Η χώρα μας μπορεί να είχε δαπανήσει τεράστια ποσά σε εξοπλιστικά προγράμματα, μπορεί να είχε μεγάλη διαφθορά, μπορεί ακόμη να έκανε και μεγάλες σπατάλες στη λειτουργία της δημοσίας διοίκησης, όμως ο σημαντικότερος λόγος που οδηγήθηκε στο σημερινό οικονομικό της αδιέξοδο είναι η πολύ μεγάλη φοροδιαφυγή, για την οποία η Πολιτεία δεν τόλμησε να πάρει μέτρα για την αντιμετώπισή της, με αποτέλεσμα να γίνει ένα τέρας, έτοιμο να την κατασπαράξει.
Επειδή λοιπόν η χώρα μας δεν εισέπραττε τα απαιτούμενα ποσά, τα οποία χρειαζόταν για να καλύπτει τις ανάγκες της, αναγκαζόταν να δανείζεται συνεχώς και να μεγαλώνει όλο και περισσότερο το εξωτερικό της χρέος, σε σημείο μάλιστα που οι δανειστές της σταμάτησαν να τη δανείζουν και επειδή δε μπορούσε να είναι συνεπής στις οικονομικές της υποχρεώσεις, κάποια στιγμή τέθηκε και υπό επιτήρηση. Αναγκάστηκε, λοιπόν, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα, να πάρει μέτρα, και μάλιστα σκληρά, μόνο που τα μέτρα αυτά πάρθηκαν, αφού η χώρα είχε οδηγηθεί ήδη στην εντατική και ήταν πολύ δύσκολη η ανάρρωσή της.
Σε πρώτη φάση, λοιπόν, προκειμένου να μειώσει τις κρατικές δαπάνες, προέβη στην περικοπή μισθών και συντάξεων, αλλά επειδή τα μέτρα αυτά δεν ήταν επαρκή για την κάλυψη των οικονομικών της υποχρεώσεων, αναγκάστηκε να αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές (Φ.Π.Α.) σε αγαθά και υπηρεσίες.
Με την αύξηση όμως των φορολογικών συντελεστών δημιουρήθηκε κίνητρο για μεγαλύτερη φοροδιαφυγή και έτσι αφού ο έλεγχος που γίνεται δεν είναι επαρκής, η φοροκλοπή αυξάνεται όλο και περισσότερο. Τελευταία μάλιστα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, δημιουργήθηκαν κλιμάκια, τα οποία επισκέπτονται εκτάκτως τις διάφορες περιοχές της χώρας και στους παραβάτες επιβάλλονται διοικητικές ποινές και πολύ μεγάλα πρόστιμα.
Η μέθοδος όμως αυτή αποδείχτηκε στην πράξη ότι δεν είναι αποτελεσματική, αφού με τον πρώτο έλεγχο του πρώτου φορολογουμένου, ιδιαίτερα σε μικρότερες κοινωνίες, ενημερώνονται οι περισσότεροι επιχειρηματίες και παίρνουν τα μέτρα τους, με αποτέλεσμα ο έλεγχος να μην είναι αποτελεσματικός.Τα κλιμάκια αυτά όμως δεν πρέπει να είναι σαν περιοδεύων θίασος, που δίδει σε ένα μέρος μία ή δύο παραστάσεις και μετά αναχωρεί για επόμενο σταθμό, αλλά πρέπει τουλάχιστιον σε πόλεις και περιοχές με μεγάλη τουριστική κίνηση να εδρεύουν μονίμως και να ασκούν ελέγχους ανά πάσα στιγμή και ώρα, διαφορετικά δεν ξέρω ποιος κοροϊδεύει ποιον. Άλλωστε από τους ελέγχους αυτούς το κράτος δεν πρόκειται να ζημιωθεί.
Ο φορολογικός έλεγχος λοιπόν δεν πρέπει να είναι αποσπασματικός και περιοδικός, αλλά συνεχής και πλήρης ή τουλάχιστον να υπάρχει σύγκριση της εμπορικής κίνησης με αντίστοιχες μέρες της εβδομάδος ή του μήνα, γιατί δεν είναι δυνατόν την ημέρα του ελέγχου να εμφανίζεται κάποια κίνηση και τις αντίστοιχες μέρες της εβδομάδας ή του μήνα να είναι πολύ λιγότερη έως και μηδενική.Ειδικότερα, υπάρχουν επιχειρήσεις οι οποίες δέχονται πελάτες με εισιτήριο και, ενώ εισπράττουν το ποσό, δεν χορηγούν στον πελάτη την απόδειξη του εισιτηρίου, με αποτέλεσμα να μην καταβάλλεται ο δημοτικός φόρος και ο Φ.Π.Α του εισιτηρίου, καθώς και ο σχετικός φόρος εισοδήματος της επιχείρησης.
Επίσης, σε κάθε συναλλαγή προτείνονται στον πελάτη δύο τιμές, μία τιμή με απόδειξη και άλλη μία χαμηλότερη, χωρίς απόδειξη. Με την οικονομική κρίση που υπάρχει, τις περισσότερες φορές επιλέγεται η χαμηλότερη τιμή, γι’ αυτό καλό θα ήταν το εμπόρευμα, να συνοδεύεται με την απόδειξη αγοράς.Επιπλέον, αρκετές φορές γίνεται χρήση της ίδιας απόδειξης, την οποία δεν παίρνουν προηγούμενοι πελάτες κατά τη συναλλαγή τους και έτσι χρησιμοποιείται δύο και τρεις και περισσότερες φορές.
Ο φορολογικός έλεγχος, λοιπόν, ο οποίος γίνεται στη χώρα μας δεν είναι πραγματικός, αφού ενώ έπρεπε το εισόδημα να ελέγχεται σε όλα του τα στάδια, το κράτος βρίσκεται σε λήθαργο και δεν ασκεί κανέναν έλεγχο, με αποτέλεσμα να ξεφυτρώνουν βίλες, πολυτελή σκάφη, πανάκριβα αυτοκίνητα, από πολίτες, οι οποίοι δηλώνουν ελάχιστο έως και μηδενικό εισόδημα και μακάριοι οι έχοντες.
Εάν όμως στη χώρα μας πλήρωναν όλοι οι πολίτες τους νόμιμους φόρους, αφενός δεν θα είχε περιέλθει στη σημερινή οικονομική κατάσταση και αφετέρου η φορολογία θα ήταν πολύ χαμηλότερη.
Τέλος ο πολίτης πρέπει επιτέλους να καταλάβει, τώρα που και το μορφωτικό του επίπεδο έχει ανέβει σημαντικά, ότι όποιος κλέβει το κράτος, κλέβει τον ίδιο του τον εαυτό.
* Ο Ξηρουχάκης Ιωάννης είναι πρώην δ/ντής ΕΛΤΑ