επιστημονικές πεποιθήσεις.

Ιστορικά, οι ριζικές αλλαγές προκαλούσαν πάντα αντίδραση, ιδιαίτερα λόγω της αιφνίδιας και καταιγιστικής τους έντασης. Ένας τυφώνας μπορεί να γίνει αποδεκτός;

Ο άνθρωπος, για να προχωρήσει, θέλει να αφήσει πίσω του τις ζημιές και να επιβιώσει. Σε αβέβαιους καιρούς, η συνεχής εισαγωγή νέων ιδεών προκαλεί μια ψυχολογική κόπωση στον μέσο πολίτη. Υποδαυλίζει την ανάγκη του για σταθερότητα.

Αυτή η ανάγκη, από μόνη της, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την επικράτηση του Τραμπ. Ο βαθιά ριζωμένος συντηρητισμός γαντζώθηκε πάνω του. Ήταν η ελπίδα για μια επιστροφή στην παλιά τάξη πραγμάτων, η ψευδαίσθηση πως υπάρχει κάποιος σωτήρας που θα προστατεύσει τον κόσμο από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτή η υπόσχεση ήταν το πιο ισχυρό όπλο του.

Η δύστυχη Καμάλα δεν μπόρεσε να αντέξει το βάρος της λαϊκής δυσαρέσκειας για όσα η νεωτεριστική λαίλαπα κομίζει. Τώρα, μαζί με τους ψηφοφόρους της αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη, θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα της διαδικασίας για ταχεία αλλαγή.

Ο διεθνής αντίκτυπος αυτής της εκλογής δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέος, καθώς θα επηρεάσει αναγκαστικά τις πολιτικές τάσεις σε πολλές χώρες. Η λαϊκιστική ρητορική, με την απλότητά της και την άμεση προσέγγιση, κερδίζει εύκολα οπαδούς που νιώθουν αποξενωμένοι από τις διάφορες «ελίτ».

Η επιθυμία για επιστροφή στη «παλιά καλή εποχή» παραμένει ένα ισχυρό κίνητρο σε περιόδους κρίσης, ακόμα και αν αυτή η εποχή είναι περισσότερο φαντασιακή παρά πραγματική.

Μια νέα διακυβέρνηση Τραμπ ξεκινά, με ένα ερώτημα να πλανάται ακόμα στον αέρα: πώς κατέληξε ο λαός να στηρίξει έναν τύπο με πορτοκαλί μαλλιά, ηλιοκαμένο σαν τηγανισμένο λουκουμά που επιδίδεται σε αστείες γκριμάτσες και κωμικά χορευτικά μπροστά στο αφιονισμένο κοινό του;

Φαίνεται πως τίποτα δεν είναι απίθανο. Η ψήφος στην εποχή του τυφώνα ενίσχυσε τη μοναδικότητα ενός αμφιλεγόμενου ηγέτη, έκλεψε τις εντυπώσεις δημιουργώντας συζητήσεις και σχόλια, και τελικά, τον κατέστησε κυρίαρχο του παιχνιδιού στην παγκόσμια σκακιέρα. Η εκκεντρική και προκλητική εικόνα του, μέσα από μια αδιάκοπη μανιέρα υπερέκθεσης απέδειξε ότι η προσοχή του κοινού είναι πλέον το πιο ισχυρό πολιτικό νόμισμα.