Το καλοκαίρι συνάντησα τον Θέμη, παλιό μαθητή μου στην Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης. Έξυπνο πλουσιόπαιδο. Ταξιδευτής από τότε όπως τον θυμάμαι. Γιος γνωστού δραστήριου επιχειρηματία στην πόλη, ο οποίος συνεχίζει επιτυχώς την δραστηριότητα του πατέρα του. Είχε έρθει με κρουαζιερόπλοιο στο Ηράκλειο και μου τηλεφώνησε να συναντηθούμε. Καθισμένοι σε καφενείο με θέα το λιμάνι της πόλης μας συζητούσαμε. Και μου έλεγε.
-Παλαιότερα ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο όλον. Να ταξιδέψω παντού στην γη. Μου αρέσουν τα ταξίδια. Και με αφορμές και από τις δουλειές μου άρχισα να ταξιδεύω στο εξωτερικό. Να επισκέπτομαι χώρες και πόλεις ξένες: Σόφια, Κωνσταντινούπολη, Ρώμη, Λονδίνο, Παρίσι, Όσλο, Ν. Υόρκη, Μανίλα στις Φιλιππίνες…
Όμως σκέφτηκα ότι ο κόσμος είναι μεγάλος και τα βήματά μας μικρά και η ζωή μας λίγη. Όλο τον κόσμο να τον γνωρίσομε, δεν προλαβαίνομε. Και τότε αποφάσισα τουλάχιστον να γνωρίσω, όσο προλαβαίνω, την χώρα μας, την Ελλάδα, που είναι και μικρή. Και άρχισα να επιδιώκω επισκέψεις σε νησιά και σε πόλεις ελληνικές. Και θαύμαζα την ομορφιά τους. Αλλιώτικη τα καλοκαίρια, διαφορετική τους χειμώνες.
-Ποιες ομορφιές γνώρισες λοιπόν;
-Πήγα στα Μετέωρα, στους καταρράκτες της Έδεσσας, στην Σκιάθο και στην Θάσο, νησιά κατάφυτα με δάση, στην Κέρκυρα, την Λευκάδα, την Κεφαλονιά, την Ζάκυνθο… σχεδόν σε όλα τα Ιόνια νησιά με τις απερίγραπτες ομορφιές τους, ιδίως το καλοκαίρι. Στην Σάμο, την Λέσβο, την Σαντορίνη, την Κρήτη, την Ρόδο με το εξαίρετο ξενοδοχείο της «Ρόδος Παλάς», ξακουστό παγκοσμίως, που το αγάπησα ιδιαίτερα. Πήγα στο Ναύπλιο, στα Ιωάννινα, στην Καστοριά… πόλεις μαγευτικές, σαν ζωγραφιές.
Έκανα διαδρομές στο Πήλιο, στην ορεινή Ήπειρο που μου θύμισε Ελβετία. Τόποι παραδεισένιοι. Απερίγραπτες οι ομορφιές της πατρίδας μας. Τελευταία όμως συνεχώς ακούω ότι οργανώνονται εκδρομές σχολείων στο εξωτερικό –σας το λέω γιατί καθηγητής ήσασταν κι εσείς – και απορώ γιατί να τρέχομε τα παιδιά μας σε ξένους τόπους, με παραπανίσια έξοδα. Γιατί δεν φροντίζομε πρωτίστως να γνωρίσουν την Ελλάδα, την δική τους πανέμορφη χώρα.
-Και το συνάλλαγμα να μένει στην χώρα μας. Κέρδος κι αυτό για τον τόπο μας, συμπλήρωσα εγώ.