«Ηκοινή γνώμη, μια κοινή,
μια πόρνη, μια παλιογυναίκα τρυφερή!», τραγουδούσε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης. Και είχε δίκιο! Τουλάχιστον για τον τρόπο που λειτουργούσε κατά το παρελθόν, αλλά και που εξακολουθεί να συμπεριφέρεται μέχρι και σήμερα, η κοινή γνώμη στην Ελλάδα.
Βρισκόμαστε λίγες μόνο μέρες πριν τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου. Οι δημοσκοπήσεις πάσης φύσεως, στημένες και μη, αποτυπώνουν(υποτίθεται) τη βούληση της κοινής γνώμης κατά τη χρονική αυτή περίοδο.
Οι πολιτικοί αναλυτές αναλώνονται στην επεξεργασία όλων εκείνων των δεδομένων που συλλέγουν και τα οποία θα ευνοήσουν ή θα δυσχεράνουν τη θέση καθενός από τα πολιτικά κόμματα που διεκδικούν μερίδιο στην εξουσία. Έτσι, αναλύουν, με επιστημονικούς όρους, μια σειρά από πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, που χαρακτηρίζουν και καθορίζουν τους πολιτικούς συσχετισμούς. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών που προηγήθηκαν, δεν αφήνουν περιθώρια στους ειδικούς, να υπολογίζουν το ενδεχόμενο της έκπληξης, κατά το άνοιγμα της κάλπης των εθνικών εκλογών.
Όμως η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει όλα τα παραπάνω «ως ανοησίες και στατιστικές!» Όπως είπαμε, έχει τους δικούς της κανόνες, τα δικά της αντανακλαστικά και κυρίως τον δικό της τρόπο να αντιδρά και να συμπεριφέρεται. Όπως η «κοινή γυναίκα», έτσι κι εκείνη διαθέτει τεράστια αποθέματα ανοχής αλλά και αντοχής. Νοιάζεται περισσότερο για το εφήμερο παρά για το μελλοντικό.
Της αρέσουν τα στολίδια και τα όμορφα λόγια, ακόμα κι αν ξέρει πως είναι ψεύτικα! Δείχνει το ενδιαφέρον της, κυρίως για αυτόν που την έχει «γοητεύσει» και που «έχει βάλει στο μάτι». Οι «υπόλοιποι» για εκείνην, αντιμετωπίζονται ως απλοί «κομπάρσοι», στην «παράσταση» που δίνει κάθε τέσσερα χρόνια…
Δεν έχει μπέσα και είναι πρόθυμη να αμαρτήσει, αν πιστεύει πως αξίζει τον κόπο να το κάνει, ακόμα κι αν φοβάται πως θα της βγει σε κακό. Δεν ξεχνά, μόνο όσα θέλει να θυμάται, ζηλεύει, δεν συγχωρεί και εκδικείται. Το πιο χαρακτηριστικό της όμως γνώρισμα είναι ότι βαριέται αφόρητα! Πλήττει θανάσιμα με οτιδήποτε σταθερό και μόνιμο, όσο καλό κι αν είναι αυτό, και ανταποκρίνεται πάντα με επευφημίες και ρυθμικά χειροκροτήματα στο κάλεσμα του γνωστού παλιού λαϊκού άσματος «θέλει η ζωή μας αλλαγές!» και το εννοεί.
Έτσι ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα έχει ήδη διαμορφώσει άποψη και έχει λάβει τις πολιτικές της αποφάσεις εδώ και καιρό.
Δεν υποτάσσεται σε στατιστικούς δείκτες και σε επιστημονικά ευρήματα, αφού η ίδια τα διαμορφώνει. Έχει λοιπόν αποφασίσει να φύγουν «αυτοί» και να έρθουν «οι άλλοι». Ποιοι είναι «αυτοί» και ποιοι «οι άλλοι», δεν έχει και τόση σημασία.
Αρκεί να επέλθει «αλλαγή». Αυτός είναι ο σκοπός και θα επιτευχθεί με κάθε τρόπο και μέσο. Κάθε αλλαγή εξάλλου, δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ελευθερίας…!
