Πριν από λίγο καιρό, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ δημοσίευσαν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφικό στιγμιότυπο, στο οποίο φαίνεται να απεικονίζεται ο τελευταίος Αμερικανός στρατιωτικός που εγκαταλείπει την Καμπούλ, λίγες μόνο μέρες πριν να συμπληρωθούν 20 συναπτά έτη από την έναρξη ενός αμφιλεγόμενου πολέμου. Πρόκειται για μια εμβληματική φωτογραφία που, ως ιστορικό ενσταντανέ, σηματοδοτεί το τέλος του 20ετούς πολέμου στο Αφγανιστάν.
Η φωτογραφία, που είναι τραβηγμένη μέσα από διόπτρα νυχτερινής όρασης, απεικονίζει τον διοικητή της 82ης αερομεταφερόμενης μεραρχίας, υποστράτηγο Chris Donahue, να επιβιβάζεται στην τελευταία πτήση που αναχώρησε το βράδυ της Δευτέρας 30 Αυγούστου, από το διεθνές αεροδρόμιο Hamid Karzai της αφγανικής πρωτεύουσας.
Γυρνώντας ακριβώς 20 χρόνια πίσω στο 2001, θα συναντήσουμε τον τότε πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον νεότερο, να κηρύττει «τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», ως απάντηση στο τριπλό τρομοκρατικό χτύπημα της Αλ Κάιντα στην «καρδιά» των ΗΠΑ. Ο πρώτος στόχος των Αμερικανών ήταν τότε το καθεστώς των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Ένας στόχος εύκολος για την μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη.
Η επιχειρησιακή εισβολή των Αμερικανών στο Αφγανιστάν συνοδεύτηκε όμως και από μια σειρά υποσχέσεων για ανοικοδόμηση της χώρας, για εκπολιτισμό των κατοίκων της και για εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος με τη βοήθεια της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Η ήττα των Ταλιμπάν είχε επέλθει τότε από την αποκαλούμενη «Βόρεια Συμμαχία», με ρωσική και ιρανική υποστήριξη. Η πανηγυρική είσοδος μάλιστα των δυνάμεων της «Συμμαχίας» στην Καμπούλ, έγινε υπό τους ήχους της επαναστατικής μουσικής του αλησμόνητου Μίκη Θεοδωράκη.
Η συνέχεια όμως για τους εισβολείς, που εξορμούσαν από το γειτονικό Πακιστάν, αποδείχθηκε πολύ δυσάρεστη, επιβεβαιώνοντας έτσι για ακόμα μία φορά τον ιστορικό χαρακτηρισμό για το Αφγανιστάν, ως «ο τάφος των αυτοκρατοριών», αφού εκεί είχαν ηττηθεί, τόσο η Βρετανική Αυτοκρατορία, όσο και Σοβιετική Ένωση.
Ας δούμε όμως σήμερα, τι ακριβώς έχει συμβεί εκεί, στην πολύπαθη χώρα της Μέσης Ανατολής. Όταν οι Αμερικανοί «την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια» από το Αφγανιστάν, παίρνοντας μαζί τους όλα τα «gadgets» και τα «apps» της δυτικής δημοκρατίας, οι Ταλιμπάν επανακτούσαν πανηγυρικά τον πλήρη έλεγχο της χώρας και οι πολίτες της πρωτεύουσας έτρεχαν όπως-όπως για να σωθούν. Κάποιοι μάλιστα κρέμονταν από τα φτερά των αεροπλάνων που απογειώνονταν από το αεροδρόμιο της Καμπούλ, συμμετέχοντας οι ίδιοι σε σοκαριστικές σκηνές που ντροπιάζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Ο Τζο Μπάιντεν, συνεχίζοντας την πολιτική Τραμπ, διακήρυττε ότι έχει κλείσει συμφωνία με τους Ταλιμπάν για μεταβατική κυβέρνηση και για τη λειτουργία του αεροδρομίου της Καμπούλ. Όμως, η κυβέρνηση του Αφγανιστάν την «κοπάνησε» μέσα στη νύχτα και φαντάζομαι όχι με άδειες τις τσέπες! Οι πρεσβείες των ΗΠΑ και των δυτικών χωρών εκκενώθηκαν όπως-όπως, τα όπλα των Αμερικανών βρέθηκαν (όχι τυχαία) στα χέρια των Ταλιμπάν και η περίφημη συμφωνία έμεινε επί χάρτου.
Στην προ ολίγων ημερών συνάντηση ηγετικού στελέχους των Ταλιμπάν (που πολλοί τους αποκαλούν και ως «τα παιδιά της CIA») με τον αρχηγό της CIA, διευθετήθηκαν οι «λεπτομέρειες» που αφορούσαν την απόσυρση των ΗΠΑ, των στρατιωτών και των συνεργατών τους, αλλά όχι και του στρατιωτικού εξοπλισμού τους, που άφησαν «λάφυρο» στους μαχητές των Ταλιμπάν.
Οι Ευρωπαίοι, μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες, ασχολούνται τώρα με τις επικείμενες ορδές των προσφύγων που ενδέχεται στο μέλλον να κατακλύσουν την Ευρώπη.
