Ο πολίτης νιώθει σαν να είναι φτερό στον άνεμο. Ο Γεροπόταμος έκλεισε στην θολή αγκαλιά του τους τέσσερεις νέους ανυποψίαστους ανθρώπους και άφησε αναπάντητα ερωτηματικά. Για τους πιο ευαίσθητους, αν υπάρχουν, τύψεις συνείδησης κι ας είναι ένας απλός άνθρωπος που απλά ήξερε την επικινδυνότητα του περάσματος.
Αυτό δεν είναι θέμα μέγιστο του φετινού χειμώνα, είναι άλυτα προβλήματα αφημένα στις καλένδες του επόμενου δημάρχου ή υπεύθυνου της περιφέρειας για την προστασία του πολίτη ως παρακαταθήκη και πρόβλημα προς άμεση λύση!
Αλλά περνάνε τα χρόνια και δεν γίνεται τίποτα απολύτως.
Η γέφυρα του Γεροπόταμου που συνδέει το Πετροκεφάλι με τον κεντρικό δρόμο Μοίρες – Τυμπάκι είναι προπολεμική.
Ντόπιοι υπέργηροι κάτοικοι θυμούνται την εποχή της Κατοχής που ήταν μικρά παιδιά και περνούσαν την εν λόγω γέφυρα πάνω στα ευγενή τετράποδα!
Από τότε μέχρι τώρα μεσολάβησε μέχρι και η αλλαγή του αιώνα!
Τίποτα όμως, η γέφυρα εφιάλτης στέκει εκεί, εκλιπαρεί να επιδιορθωθεί γιατί δεν αντέχει άλλο το βάρος τόσων τόνων των αγροτικών αυτοκινήτων αλλά τίποτα!
Ποιος ν’ ακούσει το αγκομαχητό της; Μου φαίνεται πως είναι πιο ευαίσθητη αυτή απ’ ό,τι εμείς που έχουμε νου και λόγο! Αντιστέκεται αλλά μέχρι πότε; Ο χρόνος είναι πανδαμάτορας.
Και όταν έλθει το μοιραίο και θρηνήσουμε τα παιδιά μας, τους δικούς μας, όταν κλείσουνε για πάντα τα σπίτια μας τι θα κάνουμε άραγε; Θα κλαίμε όπως η μάνα με τους εννιά γιούς και με τη μια κόρη;
Η ταλαιπωρία δεν έχει τέλος…
Περνώντας από τα χωριά του νομού βρίσκομαι και σταματώ μπροστά στο λίαν επικίνδυνο θέαμα μετά την Αγ. Βαρβάρα πλησίον της παράκαμψης για την Αυγενική και βλέπω το βουνό να κυλάει προς το δρόμο ταχείας κυκλοφορίας προς το Ηράκλειο και προς τη Μεσσαρά. Κοιτάξτε τη φώτο και θα διαπιστώσετε την επικινδυνότητα που καθημερινά τόσοι οδηγοί διατρέχουν.
Μη μου πείτε πάλι λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων κι εμείς τι να κάνουμε; Γιατί αυτό το φαινόμενο γίνεται κάθε Χειμώνα, το βλέπουν τα μάτια μου και το καταγράφει το μυαλό μου τα τελευταία 14 χρόνια!
Η πολιτεία και οι υπεύθυνοι δεν έκαναν μέχρι τώρα τίποτα. Απλά παρακαλούν να έρθει η Άνοιξη για να αλλάξουν οι καιρικές συνθήκες και ν’ απαλλαγούν από το βάρος της επιδιόρθωσης του δρόμου, δηλαδή του οδικού δικτύου Μεσσαρά – Ηράκλειο και Ηράκλειο – Μεσσαρά!
Πρέπει να θρηνήσουμε και πάλι άλλα θύματα για να πούμε πόσο λυπούμαστε και συμπάσχουμε στον ανθρώπινο πόνο;
Τα αθώα και ανυποψίαστα θύματα του Γεροπόταμου ας είναι η αφορμή να χτυπήσει έγκαιρα το καμπανάκι του κινδύνου και της άμεσης λήψης αποτελεσματικών λύσεων. Τουλάχιστον σωστής σήμανσης και φωτισμού για τη νύχτα!
Κινδυνεύουν άνθρωποι κάθε στιγμή που περνούν και διασχίζουν αυτό το δρόμο! Θα μου πείτε, τι να κάνουμε όταν ολόκληρο το βουνό μετακινείται; Εσείς ξέρετε, γι’ αυτό είστε στην ανάλογη θέση, για να προστατεύετε τον πολίτη και όχι για να του διαβάζετε λογοτεχνικούς επικήδειους επιτελώντας το ηθικό καθήκον σας!
Ας ληφθούν έγκαιρα τα ανάλογα αποτελεσματικά μέτρα για να μη θρηνήσουμε άλλο. Ας αποφύγουμε τις καθυστερήσεις και τις αδικαιολόγητες γραφειοκρατίες επιτέλους! Ας γίνουμε άνθρωποι για να πονέσουμε και να ενσυναισθανθούμε τον άνθρωπο!
* Η Εύα Καπελλάκη – Κοντού είναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”.