Ό, τι και να κάνει τώρα ο «νυν» έχει τεθεί πλέον σε τροχιά «πρώην» και δεν την πείθει! Μπορεί μεν «η Γη να γυρίζει», όμως ο κανόνας αυτός της Φυσικής δεν είναι ικανός τώρα να ανατρέψει την επιλογή της.
(Τι να μας πει κι η Φυσική, οι νόμοι της δεν «μετράνε» φαίνεται στην πολιτική!)
Εκείνη δεν είναι διατεθειμένη να του δώσει ακόμα μία ευκαιρία, αφού η απόφασή της είναι πλέον ειλημμένη.
Θα τον αντιμετωπίσει ψυχρά και αδιάφορα σαν τον παλιό της «γκόμενο» που της έχει πια «τελειώσει»! Βλέπεις, «ο παλιός» μπορεί να είναι «αλλιώς» σε πολλές περιπτώσεις, αλλά στη συγκεκριμένη, «ο νέος είναι ωραίος». Εκείνη πάντως έτσι τον βλέπει κι ας μην είναι..!
Δεν είναι πως δεν αναγνωρίζει τις καλές στιγμές από το παρελθόν. Δεν έχει άγνοια του κινδύνου που συνεπάγεται η επιλογή του νέου της «συντρόφου». Μπορεί ακόμα και να διαισθάνεται τις συνέπειες της καταστροφικής της επιλογής, αλλά επιμένει να τις ζήσει και θα τις ζήσει! «Κουρνιάζει σαν αδύναμο πουλί στην αγκαλιά» του νέου «εκλεκτού κυβερνήτη της καρδιάς της» και προκειμένου να του δείξει την πίστη και την αφοσίωσή της, του τάζει ακόμα και «αυτοδυναμία»!
Ο νέος «σύντροφός» της όμως, δεν έρχεται μόνος του στο «σπίτι», αλλά με όλη του την «παρέα». Μια «παρέα» ζόρικη, με «κακομαθημένα παιδιά», τα περισσότερα γνωστά από το παρελθόν, που τα θέλουν όλα δικά τους! Της κλείνουν πονηρά το μάτι κι εκείνη γοητεύεται και το παίρνει πάνω της, αγνοώντας όμως εντελώς το σεξουαλικό τους υπονοούμενο..!
Θέλουν να έχουν «τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων της» και να ορίζουν εκείνοι τη σκέψη και τα συναισθήματά της. Σκοπός τους είναι να την κατακτήσουν, να την αλώσουν και να την κάνουν για πάντα δική τους! Εξάλλου είναι γνωστό ότι, κατά τον επικό ποιητή Απολλώνιο Ρόδιο, «η λαϊκή γνώμη είναι μια εταίρα, την οποία προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε χωρίς να σεβόμαστε».
Ένα είναι πάντως σίγουρο! Δεν έρχονται όλα αυτά τα «παιδιά» στο «σπίτι» για απλή επίσκεψη. Έρχονται για να μείνουν και έχουν όλα τα «μέσα» δικά τους για να το πετύχουν…
Μπορεί μεν η κοινή γνώμη να είναι μια «παλιογυναίκα», δεν παύει όμως ως γυναίκα να είναι και τρυφερή! Αφήνει το συναίσθημα να κυριαρχεί επί της λογικής και όπως αισθάνεται τον θυμό και την οργή, έτσι αισθάνεται και τον πόνο και την πίκρα και τη θλίψη και την απογοήτευση και τον φόβο αλλά και την ελπίδα!
Μόλις αισθανθεί πάλι προδομένη και από τον νέο της «σύντροφο», θα κλάψει, θα θυμώσει και θα τον μισήσει. Και ξανά πάλι από την αρχή…
Είμαστε άραγε πολιτικά ώριμοι, ως πολίτες και ως κοινωνία, να βιώσουμε ακόμα έναν «θρίαμβο» της κοινής γνώμης στη χώρα μας; Όσες φορές όμως το ζήσαμε κατά το παρελθόν, το πληρώσαμε πολύ ακριβά στη συνέχεια.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ πάντως μας προειδοποιεί:
«Η κοινή γνώμη θριαμβεύει μόνο εκεί που κοιμάται η σκέψη»!