Ουδείς όμως ασχολήθηκε, δυστυχώς, από την διεθνή κοινότητα, με την αδιανόητη βαρβαρότητα του ισλαμικού νόμου, με τον τρόμο των ανθρώπων που θα απομείνουν εκεί, με τις γυναίκες που στερούνται πλέον κάθε ανθρώπινου δικαιώματος, με τα μικρά κορίτσια που αποκλείονται από τη μόρφωση και με τις εικόνες του τρόμου και της παράνοιας οι οποίες διαμορφώνουν τώρα μια βάναυση καθημερινότητα.
Στη θολή φωτογραφία πίσω από τον Donahue διακρίνεται με δυσκολία το αεροδρόμιο Hamid Karzai. Ακόμα πιο πίσω όμως από τους πελώριους τοίχους που ορθώνονται και τα πυκνά συρματοπλέγματα, μπορεί μεν να μην διακρίνονται, αλλά εκεί βρίσκονται τα εκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν από τους Αμερικανούς σε στρατιωτικό εξοπλισμό, ενώ ο πόλεμος κόστισε συνολικά περισσότερα από δύο τρισεκατομμύρια δολάρια.
Το στρατιωτικό υλικό, όσο δεν καταστράφηκε, πέρασε στα χέρια των Ταλιμπάν. Οι χώρα που άφησαν πίσω τους φεύγοντας οι Αμερικανοί είναι εντελώς κατεστραμμένη.
Σε διάστημα 20 ετών χάθηκαν 3.500 στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων. Τα δύο και πλέον τρισεκατομμύρια δολάρια που δαπάνησαν οι ΗΠΑ για τον 20ετή πόλεμο, υπερβαίνουν συνολικά τις δαπάνες του «Σχεδίου Μάρσαλ», για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Απολύτως τίποτα απ’ όσα υποσχέθηκαν οι Αμερικανοί με την εισβολή τους στο Αφγανιστάν δεν υλοποιήθηκε. Η χώρα, όχι μόνο δεν ανοικοδομήθηκε αλλά ισοπεδώθηκε. Οι κάτοικοί της κάθε άλλο παρά εκπολιτίστηκαν και κανένα δημοκρατικό καθεστώς δεν εγκαθιδρύθηκε.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, 50.000 Αφγανοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους, ενώ εκατομμύρια άλλοι έχουν γίνει πρόσφυγες. Το Αφγανιστάν παραμένει έως και σήμερα ο μεγαλύτερος προμηθευτής ηρωίνης στον κόσμο, ενώ η χώρα κατατάσσεται μεταξύ των λιγότερο ειρηνικών και των πλέον διεφθαρμένων χωρών παγκοσμίως. Οι Ταλιμπάν τώρα ελέγχουν μεγαλύτερο μέρος της χώρας απ’ ότι έλεγχαν το φθινόπωρο του 2001, κατά την αμερικανική εισβολή.
Πριν από λίγες μέρες, με την 20η επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου, η Αμερική, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, θυμήθηκαν εκείνη την αποφράδα «ημέρα που άλλαξε τον κόσμο»! Σήμερα έχουν έναν ακόμα λόγο να αναρωτιούνται όλοι γιατί αποχώρησαν οι Αμερικανοί από τη χώρα εκείνων που ήθελαν να τιμωρήσουν;
Η άτακτη αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, αλλά και η απεμπλοκή τους από την ευρύτερη Μέση Ανατολή, εκπέμπει ένα μήνυμα γενικευμένης αποδρομής της χώρας, στη βάση μιας προσπάθειας ανάσχεσης της ισχυροποίησης της Κίνας. Τη στιγμή που κορυφώνονται οι διπλωματικές διεργασίες για τον Διεθνή Έλεγχο του Πυρηνικού Προγράμματος στο Ιράν, η Ουάσιγκτον επιστρέφοντας στη συμφωνία του 2015, επιδιώκει την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων με την Τεχεράνη. Βλέπετε, όταν οι άλλοι κάνουν υποθέσεις, οι Αμερικανοί κάνουν μπίζνες…
Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, όπως είχε συμβεί και με τη δολοφονία του Κένεντι, η πλειονότητα των ανθρώπων εντός και εκτός ΗΠΑ δεν πιστεύουν την επίσημη εκδοχή και εξακολουθούν να αναζητούν «πληροφορίες και υλικό» που επιχειρούν να την ανατρέψουν. Γιατί υπάρχουν ακόμα ουσιαστικά κενά στο «αφήγημα» και πάρα πολλά ερωτηματικά…
Ο Donahue, μπορεί μεν να είναι ο τελευταίος στρατιώτης που έφυγε από το Αφγανιστάν, αλλά σίγουρα δεν είναι και ο τελευταίος που θα έχει επιχειρήσει στρατιωτικά σε ξένη χώρα εν ονόματι των συμφερόντων των ΗΠΑ. Αν κάτι θα έπρεπε να έχουν διδαχτεί οι Αμερικανοί από την 20ετή δράση τους στο Αφγανιστάν, αυτό είναι ότι ο πόλεμος δεν αντιμετωπίζεται με πόλεμο, αλλά και επίσης ότι ο πόλεμος και η τρομοκρατία αλληλοτροφοδοτούνται.
«Ψιλά γράμματα», θα μου πείτε, για τους Αμερικανούς που δεν έχουν το θεό τους, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, τον έχουν, αλλά σε μορφή πετροδόλαρου.
https://moschonas.wordpress.com