Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ιστορικό κόμμα, περνά δύσκολες μέρες, αφού επιχειρεί να διαβεί δύσκολα μονοπάτια. Οι πληροφορίες μου προέρχονται μόνον από τα ΜΜΕ. Θέλω να κρατηθώ μακριά από τα κόμματα, διότι ο οπαδός ενός κόμματος βλέπει τα πράγματα μονόπλευρα, δηλαδή μόνον από μια οπτική γωνία.
Με το παρόν άρθρο θα ήθελα να εστιάσω την προσοχή σε ένα και μοναδικό θέμα, που σε μένα τουλάχιστον είναι πρωτάκουστο, και συγκεκριμένα στην καθαίρεση του κ. Κασσελάκη ως αρχηγού κόμματος και στον αποκλεισμό ως υποψηφίου αρχηγού με αμετάκλητη απόφαση των κομματικών οργάνων, βάσει του καταστατικού.
Δεν γνωρίζω το καταστατικό ούτε με αφορά. Αυτό όμως που πιστεύω ότι είναι ορθό, είναι ότι κανένα καταστατικό οποιουδήποτε κόμματος δεν μπορεί να είναι υπεράνω του συντάγματος και των νόμων του Κράτους. Έτσι πιστεύω ότι, αφού ο κ. Κασσελάκης είναι εκλεγμένος από τη βάση του κόμματος, μόνον αυτή έχει το δικαίωμα καθαίρεσης και αποκλεισμού του.
Μια άλλη εναλλακτική θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι μια αμετάκλητη απόφαση Δικαστηρίου για βαρύ ποινικό αδίκημα. Μπορεί ίσως η συμπεριφορά του, πέραν από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, που είναι προσωπική υπόθεση του καθενός, να μην ήταν η ενδεδειγμένη, πράγμα που ίσως καθιστούσε δύσκολή τη συνύπαρξη και τη συνεργασία των μελών του κόμματος.
Δεν ήταν όμως αυτός λόγος ικανός, ώστε να οδηγηθούν ορισμένοι στα άκρα και να προβούν σε καθαίρεση και αποκλεισμό του. Εξ άλλου αυτοί που βλάπτονται περισσότερο είναι οι δυνάμει ψηφοφόροι του, που είναι ίσως χιλιάδες, ενώ ο ίδιος είναι ένας. Τιμωρείται δηλαδή ο ελληνικός λαός. Μπορεί η διαδικασία αυτή να ήταν καθόλα τυπική και σύμφωνη με το καταστατικό, εκείνο όμως που έχει βαρύνουσα σημασία είναι η ουσία και όχι ο τύπος.
Δεν συμμερίζομαι όμως τη γνώμη εκείνων, που υποστηρίζουν ότι η πράξη αυτή είναι συγγενής προς τον ολοκληρωτισμό, αλλά θα έλεγα απλά ότι δεν είναι συμβατή με τις αρχές της Δημοκρατίας, όπως αυτή γεννήθηκε και παγιώθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Το γεγονός ότι πριν από το θλιβερό αυτό γεγονός οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πρώτο τον Κασσελάκη στις προτιμήσεις των πολιτών αποτελεί ενισχυτικό παράγοντα να υποψιαστεί άθελά του κανείς ότι ο κύριος λόγος του αποκλεισμού του ήταν ο φόβος μήπως επανεκλεγεί.
Οι εσωκομματικές αυτές έριδες και φιλονικίες για την κατάκτηση της αρχής έφεραν τη διχόνοια και τον διχασμό, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί το κόμμα ως επίσημη αξιωματική αντιπολίτευση, και μέχρι να αναδυθεί άλλο κόμμα μεσολαβεί αρκετός κενός χρόνος.
Στην περίπτωση όμως αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολο οποιοδήποτε κυβερνών κόμμα να εγκαθιδρύσει και να λειτουργήσει ως κράτος δικαίου, που είναι το ζητούμενο,, αφού δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος και δεν επικρέμαται ο πέλεκυς της τιμωρίας, σε περίπτωση που λοξοδρομήσουν.
Εξάλλου είναι δύσκολο να υπάρξει Κυβερνήτης που να θέλει και να μπορεί να κυβερνήσει δίκαια αποβλέποντας στο κοινό συμφέρον και στη la volonte generale, δηλαδή τη γενική θέληση, που ευαγγελίσθηκε ο Γάλλος διαφωτιστής Ρουσσώ. Κάθε κόμμα είναι σεβαστό και έχει το ιστορικό του δικαίωμα, διότι το καθένα αγωνίζεται από το δικό του μετερίζι για το κοινό καλό.
Περισσότερο όφελος προέρχεται από τη σύνθεση αντιτιθεμένων απόψεων των κομμάτων παρά από μια μονολιθική και δήθεν ισχυρή Κυβέρνηση, αφού με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο η μειοψηφία επιβάλλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία.
Μέχρι να βελτιωθεί και να θωρακισθεί το πολίτευμά μας από παντοίους κινδύνους, αφού δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες, όπως υπάρχουν στα προηγμένα κράτη, η ισχυρή αντιπολίτευση αποτελεί αναγκαίο όρο για τη χρηστή διακυβέρνηση μιας χώρας.
Τα πολιτεύματα αυτά είναι απομίμηση του πολιτεύματος της αρχαίας Σπάρτης στην εποχή του Λυκούργου. Ήθελα να προσθέσω ακόμα κάτι τελευταίο. Ήθελα να παρατηρήσομε τι συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις σε Ανατολή και Δύση, δηλαδή σε ένα πολιτικά και ιδεολογικά διχασμένο κόσμο.
Στις ΗΠΑ είναι σήμερα υποψήφιος ο D. Trump, παρόλο που είναι καταδικασμένος ακόμα και για βαριά ποινικά αδικήματα. Μια αμετάκλητη δικαστική απόφαση δεν στάθηκε ικανή για παρόμοιες τιμωρίες, δηλαδή για καθαίρεση και αποκλεισμό. Απεναντίας, βλέπομε στη Ρωσία τι έγινε με τον υποψήφιο πρόεδρο της αντιπολίτευσης Navaldi.
Ο κ. Γιώργος Κουμάκης είναι επ. καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων